Af en toe passeer ik er nog eens… Langs de Melkweg, in Langemark. De geur die er hangt gooit me twintig jaar terug in de tijd, toen ik halve zomers vulde aan de lopende band. Bij Ysco zag ik miljoenen cornetto’s passeren, ’s ochtends heel vroeg en ’s avonds heel laat. Het rook er altijd naar warme melk, maar er was ook altijd slagroomijs om dat te compenseren. Ik leerde er dat opstaan om vier uur lastig is (écht lastig) en dat rondlopen in -45 graden koud is (érg koud). Ik kwam er ook te weten dat werken hard kan zijn. En dat een ‘brik’ 23 minuten duurt en geen minuut langer.
Geen idee of er de voorbije weken een politicus in de geur van warme melk heeft gestaan. Het zou best kunnen, want een groot aantal grote bedrijven kreeg het bezoek van West-Vlaamse parlementairen. In onze krant vertellen er drie over hun ervaring op de werkvloer. En ze klinken zowaar unaniem: heel interessant, zo’n stage. Even weg van de Wetstraat, even met de voeten in de realiteit.
Eigenlijk zou iedereen er deugd van hebben om eens uit zijn bubbel te stappen
Eigenlijk zou iedereen er deugd van hebben om eens uit zijn bubbel te stappen. De ouder die een dagje leerkracht wordt. De CEO die aan de machine gaat staan. De vakbondsman die minister mag zijn. De linkse die een keer rechts denkt. De rijke die voelt wat het is om arm te zijn. De opiniemaker die goed luistert in plaats van het eens goed te zeggen…
In tijden waarin velen moeten trappelen om boven water te blijven, verdrinken er velen in het grote gelijk. Van ondernemer tot arbeider, van premier tot burgemeester en van west tot oost: het zijn voor iedereen (weer) bijzondere tijden. Een beetje begrip kan die al wat verzachten.
Dure woorden gaan we niet verspillen, maar laat ons zeker de komende vijf à tien winters wat verdraagzaam zijn. En wat meer slagroomijs eten, dat ook.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
