Het duurde op verkiezingszondag lang vooraleer ze victorie durfde te kraaien, maar het is de Kortrijkse Natalie Eggermont (35) toch gelukt. Ze heeft als eerste West-Vlaamse PVDA’er ooit een zitje bemachtigd in de Kamer van Volksvertegenwoordigers.
Tijd voor een raadsel. Geboren en getogen in Tremelo, maar verhuisd naar Kortrijk ‘voor de liefde’. Als 18-jarige stond ze al op een lijst voor de gemeenteraadsverkiezingen. Niet voor ‘haar’ PVDA, maar voor Groen. Pas na haar studies geneeskunde kwam ze in contact met de communistische unitaire partij. Weet u al wie we zoeken? Nee? Dan hebt u ofwel de titels en inleiding van dit artikel niet (goed) gelezen, ofwel vorige zondag niet al te goed op de verkiezingsuitslag gelet. Want Natalie Eggermont is toch geen onbekende meer. Als lijsttrekker voor de Kamer haalde de Kortrijkse met roots in de gemeente van Pater Damiaan 9.224 stemmen, goed voor de eerste West-Vlaamse zetel voor de PVDA/PTB in de Kamer. Haar partijgenote Ilona Vandenberghe presteerde hetzelfde in het Vlaams Parlement. “Historisch”, noemt ze het zelf.
“Én een zeer spannende avond. Die eerste zetel is altijd de moeilijkste, dat hebben we altijd gezegd”, zegt Eggermont. Tot 23 uur op verkiezingszondag wachtte ze op een verlossend signaal dat maar niet kwam. “Het werd snel duidelijk dat het voor Ilona binnen was. Ik durfde dan weer niet te beslissen. Het is natuurlijk ook niet zo dat er iemand vanuit Brussel belt om te zeggen dat je verkozen bent (lacht). Ik heb misschien te lang getalmd, maar ik wilde zeker zijn.”
“Ik heb nog les gehad van Petra De Sutter, op de unief in Gent. Ik kijk echt naar haar op. Hoe ze zo rustig is gebleven in wat voor haar toch een uiterst heftige campagne is geworden: chapeau”
Uiteindelijk hakte Eggermont, die samen met het Kortrijkse team in Heule verzamelen had geblazen, de knoop door. “Ja, we hebben goed gefeest, ik werd in de lucht gegooid en er was een groot applaus. Nu, ik heb het wel niet te laat gemaakt, want maandag moesten we in het partijbureau in Kortrijk vergaderen. Of Raoul Hedebouw (voorzitter PVDA/PTB, red.) al gebeld heeft? Ja, om ons te feliciteren. En om te vragen of we vrijdag naar Brussel konden komen.”
Opkijken
9.224 voorkeurstemmen. Als ik het aan Eggermont voorleg, duizelt het haar even. “Dit had ik dan ook totaal niet verwacht. We hebben als ploeg campagne gevoerd. Ik heb nooit gevraagd om op mij te stemmen. Als onbekende was het een lastige campagne. Opboksen tegen grote namen als Van Quickenborne en Dedecker was helemaal niet evident.”
Toch kozen heel wat mensen voor de PVDA én voor Eggermont. “Ik denk dat mensen mijn stijl van aan politiek doen appreciëren. Een arts die zich engageert, iemand die niet in de politiek is gegaan om carrière te maken… Ja, je zou het wat een Petra De Sutter-effect kunnen noemen. Ik heb nog les van haar gehad op de unief in Gent, en kijk naar haar op. Hoe ze zo rustig is gebleven in wat voor haar toch een uiterst heftige campagne is geworden: chapeau.”
“Ik ben blij dat er ook in conservatief Vlaanderen eindelijk plaats is voor authentiek links”
Hoewel de fractie nog moet samenkomen, weet de politica al waarvoor ze in de Kamer wil strijden. “Als ik zelf mag kiezen: de gezondheidszorg. Ik denk dat ik de enige verkozene ben uit de ziekenhuissector. Ook wat klimaat en energie betreft, wil ik me mengen in het debat.”
Nationaal stijgt de PVDA/PTB van 12 naar 15 zetels, in het Vlaams Parlement van 4 naar 9. Enkel in Wallonië laten de communisten steken vallen. “Maar ik ben blij dat er ook in conservatief Vlaanderen eindelijk plaats is voor authentiek links. In Wallonië heeft de ‘nuttige stem’ de campagne gedomineerd. En aangezien niemand met ons aan tafel wilde zitten, heeft dat de PVDA veel pijn gedaan. Akkoord, in Vlaanderen ziet het ernaar uit dat Vooruit en N-VA met elkaar in zee zullen gaan, maar wij zijn wél een van de winnaars van deze verkiezingen. Bovendien zijn ook andere partijen voor sterkere vermogensbelastingen en het terugschroeven van de pensioenleeftijd naar 65. Vijf jaar geleden zat dat laatste nog in de campagne van Vooruit.”
Wachtkamer
In Kortrijk haalde Eggermont 1.249 stemmen. Doet dat haar dromen van een gemeenteraadszetel? “Niet meteen. Door onze sterke lokale werking konden we doorbreken in steden als Oostende en Kortrijk. Maar ik hou niet zo van politici die verschillende balletjes in de lucht houden. Voor de lokale verkiezingen hebben we nog mensen in de wachtkamer zitten, die we op het gepaste tijdstip zullen lanceren.”
“Voor de lokale verkiezingen hebben we nog mensen in de wachtkamer zitten, die we op het gepaste tijdstip zullen lanceren”
In juli legt de voormalig activiste en moeder van twee kindjes de eed af. Dan zegt ze ook haar job als spoedarts vaarwel. “Wat ik ga missen? Dat ene rustmoment ‘s nachts waar we met de ploeg een koffie drinken en zitten te kletsen. Al is dat zeldzaam, hoor. En het contact met patiënten. Een babbeltje doen terwijl je iemands arm ingipst: heerlijk. Nu ja, als politica heb ik ook veel menselijk contact. Zo heeft een gepensioneerde die ik tijdens de campagne heb leren kennen al een mailtje gestuurd: of ik hem niet kan helpen met een belastingprobleem. Daarmee ga ik deze week al aan de slag.”
Verkiezingen 2024
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
