Het is zondagavond en ik kan moeilijk de slaap vatten. Overprikkeld. Ik denk na over mijn weekend. We deden pizzaparty en movie night om het weekend in te zetten, vierden de eerste verjaardag van mijn metekindje en we gingen klinken met een Poater in de vernieuwde ‘In de Vrede’. Aan mijn liefdevolle weekend hangt toch een zwart randje. Mijn gesprek met Jennifer spookt door mijn hoofd. Haar mama Melanie Dubois overleed op 44-jarige leeftijd. De mama van Jennifer (20), Amelie (18), Femke (16), Lilly (7) en Ellie (4) ging slapen en werd nooit meer wakker.
Hun moeder werd plots van hen weggerukt en dat is hard. Melanie zou in maart voor het eerst grootmoeder worden, want oudste dochter Jennifer verwacht haar eerste kindje. Jennifer beloofde haar moeder om voor haar kleine zusjes te zorgen, mocht dat ooit nodig zijn en die belofte wil ze nakomen. Lilly en Ellie nemen hun intrek bij grote zus Jennifer. De zusjes slapen voorlopig in de babykamer van Jennifers ongeboren zoon. De kleine meisjes vertellen hun grote zus dat ze mama missen en dat ze niet willen dat mama dood is…
En weer denk ik: wat is het leven toch oneerlijk en bikkelhard. Ik luisterde naar Jennifers verhaal en heb bewondering voor de moedige keuze die deze jonge vrouw maakt. De kinderen van Melanie kan je financieel steunen via een crowdfunding. Wanneer ik mijn kindjes in bed leg, knuffel ik ze net dat tikkeltje harder. De ‘wat als…’-gedachte duw ik heel hard weg en fluister zoals elke avond ‘tot morgen, slaapwel…’.
