100 ‘verdwenen’ stembiljetten uit Heuvelland blijken gewoon in kelder te liggen

Burgemeester Wieland De Meyer zegt in zijn beroep tegen de vernietiging van de verkiezingen in Heuvelland dat de honderd ‘verdwenen’ stembiljetten waar het hem allemaal om draait gewoon in een verzegelde zak in kelder 1 van de Diensten van de Gouverneur in Brugge liggen. In zijn dossier steekt trouwens een bewijs van ontvangst daarvan. Hij wil nu dat die zak zo snel mogelijk opengemaakt wordt, zodat de waarheid aan het licht kan komen. Maar dat kan enkel op bevel van een rechtbank…

Het lijvige bundel van het beroep van Wieland De Meyer ligt vanaf vandaag zes dagen lang ter inzage op het gemeentehuis. Daarin lezen we dus het antwoord op de vraag die we ons al weken stellen : waar zijn de honderd blanco stembrieven gebleven die niet in het proces-verbaal van stembureau 4 waren opgenomen ?

Ook voor de Raad voor Verkiezingsbetwistingen was de blijvende onzekerheid over het lot van 100 stembiljetten en het feit dat die een wezenlijke invloed kan hebben op het verkiezingsresultaat en de zetelverdeling een belangrijk argument om te beslissen tot de vernietiging van de verkiezingen. Want, alhoewel niet bewezen, kon er volgens de Raad wel een vermoeden en zelfs een waarschijnlijkheid van fraude worden opgewekt. Lees : het zou mogelijk geweest kunnen zijn dat iemand met die blanco stembiljetten geknoeid heeft, door ze om te zetten in geldige stemmen. Als nu bij het openmaken van die zak in Brugge zou blijken dat daar inderdaad honderd blanco biljetten in steken, dan is dit hele verhaal natuurlijk van de baan.

Maar dat is uiteraard niet het enige middel dat Wieland De Meyer inzet om zijn gelijk te halen. Zo bewijst hij in zijn verzoekschrift onder meer heel gedetailleerd dat, zélfs al zou er geknoeid zijn met blanco stembiljetten, dat nooit in die mate gebeurd zou kunnen zijn dat het de zetelverdeling zou hebben beïnvloed. Daarvoor zouden volgens hem meer blanco formulieren nodig geweest zijn.

‘Brief aan de bevolking’

Opmerkelijk stuk in het bundel is het verweer van Henk Vandaele, de voorzitter van stembureau 4 in Kemmel, de man waar het hier allemaal om draait. Op 18 december als getuige binnen gegaan op de zitting van de Raad voor Verkiezingsbetwistingen en er ‘s avonds buiten gekomen als dé schuldige voor mogelijke fraude. De man, die docent is in de moraalfilosofie, blijkt er zelf enorm van geschrokken en wil ten alle prijze zijn naam zuiveren bij de lokale gemeenschap. Vandaar dat hij zijn verweer formuleert in een lange ‘brief aan de bevolking van Heuvelland’. Hierin repliceert hij heel gedetailleerd op de alle zaken die hem ten laste worden gelegd. Zo legt hij uit dat hij zich helemaal niet opgedrongen heeft als voorzitter maar dat hij, net als bij vorige keren, de gemeenschap een dienst wou bewijzen, dat zijn bijzitters helemaal niet zijn ‘vriendjes’ zijn maar mensen met wie hij bij vorige verkiezingen goed had samengewerkt, en dat hij de zakken met de stemmen wél verzegeld heeft en dat er discussie kan zijn over hoe dat feitelijk correct moet gebeuren. Aan de hand van een bijzonder gedetailleerde reconstructie van zijn tijdsbesteding toont hij ook aan hoe absurd het is te veronderstellen dat hij in enkele minuten tijdens het transport zoveel stemmen zou kunnen hebben vervalsen. Welke dwaas zou frauderen met stemmen voor de gemeente en dan zo stom zijn om dat niét te doen voor de provincie ?”, zo schrijft hij nog. “Ik heb alleen mijn morele integriteit”, concludeert hij.

Hij heeft het overigens ook over de manier waarop het op de zitting van de Raad voor Verkiezingsbetwistingen allemaal is verlopen. “Als getuige had ik vooraf geen inzage in het dossier, ik moest me dus baseren op wat ik van anderen wist en in de pers had gelezen. Ik kon me dus niet echt voorbereiden, en ik schrok toch wel van sommige vragen die me werden gesteld. De voorzitter had me vooraf duidelijk gezegd dat niet correct antwoorden gelijk stond met meineed. Dus had ik schrik om sommige dingen voor waar te zeggen, en verklaarde ik enkel wat ik 100 % zeker wist. Toen ik na de verklaring van een andere getuige dan toch zeker was dat ik de zakken goed verzegeld had, vroeg ik nog eens het woord maar ik kreeg het niet meer.”

“Liever vandaag dan morgen”

En dat is wat Wieland De Meyer in zijn beroep overigens aanbrengt als tweede middel : de onzorgvuldigheid waarmee de Raad voor Verkiezingsbetwistingen is te werk gegaan, en het feit dat de uitspraak buiten verhouding is met de bewezen feiten. Hij vindt het trouwens onbegrijpelijk dat de Raad niet de moeite heeft gedaan om na te gaan waar die honderd blanco stembrieven waren en dan niet bevolen heeft ze te openen.

“Uit een aantal administratieve formaliteiten die niet correct werden uitgevoerd, ging de Raad voor Verkiezingsbetwistingen ervan uit dat er bedrog gepleegd kon worden. Menselijke fouten gebeuren nu eenmaal, maar dat betekent nog niet dat er bedrog gepleegd werd”, zo schrijft de burgemeester vandaag nog in een reactie. “De essentie van de zaak is dat de niet-gebruikte stembiljetten uit een stembureau niet werden genoteerd in het proces-verbaal. Dat is een menselijke fout. Daardoor wordt ervan uit gegaan dat hiermee fraude kon gebeuren. Uit het dossier is echter duidelijk dat de zak met niet gebruikte biljetten wel degelijk correct verzegeld afgegeven werd aan het telbureau, en nadien bij de Vlaamse overheid afgeleverd tegen ontvangstbewijs en daar nu bewaard wordt.”

“De menselijke administratieve fout kan dus heel gemakkelijk gecontroleerd worden door in het bijzijn van de getuigen die zak met niet gebruikte biljetten te openen. Dat vragen we met aandrang in ons dossier aan de Raad van State. Wat ons betreft gebeurt die controle liever vandaag dan morgen, zodat dat voor iedereen in Heuvelland duidelijk is en de onzekerheid kan gaan liggen. Als die biljetten in die zak aanwezig zijn zoals normaal, kan er dan ook niets mee gebeurd zijn tijdens de verkiezingen die de zetelverdeling zou kunnen wijzigen en zijn de verkiezingen dus wel degelijk geldig. We veronderstellen dat geen enkele partij hiermee problemen zal hebben, gezien dat de basis van het dossier zou uitklaren.”