Karl Vannieuwkerke schrijft elke week een brief. Deze week een jubileumbrief! Zijn 250ste schrijven richt hij aan acteur en regisseur Tom Van Dyck, bekend van legendarische series als ‘Het Eiland’, ‘In de Gloria’ en ‘Van Vlees en Bloed’. Hij staat 30 jaar op de planken en is dus eveneens aan een jubileum toe. Reacties én felicitaties zijn welkom op karl@kw.be.
Beste Tom,
Voor de 250ste brief in deze rubriek mag het iets speciaal zijn, stuurde de hoofdredacteur me een aantal dagen geleden. Een geweldige vent als geadresseerde lijkt me speciaal genoeg. Laat die langs zijn neus weg in een interview deze week nog verkondigd hebben dat hij ondertussen dertig jaar acteur is. Dan ebt elke vorm van twijfel zo weg.
Ik zal het maar onmiddellijk bekennen, Tom. Ik ben een beate bewonderaar van alles wat je doet, maar nog meer van de mens die je bent. 12 juli 2019 staat me dan ook nog bij als de dag van gisteren. Samen met Bert De Backer en Eduard Theuns was je toen te gast in Vive le Vélo. Ruim driehonderd afleveringen ver vergeet je wel eens iets, maar de uitzonderlijke momenten staan bovenaan op de harde schijf. Het zou je eerste televisieoptreden na een voor jou moeilijke periode worden.
Zes maanden daarvoor was er de botsing op de limieten, gecrasht op het streven naar perfectionisme. Een kwaliteit en een straf voor wie eraan is onderworpen. Je drang en dwang om elk detail te laten kloppen heeft er ongetwijfeld voor gezorgd dat de tonus van je motivatie altijd op scherp staat en dat je talent op zoveel domeinen is ontbolsterd. En wij genieten daar dankbaar van mee, Tom. Maar er zijn grenzen aan het menselijke absorptievermogen en de verwerking van prikkels. En die had je duidelijk overschreden. Geen schande.
“Ik ben een beate bewonderaar van alles wat je doet, maar nog meer van de mens die je bent”
Ik keek, om heel eerlijk te zijn, met de nodige schrik uit naar je komst naar Vive le Vélo. Ik dacht een breekbare man voor me te krijgen, maar niets was minder waar. Je verscheen met frisse, opmerkzame ogen, in een hip hemdje, modieus vestje, nieuwe bril, drie ringen aan je vingers. Ik genoot ervan om je te zien, maar was nerveus, Tom. De nabijheid van een idool werkt als het zinderende effect van een vitessepilletje. Als gepassioneerde wielerhebber praatte je vlotjes mee over elk onderwerp. Je had bovendien een geweldige dag uitgekozen: Dylan Teuns won een zware Vogezenrit met aankomst op La Planche des Belles Filles.
De meeste gasten van Vive le Vélo komen naar de Tour en laten zich gewillig onderdompelen in de sfeer van de koers en de julimaand. Ze zien wel wat op hen afkomt. Jij niet. Zelfs niet na een mentale crash. Ook nu bleef je de regisseur van je eigen dag. Je kwam met een script en maakte een film-pje. Luc Schyvens, de buurman van Wout van Aert was op bezoek met Lio, het hondje van Wout, op zoek naar het baasje. Vier minuten van de beste televisie. We hadden niet anders verwacht.
Dertig jaar acteur, de kempvader. Glansrollen in Het Eiland, In De Gloria, De Parelvissers, Van vlees en bloed, Alles kan beter, De Ronde, Geldwolven, De Bende van Jan De Lichte. Samen met je vrouw Alice maakte je Den Elfde van den Elfde, het verfijnde register opengetrokken. We kunnen nog wel even door. Je hebt gestalte gegeven aan tientallen personages, Tom. Het inleven in andere mensen als grote kracht van de rasacteur. Empathisch vermogen met hopen.
Je hebt ontelbare zalen doen vol lopen en gaat dat hopelijk nog lang doen. Ik kan me moeilijk van voorstellen dat die onzekerheid als potaarde van perfectionisme ondertussen niet helemaal is verdwenen. Af en toe een compromis met het script is toegestaan, maar doe vooral waar je je goed bij voelt, fijne vent. Dikke proficiat met dertig jaar acteerwerk en weet dat je altijd welkom bent om nog eens over de koers te praten.
Warme groet,
Karl kruipt in zijn pen
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier