Op maandag 3 december al vindt de installatievergadering plaats. Als frisse, stralende jongedame van amper 28 is burgemeester Alice Leeuwerck dé belichaming van de grote verandering die zich in Komen voltrekt nu de decennialange alleenheerschappij van ‘les Cathos’ is doorbroken.
Ze is heel gedecideerd, bezeten van de politiek én goed van de tongriem gesneden. In de beide landstalen overigens, want dit interview verloopt in vlekkeloos Nederlands. Dat heeft ze voor een deel te danken aan haar vader, die afkomstig is van de streek van Poperinge en als ingenieur aan de slag is bij het Vlaamse loodswezen in Oostende. “Mijn moeder, die lerares is, is dan weer een echte Komense, verwant aan de familie Baelen. Heel traditioneel katholiek in politieke gezindheid…”
En toch maakt Alice Leeuwerck het helemaal waar bij de liberalen. Vanwaar die keuze?
“Het is allemaal nogal raar gelopen. Mijn eerste politieke interesse is ontwaakt toen ik in het laatste jaar middelbaar deelnam aan een projectweek ‘jeugdparlement’ in het parlement van de Franse Gemeenschap in Brussel. We kregen daar allemaal een plaats, en wat bleek: ik zat op de plaats van ons eigen Komense parlementslid Chantal Bertouille. Puur toeval? Ik kende haar helemaal niet en ik heb haar daar ook niet ontmoet in die week. Maar achteraf verscheen er in de lokale pers wel een artikel waarin ik over die week vertelde en dat heeft Chantal gelezen. Ze heeft me toen een kaartje gestuurd met de vraag of we eens niet met elkaar konden spreken, maar ik ben daar toen niet op in gegaan. Ik had toen nog zoiets van ‘politiek, dat is veel te veel praten en te weinig doen’.”
Je ambitie lag toen blijkbaar nog elders, want je bent dan talen gaan studeren.
“Dat klopt, al ben ik eerst nog voor een jaartje naar Peru geweest, in het kader van een uitwisselingsproject van de Rotary Club. Het armoedige leven van de mensen daar heeft een grote indruk op mij gemaakt en ik besefte dat de enige weg om te werken aan een lotsverbetering van die mensen die van de politiek was. Het is pas in mijn derde jaar talen dat ik mij begon af te vragen of een hyperspecialisatie in talen wel echt mijn ding zou zijn. Dat politieke stemmetje in mij begon toch weer te kriebelen en ik besloot een master in de politieke wetenschappen te gaan doen aan de ULB én contact op te nemen met Chantal Bertouille.”
En voor je het wist stond je op de lijst voor de gemeenteraad en was je verkozen?
“Er was inderdaad meteen wel een klik met Chantal, maar evenzeer met het gedachtegoed van de liberalen: het verhaal van vrijheid en verantwoordelijkheid, én vooruitgang door hard werken. Want denk maar niet dat alles me zomaar in de schoot geworpen werd in het leven: ik ben een werkertje, die zich voor 200 procent op iets stort. Zo heb ik meteen ook aanvaard om de leiding te nemen van ‘Jeunes MR’en had ik in die hoedanigheid ook heel wat goeie contacten met mensen van Jong VLD Westhoek. Op vandaag ben ik nationaal vicevoorzitter.”
Bij de vorige verkiezingen stond je als nieuwkomer op plaats 7 en was je meteen verkozen. Hoe is het mandaat je bevallen?
“De oppositie is de beste plaats om als jongere te starten, maar Gilbert Deleu heeft het me niet altijd gemakkelijk gemaakt want hij durfde van tijd wel eens mijn micro uitzetten. Maar goed, ik denk dat ik daar toch wel mijn punt heb kunnen maken met dossiers als betere treinverbindingen naar Moeskroen en Doornik en verdere uitbouw van de toeristische dienst.”
Je kijkt uitdrukkelijk naar Vlaanderen, niet alleen toeristisch.
“Absoluut. We moeten uit het isolement van onze enclave komen en weer goede banden aanknopen met onze Vlaamse buurgemeenten. Uiteraard zal mijn kennis van het Nederlands hier goed van pas bij komen. Ik vind het wel heel flauw dat ik daardoor als een Vlaamse burgemeester bestempeld word door een aantal slechte verliezers, Gilbert Deleu sprak toch ook Nederlands? Ik voel me overigens in de eerste plaats een echte Belg.”
Bij de tweede deelname aan de gemeenteraadsverkiezingen eindig je zowaar als burgemeester, wellicht de jongste van Wallonië. Had je dat zien aankomen?
“Tja, als je lijsttrekker bent, dan ben je natuurlijk wel kandidaat-burgemeester. Ik had ondertussen ook met succes deelgenomen aan de regionale verkiezingen van 2014, de eerste waarvoor Chantal Bertouille geen kandidaat meer was. Toen ze begin dit jaar te kennen gaf dat ze de gemeenteraadslijst niet meer wou trekken kwam Didier Soete in beeld, maar die zei dadelijk dat hij dat niet wou doen omdat hij dit niet kon combineren met zijn dokterspraktijk. Ik was de volgende in rang en heb dit aanvaard, al was dat niet evident, want dit voorjaar moest ik ook bevallen van ons dochtertje Paola en dat was toch wel heel zwaar, want ik had ook nog mijn taalschool Alfa Academy te runnen.”
En ook na de verkiezingen bleef het druk, want dan was het een week lang keihard onderhandelen om Ecolo en MCI over de streep te krijgen.
“Ja, ongelooflijk spannend, het was echt nagelbijten. Omdat ik niet altijd een opvang had, heb ik onze kleine Paola ook meegenomen, ze zal het ooit allemaal nog wel eens navertellen (schatert). Maar laat het dus duidelijk zijn: er was géén voorakkoord, dat zou anders nooit een week geduurd hebben! Er is nadien nogal wat vuil gespoten over de nieuwe coalitie, zeker ook op de sociale media, maar we stellen ons daarboven. We hebben een prachtig project en deze coalitie vertegenwoordigt 60 procent van de bevolking”.
Toch niet een beetje zenuwachtig voor de installatie maandag? Het belooft een bewogen zitting te worden.
“Zal wel meevallen zeker? Ik ben niet zo’n stresskonijn, al moet ik daar ook meteen mijn rol spelen als voorzitter van de gemeenteraad, Komen-Waasten is de enige gemeente waar dat verplicht de burgemeester moet zijn. Jammer, want we hadden dat graag aan David Kyriakidis gegeven. Veel kunnen we MCI momenteel niet bieden wat mandaten betreft, maar we broeden op een systeem om ook gemeenteraadsleden de bevoegdheid over bepaalde dossiers te geven. Dat zal wel moeten, met de helft van ons schepencollege dat uit oppositieleden bestaat. Maar daar kunnen wij niets aan doen en wie ooit het bijzonder statuut van onze gemeente gewijzigd krijgen, dat zal een hele straffe moeten zijn.”
Misschien Alice Leeuwerck als ze ooit federaal minister is?
“Laat ons maar met twee woorden spreken nu. Eerst zien of we dit avontuur overleven. Ik probeer me alvast zo goed mogelijk te organiseren en werf extra volk aan voor mijn taalschool. En ik prijs me gelukkig met de volle steun van mijn vriend Fabricio Gonzalez, een Ecuadoriaan die hier zijn diploma burgerlijk ingenieur heeft behaald en bij een multinational in Brussel werkt. Het is ook met hem dat ik geniet van lange wandelingen om me te ontspannen. Ook in het pianospelen vind ik rust. Tijd om na te denken, dát mogen we vooral niet verliezen…”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier