Karl Vannieuwkerke schrijft elke week een brief. Deze keer richt hij zich tot de Cercle-supporter. De vereniging mocht dinsdag namelijk 125 kaarsjes uitblazen. Reageren kan via mail naar: karl@kw.be.
Beste Cerclesupporter,
Proficiat! 125 jaar. Je bent officieel supporter van een dinosaurus uit het Belgische voetbal. Dat is voor alle duidelijkheid een compliment. Stamnummer 12 was in 1911 de allereerste Vlaamse ploeg die zich tot Belgisch kampioen wist te kronen en in 1927 de allereerste vereniging die in hetzelfde seizoen de beker en het kampioenschap won. Actie en reactie hebben in de geschiedenis vaak geleid tot oorlogen, maar ze hebben ook mooie kinderen gebaard. Cercle Brugge is er een van.
Dat de broeders Xaverianen, de zogeheten Frères, niet graag hadden dat hun katholieke oud-leerlingen zich in de nasleep van de schoolstrijd inlieten met ketters, is tegen het licht van de kerkgeschiedenis een lachertje, maar het heeft wel geleid tot een hele mooie vereniging. Cercle Brugge is een club waar je trots op kan zijn, beste Cerclesupporter. Oeps. Vereniging dus. Het zal sommigen de grootste fanatiekelingen die op elke slak zout leggen en mij verwijten een Clupzot (sic) te zijn allicht verbazen, maar mijn sympathie voor Cercle is er al een heel leven lang. En dat komt omdat mijn vader me het fanatisme dat in elke supporter huist al heel snel het zwijgen heeft opgelegd door me vaak naar een ander stadion mee te tronen. Het Guldensporenstadion, het Regenboogstadion, Schiervelde, Olympia voor zowel Cercle als Club, het Jules Ottenstadion. We frequenteerden ze allemaal, telkens op zoek naar de mooiste affiches en de leukste matchen. Ik zag als kind Waregem Europees in actie, Club Brugge met 1-7 verliezen van Standard met een weergaloze Simon Tahamata, dweepte met Didier Six bij Cercle en bewonderde Djamel Zidane bij KV Kortrijk. Ik ben bijgevolg vooral fan van het voetbalspelletje en veel minder van een ploeg.
Je trouw en toewijding zijn bewonderenswaardig
Zo was en ben ik nog altijd zot van zowel Raoul Lambert als Jules Verriest. Ik heb Jules aan het einde van zijn carrière zelfs nog een aantal keren in actie gezien bij Stormvogels Koekelare mijn beide ouders zijn Koekelarenaren waar hij tot op zijn 42ste actief was. De ironie van het lot wilde dat de kleuren van de Stormvogels blauw en zwart waren. Jules loste dat op door onder zijn shirt van Koekelare een groen truitje aan te trekken. Fijne mens, Jules Verriest en een voorbeeld voor velen. Over verenigingsgrenzen heen vriendschappen ontwikkelen, hij toont dat het kan. Lotte Lambert is nog altijd een van zijn beste kameraden.
Het staat in schril contrast met het extremisme van een zeldzaam deeltje fans dat je helaas bij elke ploeg terugvindt. Toen ik op Play Sports eens zei dat het planten van een Cerclevlag door Irvin Cardona na een 2-2-gelijkspel in een derby enkel vanuit calimerogedrag te verklaren was, kwamen prompt een paar dreigbrieven aan op het VRT-adres aan de Reyerslaan. We weten wel waar je woont en komen met alle Cerclesupporters je huis in brand steken. Ik wou er een grapje over maken op Twitter, maar mijn kinderen hielden me tegen: Je weet toch nooit of daar een gek tussen zit, papa. Ik beet op mijn tanden en volgde hen.
Bij deze nog eens. Niets dan respect voor jou, beste Cerclesupporter. Je trouw en toewijding zijn bewonderenswaardig. De 125-jarige geschiedenis van de vereniging is een amalgaam van een aantal hoogtepunten, maar vooral ook magere jaren. Om dan op post te blijven, moet je veel karakter en liefde voor je kleuren koesteren. Dat het in een jubileumjaar fantastisch loopt, is een mooi geschenk en een beloning voor de trouw aan de waarden van groen-zwart. Miron Muslic is dan een gedroomde ambassadeur. Gentleman in hart en nieren. Scherprechter en misschien meer in de Champions’ play-offs. Het is de bekroning voor meer dan een eeuw hard werken van veel mensen.
Het is jullie dan ook ten volle gegund. Geniet van de festiviteiten op 20 april ter gelegenheid van de thuismatch tegen Antwerp. Zing uit volle borst en laat het vuurwerk maar knallen. Hopelijk komt er dan wel geen klacht van een boze buur.
Warme groeten,
Karl kruipt in zijn pen
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier