Liefst een kwarteeuw lang mocht Ivan Delaere zich de eerste burger van Pittem-Egem noemen. Op 1 september geeft hij zijn sjerp door aan Denis Fraeyman en komt zo een einde aan een erg rijkgevuld hoofdstuk. Tijdens zijn burgemeesterschap vormde Ivan Pittem mee om tot de bruisende en ondernemende gemeente die het vandaag is. “Bij elke actie of beslissing stelde ik me de vraag wat de meerwaarde zou zijn voor de Pittemnaar”, zegt hij. “De inwoner staat altijd centraal bij mij.”
Een kwartier later dan voorzien begroet Ivan Delaere ons in de raadzaal van zijn vertrouwde gemeentehuis. “Mijn excuses, ze hadden me plots heel dringend nodig in het woon- en zorgcentrum”, verontschuldigt hij zich. “Als burgemeester zou je jezelf soms in stukjes moeten kunnen opdelen om overal op de afspraak te zijn.”
Aan dat drukke bestaan komt binnen een kleine week definitief een einde, want donderdag 1 september neemt huidig eerste schepen en CD&V-partijgenoot Denis Fraeyman de fakkel van Ivan over. “Het heeft iets symbolisch”, zegt hij. “Een perfect moment om er een punt achter te zetten. De start van het schooljaar is de start van een ander leven.”
25 jaar burgemeesterschap. Wat doet dat met een mens?
(blaast) “Het is geen unicum, hé. Ik heb collega’s met een langere staat van dienst. Maar het is een hele term, dat klopt. Al is die erg snel voorbijgevlogen. Ik kom nog altijd met evenveel plezier naar het gemeentehuis als die eerste dag. Een sleur is het nooit geweest, integendeel. Het is vooral een eer dat ik al die tijd het vertrouwen kreeg van de inwoners.”
Had je destijds de ambitie om ooit burgemeester te worden?
“Verre van, zelfs. In 1982 en 1988 was ik al gepolst, maar toen hield ik de boot af. Het gezinsleven in combinatie met een drukke job als bankdirecteur bij het toenmalige BAC, hier in Pittem, liet een politiek engagement niet toe. Ik was wel al enkele jaren achter de schermen actief. In 1994 ging ik alsnog overstag. Burgemeester Leopold ‘Pol’ Gelaude kwam naar me toe en zei me dat ze een plaats voor me gereserveerd hadden op de lijst. Ik kon niet anders dan toestemmen. (lacht) Vanop de lijstduwersplaats raakte ik rechtstreeks verkozen.”
“Ik wil onze nieuwe ploeg alle kansen geven. Daarom vertrek ik”
Daarna ging het erg snel.
“Klopt. In februari 1997 werd ik schepen, twee maanden later overleed Pol erg onverwacht, op 2 april 1997. Iedereen keek in mijn richting om Pol op te volgen. Hij had me ook al vaak gezegd dat ik in zijn voetsporen zou treden, maar ik wilde eerst wat ervaring als schepen opdoen. Daar kreeg ik de tijd niet voor, maar neen zeggen was geen optie. Ik kom zelf niet uit een politiek nest, maar in amper drie jaar tijd vervelde ik van iemand met weinig politieke ervaring tot burgemeester van Pittem.”
Zorgde dat niet voor de nodige nervositeit?
“Neen. Op financieel vlak had ik het geluk dat ik een achtergrond in het bankwezen had, aan de andere kant was ik geen geboren en getogen Pittemnaar. Ik ben naar hier verhuisd omdat de vorige kantoordirecteur overleden was. In 1979, toen ik hier arriveerde, kende ik drie dingen in Pittem: Neon Elite, de hoofdveldwachter die de dooppeter van mijn echtgenote was en de Kruiscalsyde. Die lag pal in het midden tussen Kuurne en Brugge, waar ik naar de matchen van Club ging kijken. Wat Zotte Maandag precies inhield, wist ik toen nog niet.”
Raakte je snel geïntegreerd?
“Dankzij mijn job leerde ik Pittem vanuit de buik kennen en ik was snel actief in enkele verenigingen. Het gebeurt nog wel eens dat ik de opmerking krijg: gij zijt niet van Pittem, gij kunt dat niet weten als het over iets van vroegere generaties gaat. Aan de andere kant liet het me toe om erg objectief over bepaalde situaties te kunnen helikopteren.”
Wat herinner je van je eerste burgemeestersjaren?
