De kogel is door de kerk. Onafhankelijke schepen Jacques Maelfait trekt in oktober naar de gemeenteraadsverkiezingen met een eenmanslijst ‘Harelbeke Vooruit’. “Ik heb nog ambitie en goesting genoeg om verder aan politiek te doen”, stelt de zeventiger.
Jacques Maelfait (70) zit sinds begin 2013 in de gemeentepolitiek: eerst als schepen voor N-VA, vanaf 1 februari 2018 als onafhankelijke schepen zonder bevoegdheden maar met stemrecht. “Naar mijn aanvoelen stelde en stel ik mij nog altijd solidair op als er beslissingen moeten genomen worden binnen het college en gemeenteraad“, zegt Jacques daarover. Samen met andere steden en gemeenten richtte hij in 2017 het nieuwe Platform Vooruit op, met behoud van elk zijn identiteit.
“Uiteraard ben ik nog altijd ambitieus om verder te doen met politiek. Ik heb dan ook in overleg met het politiek consultancy bureau BFelt – dat mijn politieke ambities ondersteunt – en andere medewerkers van het platform beslist om als eenmanslijst ‘Harelbeke Voorruit’ mijn kans te wagen en het oordeel van de kiezer af te wachten. Ikzelf zie het als een persoonlijke graadmeter. Krijg ik voldoende stemmen, dan zetel ik in gemeenteraad. Is dit niet het geval, dan zal ik zeker niet ontgoocheld zijn. Er komt dan wat meer tijd vrij voor mijn vrouw en kinderen, mijn gemoed en de mensen die mij dierbaar zijn. Dit is voor mij belangrijker dan een politiek postje.”
Sympathiebetuigingen
“Ik geloof nog in mensen die mij hun vertrouwen schonken in 2013. Ik krijg dagelijks vele sympathiebetuigingen voor mijn inzet en de durf om op dergelijke leeftijd deze beslissing te nemen. Ze appreciëren ook dat het mij niet om de politieke macht te doen is”, duidt Jacques. “Mijn dynamisme voor het burgerwelzijn geeft mij de kracht voor verdere uitdagingen met respect voor iedereen. Waarom dat ik alleen naar de kiezer ga? Na verschillende samenkomsten met geïnteresseerde mede-inwoners kon ik gemakkelijk aan genoeg kandidaten geraken die Harelbeke Vooruit genegen zijn. Maar na overleg wilde ik die mensen er niet bij betrekken om opnieuw in een vicieuze cirkel terecht te komen zoals voorgaande. Ik draag nu de volledige verantwoordelijkheid voor ons plan.”
“Nogmaals, de kiezer zal bepalen of ik het kan waarmaken om verder mijn gedrevenheid ten dienste te stellen van onze mede-inwoners. Ik ben nuchter genoeg om te stellen dat ik niet onmisbaar ben. Ik zie mijn schepenmandaat als een hobby waar ik heel veel tijd en energie insteek. De kans op een coalitie met de meerderheid zal klein zijn – want die zal mij mathematisch niet nodig hebben – maar in de gemeenteraad kan er ook een goede oppositie gevoerd worden. Het gedachtegoed van sommige partijen spreekt me nu totaal niet aan. Voor mij is het dan ook nodig dat na de verkiezingen de grootste partij mee de krijtlijnen bepaalt in het college, en niet verwezen wordt naar de oppositie. Niet een samensmelting van minderheidspartijen om de macht. Dit is luisteren naar de kiezer: iets wat wij toch allemaal verwachten in een democratie.”
