Karl schrijft een brief naar Martin Heylen: “Je bent het levende bewijs dat op kwaliteit geen houdbaarheidsdatum staat”

Karl Vannieuwkerke schrijft elke week een brief. Deze week richt hij zich tot Martin Heylen. De televisiemaker mag altijd antwoorden: karl@kw.be.

Beste Martin,

Kan je eens geen brief schrijven naar de paus? Hoofdredacteur Bart Casteleyn van de Krant van West-Vlaanderen probeert me al weken in de richting van Jorge Mario Bergoglio, beter bekend als Paus Franciscus, te duwen. In alle eerlijkheid. Ik weet weinig over deze paus en het Vaticaan, behalve dan dat nu al twee jaar op rij een Nederlander met een driedubbele nationaliteit met een truitje van Vaticaanstad mee in de vroege vlucht zat op het WK wielrennen. Op mirakels kon hij niet rekenen, na een beperkt aantal kilometers doofde zijn kaars van zelf uit. Rien Schuurhuis is de naam. Rien is getrouwd met de Australische Chiara Porro en heeft door haar ook de Australische nationaliteit verworven.

“Je hebt een schitterend mediaparcours afgelegd, Martin. Op radio en op televisie”

Maar Down Under fietsen ze even hard als in de traditionele wielerlanden en Rien is bijlange niet goed genoeg om daar eender welke selectie te halen. Maar! Chiara Porro is de Australische ambassadeur to the holy see, ambassadeur van Vaticaanstad dus. Rien en Chiara verblijven in het ministaatje waardoor Schuurhuis een van de 764 inwoners is die kan worden uitgestuurd naar internationale kampioenschappen. En zo was hij de voorbije twee jaar dus te zien op het WK en kreeg hij internationaal de bijnaam The Pope’s Cyclist.

Toen Bart maandag opnieuw afkwam met de vraag om een brief naar de paus te schrijven, stuurde ik hem letterlijk: Zieje doar nu were me je paus? En tegelijkertijd dacht ik aan God en klein Pierke. Niet toevallig omdat ik je vorige week heb gezien in het Albertpark in Oostende. Je hebt er de aftrap gegeven van de eerste competitiewedstrijd van KV Diksmuide Oostende. Als vroegere ambassadeur van KVO heb je namelijk ook het ambassadeurschap van de nieuwe club aanvaard. Waarvoor dank, Martin.

En zo zitten we dan toch weer dichter bij de paus dan we denken. Chiara ambassadrice, jij ambassadeur. Misschien worden jullie nog wel eens verenigd op een officieel staatsbanket.

Als we ooit Europees spelen tegen een ploeg uit de buurt van Rome gaan we haar zeker uitnodigen. Of misschien is de gemakkelijkste weg wel Vive le Vélo? Rien Schuurhuis, Chiara Porro en Martin Heylen samen aan dé tafel op een zwoele zomeravond aan een Frans kasteel of meer. Zo’n gekke gedachte is het nog niet. De link van Rien en Chiara naar de koers is duidelijk en die van jou is dat – voor de doorgewinterde wielerhebber – ook.

“Zonder op de tafels te willen springen, ben je een zaaier van gezelligheid in de ruimte waarin je je bevindt. Een enorme kwaliteit”

Die weet namelijk nog dat jij in 2004 op de nieuwbakken sportzender Sporza met Paul D’Hoore als sidekick Vive le Tour presenteerde. Een gigantisch succes was dat niet, maar dat had veel te maken met de programmering op Sporza, toen het derde VRT-net. Je hebt een schitterend mediaparcours afgelegd, Martin. Op radio en op televisie. En je bent het levende bewijs dat op kwaliteit geen houdbaarheidsdatum staat. 40 jaar Reilen & Heylen doet het ook nu fantastisch in de kijkcijfers. Goed voor ruim een half miljoen kijkers en een marktaandeel in de buurt van de 35 procent. Daar doen programmadirecteurs tegenwoordig een dansje voor en televisierecensenten die snappen hoe kijkcijfers moeten worden geïnterpreteerd, nemen er hun hoed voor af. De tijd dat er met miljoenen kijkers werd gesmeten, is definitief voorbij.

We dronken vorige zaterdag in Oostende samen een pint, Martin. Ik bekeek je goed en zag geen uitgebluste man van 68 jaar, maar een gepassioneerde en gedreven mens met een jonge geest. Ik verkneukel me eigenlijk bij de gedachte dat we elkaar door het voetbal wat vaker gaan zien, want de empathie die je uitstraalt op televisie heb je ook in het echt. Zonder op de tafels te willen springen, ben je een zaaier van gezelligheid in de ruimte waarin je je bevindt. Een enorme kwaliteit. Ik hoop dat we de komende jaren vaak mogen klinken op mooie voetbalavonden in het Albertpark en wens je nog ettelijke televisiejaren toe, want jouw geluk is dat van de mensen. Tot snel, Martin.

Met warme groeten,