“Ik had meteen een goeie klik met het schepencollege. Ervaren rotten waar ik altijd goed naar heb geluisterd. Dat vormt trouwens al 25 jaar de basis van hoe ik werk. Zelf weinig zeggen, maar veel luisteren. En midden de mensen staan. Als burgemeester ben je vaak de moderne biechtvader en zelfs psycholoog. Mensen leggen hun hart bij je op tafel. Dan luister ik erg aandachtig en als ik ergens het antwoord niet op weet, zal ik me informeren. Zo heb ik altijd geprobeerd om mensen te helpen. Dat is mijn grootste drijfveer geweest. Daar haal ik altijd erg veel voldoening uit. Mijn motto is niet gaan bestaat niet. Moeilijk gaan bestaat wel.”
Wie is Ivan Delaere?
Privé
– 67 jaar oud, getrouwd met Linda Eggermont (62).
– Van Kuurne afkomstig, woont en werkt sinds 1979 in Pittem.
– Vader van Sophie (41), Nathalie (39), Steven (34), Matthias (31) en Julie (28). Opa van Thomas (10), Nicolas (8), Emile (7) en Emma (5).
Politieke loopbaan
– Voor het toenmalige CVP verkozen bij de gemeenteraadsverkiezingen van 1994.
– Werd in februari 1997 schepen.
– Sinds 21 augustus 1997 burgemeester van Pittem.
Vrije tijd
– Lezen over de Eerste en Tweede Wereldoorlog, wandelen met zijn oudste dochter en zoon, familie en vrienden.
– Wedstrijden bijwonen van Knack Volleyteam Roeselare, Club Brugge en Liverpool.
Sinds je aantreden in 1997 kon CD&V altijd op een absolute meerderheid rekenen, al bedraagt het overwicht nu nog amper één zetel. Speelde dat mee in je beslissing om afscheid te nemen?
“Laat ons zeggen dat de verkiezingen van 2018 een wake-up call waren voor onze partij. Al is een absolute meerderheid geen slechte zaak. Het stelt ons in staat om over de bestuursperiodes heen te werken. Elke bestuursperiode bestaat ruwweg uit vier jaar plannen en twee jaar uitvoeren. Maar als er continuïteit is, kan je de bakens verder zetten. Bij de verkiezingen in 2000 spraken we de ambitie uit om Pittem opnieuw financieel gezond te maken. Een jaar later hebben we toen de personenbelastingen en het kadastraal inkomen licht opgetrokken en haalden we zo onze schuldgraad naar beneden. Sindsdien hebben we de belastingen onaangeroerd gelaten en keken we weer vooruit. Vanaf 2006 onderzochten we hoe we meer jonge mensen naar onze gemeente konden krijgen en zetten we in op nieuwe verkavelingen en ambachtelijke zones. Tot op vandaag plukken we de vruchten van die jarenlange aanpak. Waarmee ik niet wil gezegd hebben dat een sterke oppositie haar steentje niet kan bijdragen. Zolang dit op een respectvolle manier gebeurt.”
“Ik verdwijn uit de politiek. Ik wil niet over de schouder meeloeren”
De voorbije 25 jaar onderging Pittem een fikse metamorfose.
“Dat kan je wel stellen. Maar bij elke actie of beslissing stelde ik me de vraag wat de meerwaarde zou zijn voor de Pittemnaar. De inwoner staat altijd centraal bij mij. Dat was zo toen we het nieuwe brandweergebouw realiseerden, maar ook bij de vernieuwing en uitbreiding van het gemeentehuis. We hebben ook onze zaleninfrastructuur aangepakt en met De Magneet een compleet nieuw onderkomen in het leven geroepen. En onze jeugdbewegingen huizen nu in volledig uitgeruste lokalen. Enkel de nieuwe sporthal ontbreekt, maar de inflatie noopte ons om het project even op pauze te zetten. Als de totale investering van 4 naar 6 miljoen euro stijgt, moet je ingrijpen.”
Waarom zwaai je net nu af?
“Het is tijd voor vernieuwing. Onze partij bulkt van de bekwame mensen, die moeten alle kansen krijgen om te groeien. Met Denis staat de perfecte opvolger klaar. Drie jaar ervaring als eerste schepen, intelligent, leergierig, een teamspeler… Hij zal het erg goed doen.”
Speelt je leeftijd een rol?
