Karl Vannieuwkerke schrijft elke week een brief. Deze keer richt hij zich Arnout Hauben, die vorige week een Gouden Televizier-ring won voor zijn programma ‘Dwars door de Lage Landen’. De televisiemaker mag antwoorden op karl@kw.be.
Beste Arnout,
Beste geschiedenisschrijver,
Sinds vorige week ben je de trotse bezitter van een Gouden Televizier-ring. Het beste Nederlandse programma van het afgelopen jaar was van Belgische makelij. Allez, zoals zoveel dingen was het eigenlijk van de hand van De Chinezen. Maar laat dat in deze de naam van een Belgisch productiehuis zijn dat je in 2011 zelf oprichtte samen met Elke Neuville en Mikhael Cops toen je de Woestijnvisdeur achter je dichttrok. Een sprong in het onbekende en toch ook niet. Waar kwaliteit is, volgt succes. En het kwaliteitslabel hangt met een grote strik rond je nek. Eén keer had ik de eer om voor jullie te werken. Je kwam me vragen of ik in 2018 een marathonuitzending naar aanleiding van honderd jaar Wapenstilstand vanop de Grote Markt in Ieper wou modereren.
Empathische man
Het is een van de mooiste en bijzonderste dingen die ik heb mogen doen in de dertig jaar waarin ik ondertussen als televisiemaker actief ben. Ik was al een tijdje fan van wat je deed op televisie toen je het me kwam vragen. En in het echt bleek je dezelfde zachte en empathische man die je ook op het scherm bent. Ten Oorlog I en II en Ten Oorlog special: onder Vlaamse velden heb ik als gepassioneerde van alles met de Grote Oorlog te maken heeft verslonden. Ik moet eerlijk bekennen dat ik een heel klein beetje jaloers was tijdens het kijken naar die laatste reeks. Je kwam op plekjes die bij mijn jeugd hoorden, die als fragmentarische puzzelstukjes van mijn geheugen opnieuw werden gelegd. Je deed het voortreffelijk, Arnout. Niemand had het beter gekund, maar wat had ik het graag zelf gedaan.
Het blijft een stille droom. Op een paard door de Westhoek met mijn kinderen en hun vrienden als gezellen. Verhalen vertellen op de meest mythische plekjes die nog steeds als een melancholisch deken over de streek en onze geschiedenis zijn gedrapeerd. In oorlogen sneuvelt de waarheid als eerste, zei de Griekse schrijver Aischylos ooit. Omdat de waarheid rechten heeft, is overlevering een plicht. War horse als werktitel. Of het er ooit van komt, weet ik niet. Maar dromen mag.
“In een maatschappij waarin alles sneller en korter moet om niet tussen de mazen van het net te vallen creëer je een plekje waarin traagheid niet storend maar louterend werkt”
Ik ben je dankbaar, Arnout. Niet alleen voor de kans om in 2018 samen een programma in mekaar te kunnen steken, maar vooral omdat je de bewaker bent van trage televisie. In een maatschappij waarin alles sneller en korter moet om niet tussen de mazen van het net te vallen creëer je een plekje waarin traagheid niet storend maar louterend werkt. Wat je samen met Philippe Niclaes en Ruben Callens (die namen wil ik absoluut niet vergeten te vermelden) maakt verveelt niet, maar beklijft. Jullie tochten benadrukken de schoonheid van kabbelen. Krinkelend en kronkelend door de biotoop van de gewone mensen. Inhoud die mooi is verpakt, maar altijd blijft primeren op het omhulsel.
Dat je er in Nederland de meest prestigieuze televisieprijs mee wint, verbaast me dan ook niet. De taal van mooie televisieprogramma’s is universeel. Jullie verdienen die prijs als geen ander. Toen het bericht binnenkwam op de smartphone maakte mijn hart een klein sprongetje. Plaatsvervangend geluk. Ook daarvoor dank. Maandag postte je voor het de uitzending van Dwars Door de Lage Landen op VRT1: “Heb je vragen na de uitzending? Ruben, Philippe en ik zitten live voor je klaar op Facebook om ze te beantwoorden.”
Er stond een foto bij die veel vertelde. Televisiemakersgeluk. Omringd door collega’s die vrienden zijn geworden plezier beleven en tegelijkertijd niet uit het oog verliezen dat je een zo goed mogelijk televisieprogramma wil maken. Het werkt verslavend. Ik kan nauwelijks wachten tot de volgende Tour om opnieuw met de mannen en vrouwen van Vive le Vélo door Frankrijk te kunnen reizen. Dopamine bij sloten. Ik wens jullie er nog veel toe, Arnout. En prijzen ook. Nog eens dikke proficiat.
Warme groet,
Karl kruipt in zijn pen
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier