“Ik hoef geen kopie van mijn vader te zijn”: jongste burgemeester van Vlaanderen Pauline (25) treedt in voetsporen van overleden papa
Een politiek beest wil Pauline Van Marcke (25) niet genoemd worden, maar dat de politieke microbe haar goed te pakken heeft, kan en wil ze niet ontkennen. Zonder het plotse overlijden van haar vader en burgemeester van Anzegem Claude Van Marcke zeven jaar geleden, had ze zich wellicht ook nooit zo vroeg geëngageerd. Straks is ze de jongste burgemeester van Vlaanderen. “Het leven neemt soms rare wendingen. Ik heb de keuze voor politiek gemaakt, en de passie groeit nog elke dag.”
Ook twee dagen na de verkiezingen worden nog bloemen afgegeven ten huize Van Marcke, hartje Anzegem, waar Pauline samen met haar mama en broer woont. Wat de voorbije dagen gebeurde, lijkt hen dan nog altijd een beetje onwezenlijk. De verwachtingen voor de verkiezingen waren groot, maar werden nog overtroffen. Maar ook alle media-aandacht die de nieuwbakken jongste burgemeester van Vlaanderen te beurt valt, moet nog enigszins verteerd worden.
Wie is Pauline Van Marcke?
– Pauline Van Marcke (25) is de dochter van de in 2017 overleden burgemeester van Anzegem, Claude Van Marcke, en Caroline Coppens. Ze heeft een broer Charles (18); haar vriend heet Lowie Cnockaert.
– Pauline vatte studies Politieke Wetenschappen in UGent aan, en behaalde het diploma International Business aan Arteveldehogeschool.
– Eind juni 2018 sloot ze zich aan bij Samenéén, de partij die haar vader in 2012 in Anzegem oprichtte. Ze werd verkozen en zetelde vier jaar als gemeenteraadslid en twee jaar als schepen.
– Tijdens de jongste lokale verkiezingen behaalde Samenéén met 43 procent de absolute meerderheid in Anzegem. Pauline werd met 2.039 voorkeurstemmen verkozen tot eerste vrouwelijk burgemeester van Anzegem, en de jongste in Vlaanderen momenteel.
– Ze houdt van lopen, doet aan krachttraining, en zet zich graag in voor de organisatie Junior Chamber International.
Alle ogen in Anzegem en een eind daarbuiten zijn op haar gericht, maar Pauline houdt het hoofd koel. Een jaar geleden liet Gino Devogelaere, sinds het overlijden van Claude Van Marcke burgemeester van Anzegem, zijn partijgenoten weten de sjerp te willen doorgeven. Pauline besloot haar kans te wagen.
Eigen mening
Politiek kreeg ze met de paplepel binnen. Haar vader richtte al op zijn negentiende een jongerenpartij op in Anzegem, later zijn eigen partij Samenéén waarmee hij twaalf jaar geleden burgemeester werd. Pauline herinnert zich zijn maatschappelijke betrokkenheid. “Hij kaartte thuis graag allerlei actuele thema’s aan, en daagde ons uit om daar op in te gaan. Hij vond het belangrijk dat we kritisch naar onze omgeving maar ook naar de wereld leerden kijken, en een eigen mening vormden.”
Alleszins bij Pauline viel de appel niet ver van de boom. “Ik wist al vroeg dat ik iets wilde studeren in die richting”, vertelt ze. “Maar het leven neemt soms rare wendingen. Dus toen papa plots overleed, besloot ik me een jaar later verkiesbaar te stellen. Deels uit eerbetoon aan hem, maar ook uit nieuwsgierigheid naar hoe het er dan wel aan toe gaat in de politiek.”
