Liesa Naert
Liesa Naert Columniste KW

Actrice Liesa Naert woont in Gent maar is van Brugge. Om de twee weken gaat ze er bij haar familie op visite en vertelt ze hier wat haar daar opviel. Volgende week: Xavier Taveirne.

Tegenwoordig mag je in de Noordzandstraat in beide richtingen fietsen. Feest! Maar uit gewoonte neem ik altijd het Artoisstraatje om in de Beenhouwersstraat uit te komen.

Toen ik er laatst passeerde stond de schoolpoort van de Jozefienen open. De poort naar het verleden.

Ik stapte af, keek naar binnen en zag mijn tienerjaren. Alles leek er nog verbazingwekkend hetzelfde.

De speelplaats. De leraarskamer die naar oude koffie rook. Het bijgebouw waar we geschiedenis kregen. Meestal kwam ik die schoolpoort binnen gelopen, altijd net niet op tijd. En toen er straf op te laat komen werd ingevoerd, wreef ik op de hoek van de straat met mijn handen langs mijn fietsketting.

“Daar, langs het lange diepe water in het Artoisstraatje werd menig hart gebroken”

Met een gezicht vol onschuld en handen vol smeer pleitte ik overmacht voor mijn laattijdigheid. Weer die ellendige fietsketting, meneer. Minstens even snel zag ik mezelf de poort weer uitlopen en 10 meter verder de obligatoire pubersigaret opsteken. Dat mocht niet. Dus we deden dat.

Op vrijdagavond sjokten we collectief naar het Zand om mazout te drinken voor de Rica Rokk en dan verstrengeld het straatje in te sluipen om een tongske te draaien.

Daar, langs het lange diepe water in het Artoisstraatje werd menig hart gebroken. En evenveel blazen geleegd. De pisgeur was er niet van de poes.