Karl Vannieuwkerke schrijft een brief aan Jerko Tipuric: “Je bent een held, een grote held. En ook nog eens een geweldige vent”

Karl Vannieuwkerke schrijft elke week een brief. Deze week richt hij zich tot Jerko Tipuric, de ex-voetballer, die vorige week als buschauffeur koelbloedig bleef en zo een drama kon vermijden in Veldegem. Jerko mag altijd reageren op karl@kw.be.

Beste Jerko,

Zegt de naam Francesco Schettino jou nog iets? Schettino was de kapitein van de Costa Concordia. Een schip dat in 2012 een rots raakte en zonk nabij Giglio, een eilandje voor de Italiaanse kust. Schettino was op de brug van de Costa Concordia afgeleid door de aanwezigheid van een Moldavische danseres met wie hij een affaire had. De gevolgen waren dramatisch. Tweeëndertig mensen lieten het leven bij de scheepsramp. De kapitein en zijn danseres niet. Zij hadden zichzelf als eersten met een reddingssloep in veiligheid gebracht.

Een slechte kapitein, Jerko. Dat weet jij maar al te goed. Kan je niets mee aanvangen. Niet in een voetbalploeg en niet op een schip. Een kapitein blijft aan boord tot iedereen is gered. Dat is wat jij vorige week deed in Veldegem. Je bus valt daar vrijdag om 7.28 uur stil op een spoorwegovergang. Je zintuigen staan onmiddellijk op scherp. Je probeert je bus nog aan de praat te krijgen, maar beseft al snel dat er levens te redden zijn. Na nog geen vijftien seconden jaag je de zestien jongeren op je bus naar buiten.

Ik ken je al lang, Jerko. Ik kan me het tafereel perfect voor de geest halen: Hop, hop, hop, jongens. Allemaal naar buiten. Nu en snel. Beleefd maar heel kordaat met de nodige armgebaren en met dat geweldige Kroatische accent van je. Je doet wat je moet doen. Als allerlaatste stap je zelf van je bus. Amper negenendertig seconden voor de impact en exact 2 minuten en 53 seconden nadat je bus stil was gevallen. Je bent een held, Jerko, een grote held. En je bent ook nog eens een geweldige vent. Een speciale dat wel, met aparte ideeën soms, maar met een hart van koekebrood.

“Het verwondert me niet dat je iedereen op een koelbloedige manier in veiligheid hebt gebracht”

Dertig jaar geleden hebben we mekaar voor het eerst ontmoet. Toen ik begon bij Focus TV in 1994 was jij trainer bij Cercle Brugge. Al snel maakten we een portret van je en waren we te gast bij je thuis op Kristus-Koning in Brugge. De aimabele heer des huizes heette ons welkom in de wondere wereld van Jerko. Ik moest toen nog soms moeite doen om je te verstaan, maar je vertelde heel veel interessante dingen.

Je was nog maar net speler af en maakte in je hoofd razendsnel schakelingen tussen speler en trainer. Met het principe: zekering aan, kortsluiting, zekering uit en opnieuw proberen. Gelovend in de goedheid van de mens. Pragmatisch denkend zonder de personen met wie je te maken had als inwisselbare koopwaar te gebruiken. De mens altijd centraal. Schone gast ben je, Jerko. Vele jaren later heb ik je nog eens binnengehaald als trainer bij KSV Diksmuide. Een succesverhaal is het niet geworden. Dat weten we allebei. Je moest vroegtijdig opnieuw vertrekken.

Maar rancune is je vreemd. Toen je niet veel later een match van mijn dochter floot – want wedstrijden leiden als een warme en begripvolle scheidsrechter doe je ook nog altijd – kwam je me met veel enthousiasme en een knuffel begroeten. Niet blijven hangen in het verzonken vroeger, maar leven in het nu en het beste maken van elke dag. Dat is Jerko Tipuric. Zo deed je het vorige week ook.

Toen ik vrijdagnamiddag een whatsapp kreeg met de melding dat jij chauffeur was van die bus verwonderde het me niet dat je iedereen op een koelbloedige manier in veiligheid had gebracht. Krachtig en secuur handelen met het hart op de juiste plaats. Verwerken doe je dan weer op je eigen manier. Nog geen twaalf uur na het ongeval met de bus en de trein zat je in een kleedkamer in Evergem. Je trok er je scheidsrechtersplunje aan, bond er je veters en floot een perfecte match tussen de reserven van Evergem 2020 en die van FC Goalgetters Sint-Laureins. Het werd 5-2 en de kaarten bleven op zak. Niemand had je kwalijk genomen als je daar niet was opgedoken, maar Jerko is Jerko. Een vriend om te koesteren.

Warme groet,