Karl schrijft een brief naar Tom Waes: “Je persoonlijkheid heeft het medialandschap deels hertekend”

Karl Vannieuwkerke schrijft deze week een brief naar Tom Waes, de programmamaker die de voorbije weken ‘Het verhaal van Vlaanderen’ presenteerde op VRT. Tom Waes mag altijd antwoorden: karl@kw.be.

Beste Tom,

Ik moet er mij voor hoeden om van deze brief geen hagiografie te maken. Tegelijkertijd vraag ik me af waarom dat niet zou mogen. In tijden waarin veel mensen kritisch zijn verwarren met het injecteren van gif en negativiteit in de samenleving mag een dosis positivisme niet ontbreken. Neem nu jouw programma Het verhaal van Vlaanderen. Schitterende televisie, een nieuwe standaard. Het originele draaiboek en format uit Denemarken verfijnd door een gilde van de betere televisiemakers in dit land en afgekruid door een presentator die van zelfrelativering een kunst heeft gemaakt.

Als we Siegfried Bracke als moreel kompas van Vlaanderen volgen, maken we ons op voor jaren van zwalpen op een zee vol draaikolken en woeste golven

Het resulteert in een document voor vele generaties, een middel voor het onderwijs om de jeugd mee te nemen naar het verleden dat ons heden heeft bepaald. En dat op een moment waarop die jongeren denken daar geen nood meer aan te hebben. Het verhaal van Vlaanderen behoort tot het soort programma’s waarvan je hoopt dat er meer van zullen worden gemaakt. En toch. Toch was er opnieuw een storm van kritiek van de weliswaar irrelevante haatpredikers op sociale media, rolden de historici over mekaar heen omdat zij andere keuzes hadden gemaakt of omdat ze snakten naar wat aandacht en stonden politici te schreeuwen dat er met subsidies en belastinggeld was gemorst.

Ondertussen zijn we alweer pensioen- en stikstofsaga’s verder en weten we dat we met de onderlaag van de politiek niet al te veel rekening moeten houden. Als we Siegfried Bracke als moreel kompas van Vlaanderen volgen, maken we ons op voor jaren van zwalpen op een zee vol draaikolken en woeste golven. Jij hebt het gelukkig niet nodig om met hautaine gebaren of een strikje een artificieel wereldje gestalte te geven. Jij bent puur natuur, Tom.

Je persoonlijkheid heeft het Vlaamse medialandschap het voorbije anderhalve decennium deels hertekend. Vanop de achtergrond had je al bekeken hoe goede televisie werd gemaakt en stelen met de ogen is een eigenschap die vaak oplevert. Toen je in 2008 met Tomtesteron een eigen programma kreeg, stak je niet alleen televisiekijkend Vlaanderen in je zak maar gaf je ook veel jongeren hoop. Selfmade, het kan nog altijd en vaak werkt dat nog het beste.

Ik herinner me nog heel goed een passage van jou in Vive le Vélo. Het was in 2015 en we zaten in Pra Loup, een afgeleefd skidorp in de Alpen. Je had net een klein stormpje over je heen gekregen omdat je in Reizen Waes een spuuglelijke badplaats in Albanië met Blankenberge had vergeleken. Burgemeester Patrick De Klerck stond op zijn achterste poten en nodigde je uit aan de kust. Naast je in Pra Loup zat trouwens de 20-jarige Wout van Aert. De perfecte combo. We gaven wat steekjes over Blankenberge, je vond het best. We lachten alsof we aan de toog van een zomerbar zaten.

Tom Waes is gezelligheid troef. Toen een wat ouder Frans koppeltje uit het lokale café kwam en zich presenteerde aan onze tafel lagen we in een deuk. Vous êtes dans une émission, probeerde je. Ze waren niet uit hun lood te slaan. De dame keek naar de wijnglazen op tafel en repliceerde: L’émission n’est pas très catholique. Bonne nuit, zei ik om ze zacht richting uitgang te begeleiden. Dat zal voor haar niet moeilijk zijn, floepte je erachteraan. Opnieuw gelach. Ze pakte haar vent bij de arm en verdween de Franse nacht in. Naturel, je genoot er ook van.

Maar deze brief is dus vooral bedoeld om jou en je ploeg te feliciteren met Het verhaal van Vlaanderen. Er past maar één woord bij: klasse! Je rusteloosheid kennende ben je ondertussen alweer met tien andere dingen bezig. Vergeet toch maar niet te rusten, Tom. Ik hoor je luidop denken: look who’s talking. Maar ik meen het. Pak zeker ook af en toe de tijd voor een pintje. Het mogen er zelfs twee zijn. Salud kameraad.

Warme groet,