“Neen. Ik voel me nog altijd kiplekker, maar wil tegelijk de weg niet versperren voor de nieuwe generatie. Nu is er een momentum, dat moeten we grijpen. Ik heb de luxe om te vertrekken omdat er een goeie ploeg klaarstaat. En ik wil die ook de kans geven om in aanloop naar de gemeenteraadsverkiezingen van 2024 haar stempel te laten drukken. Bovendien eindig ik in schoonheid. Samen met ons hele team kan ik een mooie gemeente achterlaten. Financieel gezond, bruisend, een plek waar de mensen elkaar nog écht kennen. Ik voel ook veel appreciatie. Het mooiste compliment hoor ik bij uitgeweken Pittemnaren: amai, dat is hier nogal veranderd. Dan weet je dat je een steentje hebt verlegd.”
Waren er ook mindere momenten?
“Uiteraard. Neem nu de grote overstromingen van 2005 en 2014. Op zo’n momenten sta je machteloos. Acht jaar geleden kregen we 160 liter water per vierkante meter te verwerken. Een waterbom boven je gemeente, dan kan je als burgemeester in eerste instantie niet veel meer doen dan meeleven met je inwoners. Sinds 2005 hebben we zwaar geïnvesteerd om dergelijk leed te voorkomen: nu hebben we vier spaarbekkens en twee droogbekkens. Op zo’n momenten moet je ook kunnen incasseren. Als burgemeester is een olifantenhuid standaard, maar toen werd die toch bijna doorboord. Ik kreeg bedreigingen naar mijn hoofd. Ze zouden mijn huis in brand steken, zodat ik ook zou weten wat miserie is. Op een bepaald moment werden ook mijn kinderen geviseerd. Toen heb ik me echt afgevraagd waar ik mee bezig was. Mij mogen ze aanvallen, mijn gezin moeten ze met rust laten.”
Heb je je ambt zien veranderen?
“Enorm. Je draagt nu veel meer verantwoordelijkheid dan eind jaren negentig. Ook de papierberg is alleen maar toegenomen, net zoals de burgerrechtelijke aansprakelijkheid voor een burgemeester.”
Is er nog evenveel aanzien voor de burgemeester?
“De tijd dat je op je knieën moest vallen voor de pastoor, notaris en burgemeester ligt gelukkig al even achter ons. Maar de afstand is veel kleiner geworden. Zeker op sociale media wordt er veel bagger gespuid. Daar heb ik me nooit mee beziggehouden, want dat gaat over luidruchtige enkelingen. Als je de stillere massa achter je hebt, kan je goed werk leveren. En dat was al die jaren het geval.”
Pittem en Egem tellen samen zo’n 6.700 inwoners. Dringt een fusie zich op?
“Zijn fusies dé oplossing? Kijk naar het bedrijfsleven, daar is schaalvergroting ook niet altijd de oplossing. De verplichte fusies tegen 2030 zitten er aan te komen, maar ik spreek me niet uit wie onze beste partner in zo’n verhaal kan zijn. Heeft Pittem dat überhaupt nodig? Hier vind je alles op mensenmaat. We hebben nog een pak bakkers en slagers, hebben alle voorzieningen in huis. Ik weet dat mijn opvolgers altijd zullen luisteren, maar elke fusie is een moeilijke bevalling. Dat was destijds in 1976 zo, dat zal nu niet anders worden.”
Zal jij de politiek makkelijk kunnen loslaten?
“Ik verdwijn volledig van het politieke toneel. Geen gemeenteraadslid of -voorzitter meer, ik wil niet over de schouder meeloeren. Maar als mijn advies gewenst is, staat mijn deur altijd open. 25 jaar is een lange periode, uiteraard zal ik met belangstelling naar het Pittemse gemeentehuis blijven kijken. Maar voor mij stopt het volgende week definitief. Ik ben ook niet van plan om een bestuursfunctie bij een vereniging op te nemen. Tijd voor een ander leven.”
En hoe ziet dat er uit?
“Ken jij een gepensioneerde die tijd over heeft? Ik ook niet. (lacht) Mijn vrouw heeft een to do-lijstje voor thuis klaargelegd en ik wil meer tijd met mijn kinderen en kleinkinderen spenderen. De kleine dingen, daar kijk ik naar uit. En ik zal in het Pittemse straatbeeld te zien zijn. Als burger, niet langer als burgemeester.”
Heb je nog een ultieme tip voor je opvolger?
“Luister naar de mensen, laat je door hen raken, doe je job met hart en ziel, maar vergeet het thuisfront niet. Je familie is de belangrijkste poot om op terug te vallen wanneer het minder gaat.”
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
