Karl schrijft een brief naar wielrenner Sep Vanmarcke: “Nu begint het leven, Sep”

Karl Vannieuwkerke schrijft deze week een brief naar Sep Vanmarcke. De wielrenner van Israel-Premier Tech hangt de fiets noodgedwongen aan de haak door hartproblemen. Sep mag altijd antwoorden: karl@kw.be.

Beste Sep,

Je moet noodgedwongen stoppen met koersen. Hartritmestoornissen: de diagnose waar elke topsporter bij een controle van de belangrijkste pomp die zijn lichaam vooruit stuwt voor vreest. Je wist al een tijd dat de tikker wel eens een bokkensprongetje durfde te maken, maar je werd gelukkig goed opgevolgd. Het BK is de wedstrijd waarin je allicht voor de laatste keer in je leven het kwijl van de doorgedreven inspanning op je lippen proefde. Sporten zal er nog bij zijn, maar op een gezapig tempo en met tijd voor het decor waarin je fietst.

Je horen en zien breken deed pijn. Omwille van wie je bent. Een gast zonder kapsones

Sep, het deed me pijn om je te zien breken in de interviews toen je je afscheid bekendmaakte. Ook al wisten wij het nieuws al iets vroeger. Je had onze eindredacteur Thomas Swannet een week eerder al ingelicht dat je passage als analist in Vive le Vélo aan een zijden draadje hing. Medische redenen. Het was voer voor speculaties in ons team. De piste hartproblemen viel ook. We kruisten onze vingers. Eén dag voor de officiële bekendmaking belde Thomas nog eens met je. Je brak, tranen met tuiten waarin je liefde voor het wielervak glinsterde. Thomas was ervan aangedaan, wij ook toen hij het vertelde.

Je horen en zien breken deed pijn, Sep. Omwille van wie je bent. Een gewone gast zonder kapsones die altijd klaar staat voor iedereen en alles. Uiteraard is het nieuws niet plezant, maar je moet vooral de mooie herinneringen koesteren. Je wordt over veertien dagen 35 jaar en hebt een mooi parcours afgelegd.

Neem nu de Kattekoers van 2008 toen je na de heuvelzone samen met je broer Ken in de kopgroep van zes zat. Jullie reden voor verschillende ploegen en toen hij demarreerde, keek de rest naar de man die onderweg het meeste indruk had gemaakt. Jij dus. Ze zagen één ding over het hoofd. Je broer reed voorop. Dat hadden ze niet eens door. Je schudde met je hoofd: ik geef geen trap meer. Pas als hij ver genoeg weg was, zei je: he’s my brother. Ik had die kopjes wel eens willen zien. Je finishte tweede en klom in Ieper samen met Ken op het podium. Een geweldig moment.

In 2012 was er die fantastische editie van de Omloop Het Nieuwsblad. Je was 23 jaar en geraakte voorop met Juan Antonio Flecha en Tom Boonen, een van je idolen. Wij zaten in de studio aan de aankomstlijn en hadden op een kilometer of twee van het einde op een papiertje de uitslag al ingevuld: 1. Boonen 2. Vanmarcke 3. Flecha. Jij weigerde obstinaat om je daarbij neer te leggen en veranderde die volgorde met een magistraal eindschot. Je hoofd en benen werkten op die koude februaridag in complete harmonie samen. Tom kon zijn ogen niet geloven, wij ook niet. De onvoorspelbaarheid van de topsport maakt die eens zo mooi. De emoties ook. Sep in tranen. Broos en breekbaar. Maar o zo schoon.

Ik snap dat je daags na het nieuws van een verplicht wielerpensioen wel even confuus wakker wordt. Maar de wereld blijft draaien, ook zonder jou in het peloton. Zo nuchter ben je wel. En nu? Nu begint het leven, Sep. Na twee decennia van opofferingen in het teken van de fiets komt er plots een zee van tijd voor andere dingen. En geloof me, er is meer dan wielrennen in het leven. Ik voorspel je een korte reconversieperiode. Er komen straks ongetwijfeld genoeg jobaanbiedingen of ambassadeursopdrachten op Sep Vanmarcke af. Hier is al een eerste: waarom niet vaker het analistenlivrei aantrekken? We beginnen volgende week alvast met een tweedaagse in de slotweek van de Tour. Ik kijk ernaar uit, Sep. Je hart laat wielrennen op topniveau misschien niet meer toe, maar jij bent wel de man om de hartslag van een peloton mee voelbaar te maken bij een groot publiek. Eenvoudig, slim, analytisch, plichtsbewust en empathisch. Exact wat van een wieleranalist wordt verlangd. Tot volgende week, maat.

Warme groet,