Laura Schuyesmans (27) leeft met een deadline. De jonge West-Vlaamse lijdt aan een chronische ziekte waardoor ze wellicht maar tien jaar meer te gaan heeft. Laura werkt bij Oxfam, engageert zich als covoorzitster voor Jong Groen en maakt tweewekelijks een openhartige column voor deze krant. Ze wisselt af met Jan Devriese, de stukjesschrijver die leeft tussen deadlines.
Het beeld van Marie en Matyla, achtergelaten in een woestijn om te sterven, staat ondertussen bij velen op het netvlies gegrift. Plots was mijn vorige column over het gebrek aan legale migratieroutes voor vluchtelingen brandend actueel. Mama en dochter stierven in een woestijn tussen Libië en Tunesië, nadat geen van beide landen hen op een menswaardige manier wou opvangen.
“Waar zou jij liefst heen vluchten als je België moet verlaten?”
Als Europese Unie (EU) sloten we deals met deze landen om te voorkomen dat vluchtelingen ‘massaal’ naar de EU-landen zouden komen. Bizarre redenering, want volgens UNHCR, de VN-vluchtelingenorganisatie, wil slechts tussen de drie en vijf procent van de vluchtelingen wereldwijd naar Europa komen. De overige 95 tot 97 procent zoekt liever opvang in de eigen regio. Logisch, niet? Waar zou jij liefst naartoe vluchten mocht je België moeten verlaten? Kies je eerder voor Nederland, Frankrijk of zelfs Spanje? Of waag je je aan een vlucht richting Marokko, Japan of Argentinië? Je kiest waarschijnlijk voor een land dichtbij huis. En liefst een land waarvan je de taal spreekt, niet? Dat is bij de meeste vluchtelingen niet anders.
Voor mij hoort de vraag dus niet te zijn hoeveel vluchtelingen we kunnen opvangen per land of hoe we hen zullen tegenhouden, maar hoe we de ongelijkheid kunnen bestrijden die vaak de oorzaak is voor de vlucht. Willen we minder ongelijkheid, dan is herverdeling de oplossing. Willen we minder vluchtelingen in de wereld, dan kunnen we bijvoorbeeld klimaatopwarming bestrijden en stoppen met wapenhandel.
Maar is het zo simpel? Er wordt nu al gezegd dat er geen geld is voor de crisis in de kinderopvang, het tekort aan scholen en leerkrachten, het personeels- en middelentekort in de zorg, enz. Laat staan dat er voldoende geld is om vluchtelingen erbij te nemen, hoor ik je denken. Ik vind dat nonsens. Wereldwijd worden er jaarlijks honderden miljarden (!) aan wapens gespendeerd als brandstof voor heel wat oorlogen en migratiegolven. 1 +1 = 2, lijkt me.
Dus ja, er is niet alleen geld om ongelijkheid in België weg te werken, maar ook om mensen zoals Marie en Matyla een betere toekomst te geven, zowel hier als in hun thuisregio. Doen we dit niet, dan geven we het signaal dat er een aanvaardbare prijs zou bestaan om in de toekomst miljoenen mensen te laten sterven van ontbering.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