Anzegem bedacht haar met heel wat stemmen – 2.039 om precies te zijn – waarvan sommige uit sympathie voor haar bijzonder populaire vader, beseft ze. “Hij stond altijd klaar voor iedereen. Bracht een nieuwe wind in de gemeente ook, wat geapprecieerd werd. Dat wist ik toen ook allemaal wel, maar nu besef ik dat nog veel beter: hoe groot moet zijn impact geweest zijn als mensen me na al die jaren nog altijd komen vertellen hoe graag ze hem zagen? Het voelt bijzonder om zijn levenswerk verder te kunnen zetten, en ik vraag me inderdaad soms wel eens af wat hij zou gedaan hebben in een bepaalde situatie. Maar ik hoef geen kopie van mijn vader te zijn. Ik heb de voorbije zes jaar mijn eigen accenten gelegd en zelf mijn strepen verdiend, door me in te zetten, me te tonen, te luisteren naar de mensen…”
“Een politiek beest? Neen, zo zie ik mezelf niet. Dat klinkt ook niet mooi”
Een politiek beest? “Neen, zo zie ik mezelf niet. Klinkt ook niet mooi, vind ik. (lacht) Ik merk wel dat veel jongeren op zoek zijn. Ze weten niet goed wat te kiezen, zijn bang verkeerd te kiezen… Toch moet je die keuze maken, vind ik. Zelfs als het nadien de verkeerde blijkt, je kan altijd herbeginnen. Ik koos voor politiek, en stel vast dat de passie nog elke dag groeit. Geen beest dus, al heeft de microbe me wel goed te pakken.”
Pauline leidt dus vanaf 1 december zes jaar lang de gemeente Anzegem. Dat ze daarbij zichzelf kan en mag blijven, vindt ze cruciaal. “Ik wil Pauline zijn, met of zonder mandaat. Als zou gebleken zijn dat mensen me niet moeten, dan had ik daaruit afgeleid dat politiek niets voor mij is.” Maar het tegendeel blijkt waar, Anzegem omarmt Pauline. En zij zegt het vertrouwen dat in haar wordt gesteld niet te willen beschamen. Ze wil besturen op een vernieuwende en hedendaagse manier. Een breuk met het verleden? “Er werd vroeger over het algemeen op een andere manier aan politiek gedaan, denk ik. Het principe van ons kent ons laat ik liever achter ons. Ik zoek nu liever naar oplossingen die zo veel mogelijk mensen ten goede komen. Op langere termijn ook, al besef ik dat dit niet altijd even gemakkelijk is vandaag.” (lees verder onder de foto)
Pauline wil Anzegem bovendien op de kaart zetten, een betrachting die ook haar vader nastreefde. Landelijke gemeenten worden volgens haar al te gemakkelijk als conservatief weggezet. Voluit kiezen voor een jonge, gedreven vrouw is daar volgens haar een afdoend antwoord op. “We zijn Gent of Kortrijk niet, maar we hebben ook troeven. We zijn een mooie gemeente, met een gevarieerd landschap, en mogen die troeven gerust nog wat meer uitspelen”, klinkt het strijdvaardig.
Vietnam
Zetelen in het gemeentebestuur op haar 19de, burgemeester op haar 25ste. Hoe zit dat met jong zijn dan? Pauline geeft toe dat haar parcours best pittig was en is, de voorbije maanden hebben haar vrienden haar nauwelijks gezien. “Mijn leven ziet er vandaag heel anders uit dan ik tien jaar terug zelfs maar had kunnen denken. Als papa er nog was geweest, was ik niet of in elk geval later in de politiek gestapt. Maar ik heb de keuze gemaakt, en beklaag me die niet. Ik word enorm goed ondersteund, maar net als iedereen die aan zoiets begint, is het zoeken, ploeteren vaak, om het hoofd te bieden aan wat op je afkomt. Het zal de komende tijd niet rustiger worden, maar op termijn hoop ik wel dat de balans zich wat herstelt.” En dan hoopt ze ook eens in Vietnam te geraken, een land dat haar al langer boeit.
De voorbije verkiezingen toonden intussen ook dat politiek een harde stiel kan zijn. Daar valt in Anzegem wel mee te leven, vindt Pauline. “Zeker onze partij hangt enorm goed aan elkaar. Tijdens de campagne hebben anderen wel geprobeerd me in een slecht daglicht te stellen en ving ik roddels op. Ik ben er niet op ingegaan, ik wilde positief blijven.”
Of ze het ooit hogerop wil zoeken? “Momenteel is het vooral het lokale aspect dat me boeit: dicht bij de mensen staan, en uitzoeken hoe we het best kunnen samenleven en -werken. Ik hoor van mensen die wel voor een Vlaamse of nationale carrière kozen, dat politiek voeren dan toch wel een stuk abstracter wordt. En dat is niet echt iets voor mij, denk ik. Ik ben liever een schakel tussen een beleid en de mensen die daar de impact van ondervinden.” (Nancy Boerjan en Gerda Verbeke)
Gemeenteraadsverkiezingen 2024
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
