RIP Birger Jensen. Je leest hier een bijzondere in memoriam van oud-collega Jacques Sys, die het Brugse icoon van Club jarenlang van dichtbij heeft gekend. Daarin is er natuurlijk sprake van de memorabele finale in de Europacup I op Wembley tegen Liverpool in 1978. De beste match uit Jensens carrière en een historische mijlpaal in de geschiedenis van blauw-zwart. Het zou nog 55 jaar wachten zijn op een volgend uniek Europees toppunt: dit seizoen plaatste Club zich voor het eerst voor de achtste finales van de Champions League.
Maar dat lijkt nu al vergeten, het trotse Club Brugge staat nauwelijks enkele maanden en twee trainerswissels verder in de Jupiler Pro League troosteloos vijfde op twee punten van AA Gent. En als de regerende landskampioen – drie jaar op rij – binnen drie speeldagen nog steeds vijfde staat, mag het niet eens meespelen met de groten… En de kans op een Europa Leagueticket werd al op een koude decemberavond thuis tegen STVV smadelijk weggegeven.
De kans is groot dat dit weekend duidelijk zal worden dat Club vanaf eind deze maand in de Europe play-offs zal moeten strijden voor ocharme een ticket in de Conference League. Club toonde zich in Mechelen eindelijk op de rails en zal tegen Seraing en Eupen thuis en tussenin op Westerlo heus niets meer weggeven, maar het moet nog steeds drié punten goed maken op AA Gent.
Moet niet evenveel worden gewezen naar het duo Verhaeghe-Mannaert?
En ook de Buffalo’s staan niet alleen weer op de rails, ze zitten momenteel op kruissnelheid – Orban, Cuypers, Tissoudali, weet je wel. De kans dat Gent punten laat liggen op Mechelen en thuis tegen KVO is heel klein. Het moet dus voor Club zaterdagavond om 20.45 uur gebeuren, dan komt het beresterke Union in Gent op bezoek. De Brusselaars moéten winnen, de Buffalo’s hebben met nu twee wedstrijden meer gewonnen, genoeg aan een gelijkspel. Aiai Club…
Club, zó rijk, zóveel kwaliteit en zó glorieus in de Champions League staat dus op de rand van play-off 2. Hoe is het in godsnaam mogelijk? Onze Club-watcher John ziet vijf scharniermomenten, je kan ze hier lezen. Was die 3-0 op Standard na de 0-4 op Porto een eerste signaal van verzadiging? Bracht de thuismatch tegen Anderlecht (1-1) hét chronische probleem naar boven: het gebrek aan efficiëntie?
Of duidden de lamentabele slapte op Cercle (2-2) en in Oostende (3-0) op een schrijnend gebrek aan mentaliteit en sweat? Dat was allebei nog onder Scott Parker, misschien moet evenveel worden gewezen naar het duo Verhaeghe-Mannaert? Club lijkt intussen back to normal en De Mil verdient krediet, maar het lijkt te laat. Club vijfde, dát is niét normaal.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
