Een moment van onoplettendheid, een harde klap en een tragische afloop. Het ongeval waarbij de 25-jarige Simon Meysmans dinsdagavond het leven liet zindert na in Kuurne, zijn thuisstad. Zowel vrienden als familie schetsen een bijna gelijkaardig beeld van de jonge ondernemer. Een keiharde werker, een ongelofelijke grapjas en een gemis dat moeilijk te dragen zal zijn.
Over de feiten bestaat ondertussen bijna geen twijfel meer. Simon, een fervent wielerliefhebber, trok er dinsdagavond met zijn racefiets op uit. Ontspannen na een dag van hard labeur, daarvoor keek de twintiger steevast in de richting van zijn stalen ros. In Ooigem, ter hoogte van het kruispunt van de Desselgemsestraat met de Pontweg, loopt het iets voor 20 uur gruwelijk fout. Simon rijdt de Desselgemsestraat op en ziet niet dat een BMW uit de richting van Desselgem komt aangereden. De klap was genadeloos hard en Simon werd, nadat hij eerst op de voorruit van de auto terecht kwam, meters ver weggeslingerd. Getuigen probeerden nog te helpen door te starten met reanimatie maar de toegesnelde hulpdiensten konden enkel het overlijden van de Kuurnenaar vaststellen.
Het parket stuurt een parket ter plaatse en het verslag is huiveringwekkend duidelijk. Van overdreven snelheid of alcohol is geen sprake. Simon reed met oortjes in en zag noch hoorde de aanstormende auto. Een enkele seconde van onoplettendheid met desastreuze gevolgen.
Zoë Meysmans, Simons zus, is gebroken van verdriet. “Toen de politie me opbelde met het nieuws wilde ik het niet geloven”, klinkt het met een krop in de keel. “Simon was waarschijnlijk gewoonweg gevallen met zijn fiets, waar hij zo graag mee de weg op trok. Misschien had hij een ongeval gehad met zijn bestelwagen en lag hij enkel in het ziekenhuis. Ik bleef mezelf wijsmaken dat mijn broer me zelf wel zou gaan opbellen om te zeggen dat alles nogal mee zou vallen. De definitieve woorden kwamen als een mokerslag aan. Simon, mijn broer Simon, de volwassen kerel die altijd mijn broertje bleef, was er niet meer.”
Bruisen van energie
Zoë beschrijft haar broer zoals veel mensen hem kennen, een kerel die bruiste van de energie. “Hij had zich gelanceerd als zelfstandig elektricien en was een keiharde werker. Een eigen zaak en niet slagen? Dat was voor Simon helemaal geen optie. Toch bleef hij altijd mijn broertje want zo volwassen hij was in het leven en zijn onderneming, zo jong kon hij zijn met zijn grappen. Iemand een loer draaien of ons laten gieren van het lachen met één van zijn flauwe moppen? Hij draaide er zijn hand niet voor om. Op een foto van ons kerstfeest 2 jaar geleden staan we beiden, met dezelfde gekke kersttrui. Dat was Simon ten voeten uit, een sfeermaker. Er was nog zoveel dat ik hem wilde vertellen maar dat kan nu niet meer. Waarom hij en waarom nu? Zoveel vragen waar nooit geen antwoord op zal komen.”
Ook bij KSA Leiezonen Kuurne is het verdriet bijna te proeven. “Simon was dan ook jaren actief geweest als leider”, klinkt het bij Maxim Vandevenne, de hoofdleider van de afdeling. “Als de sfeer ergens maar moeilijk op gang raakte, dan volstond het om Simon het veld in te sturen. Binnen de kortste keren stond de tent op z’n kop en was het lachen verzekerd. Het was ook een handige harry die nooit twijfelde om de mouwen op te rollen. Een hok in elkaar steken of renovatiewerken aan onze gebouwen? Het was voor Simon een evidentie dat hij er zich zou over ontfermen.”
Steun vinden bij elkaar
“Hij had een stevige band met de KSA want toen hij een tijdje terug besloot om te stoppen, keerde hij na een pauze van een jaar gewoon terug. Uiteindelijk stortte hij zich volop de ontwikkeling van zijn zaak en besloot hij zijn plaats als leider door te geven. Het was voor velen onder ons een echte vriend geworden en weten eigenlijk niet hoe we dit hartverscheurende verlies moeten plaatsen. Samen met de leiding en heel wat van onze oud-leiders gaan we proberen steun te te vinden bij elkaar en zullen we kijken hoe we Simon een laatste groet kunnen brengen”.
Bij wielerclub De Ververieders, waar Simon een gedreven lid van was, kwam het bericht waanzinnig hard aan. “Vorige zondag zijn we nog allemaal gaan rijden, de volledige groep en dit voor de grootste rit die we tot nu toe hebben gedaan. Om dan dinsdagavond te moeten horen dat hij er niet meer is, na een ongeval met diezelfde fiets? Het is bijna absurd nieuws dat we eerst weigerden te geloven.”
Doortrappen
Voor Niels Vermeersch, de voorzitter van de wielerclub, is het duidelijk dat Simon ook in het zadel een doorzetter was. “Uiteindelijk was het voor ons best wel eenvoudig met Simon erbij. Als hij aan de start verscheen, dan wist de A-ploeg meteen dat iedereen keihard zou mogen doortrappen om hem bij te houden. Hoe we met dit nieuws om moeten gaan weten we eigenlijk niet en ik denk dat niemand dit weet. Er is wel een zekerheid en dat is, eender waar Simon nu is, hij de mensen daar ook zal gaan leren fietsen”.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier