Papa van zwaar verbrand slachtoffer: "Zelfs nú wil onze Ziggy de moed niet verliezen"

Philippe Verhaest Reporter

Reporter 1 februari 2019, 06:15 Bijgewerkt op: 18 mei 2022, 11:09

Een van de zwaargewonde slachtoffers van de ontploffing bij het bedrijf Pouleyn in Vichte, Ziggy Vanryckeghem, is intussen weer bij bewustzijn. “Hij heeft derdegraads brandwonden in zijn gezicht, handen en rug, maar onze zoon ademt al opnieuw zelfstandig”, zegt zijn vader Kurt. “Er wacht hem een lange strijd, maar Ziggy is een echte vechter. En wij zullen hem steunen.”

Ziggy’s papa Kurt Vanryckeghem (49) bevond zich op het moment van de ontploffing in Wallonië, op zo’n anderhalf uur van zijn zoon. “Ik werk als truckchauffeur en was op de terugweg van Namen toen ik plots telefoon kreeg van Ziggy’s beste vriend Lennart De Meyer”, opent hij. “Hij vertelde me dat hij via de radio gehoord had dat er in een bedrijf in Vichte een zware explosie had plaatsgevonden en dat hij vreesde dat Ziggy daarbij betrokken was…”

Nog sms’je gestuurd

Kurt had meteen door dat er iets fout zat. “Ik was de avond voordien met Ziggy, zijn collega’s en de zaakvoerder van Ruimdienst Cannie nog iets gaan drinken in café ‘t Pleintje in Oostrozebeke. Ik heb 24 jaar geleden zelf nog even bij het bedrijf gewerkt en heb nog altijd een heel goeie relatie met de zaakvoerder. Daar hoorde ik hen praten over de job bij Pouleyn. Ik had dus direct door dat Ziggy bij die ontploffing betrokken kon zijn. Ik had mijn zoon die bewuste ochtend rond 5.30 uur nog een sms’je gestuurd met de vraag of de ruimwerken wat opschoten en dat had hij ook netjes beantwoord…”

Ziggy is van nature een erg positief iemand. Eigenlijk houdt hij momenteel óns recht

Kurt belde meteen de eigenaar van Ruimdienst Cannie op. “Hij had uiteraard ook nog niet alle details, maar wist me wel te vertellen dat Ziggy naar het UZ Gent was overgebracht. Toen kon ik maar aan één iets meer denken: zo snel mogelijk in Gent geraken. Maar met een vrachtwagen die maximaal 90 kilometer per uur rijdt, duurden de minuten uren. Ik verwittigde ondertussen ook mijn vriendin Nathalie Saelen en zij stond me op een snelwegparking in de buurt van Deinze op te wachten. Daar heb ik mijn truck achtergelaten en zijn we samen naar Gent getrokken.”

Gevoel van onmacht

Op de spoeddienst kreeg Kurt te horen dat Ziggy, die op 28 februari zijn 21ste verjaardag viert, derdegraads brandwonden had opgelopen in zijn gezicht, rug en handen. Eerst vertelden ze ons dat 80 procent van zijn lichaam verbrand was, maar dat bleek uiteindelijk gelukkig maar 20 procent te zijn.”

Toch waren de zorgen van Ziggy’s familie groot. Papa Kurt, die in Tielt woont, en zijn mama Lesley Desmet uit Izegem – waar ook Ziggy’s domicilie genoteerd is – voelden hun wereld even stoppen met draaien. “Een gevoel van onmacht”, beschrijft Kurt die momenten. “Toen we Ziggy daar helemaal omzwachteld zagen liggen, voelden we ons helemaal verloren. En je haalt je meteen doembeelden voor de geest. Zal onze zoon het halen? Zal hij ooit herstellen van de wonden?”

Ik ken de zaakvoerder van Cannie al mijn halve leven. Hij lééft voor zijn mensen

Daags na de ontploffing werd Kurt haast gek van de onzekerheid. “Ik ben toen naar Pouleyn in Vichte gereden, want ik wilde antwoorden. Ik besef zelf dat ik toen compleet over mijn toeren was. En toen ik er aankwam, zag ik dat de brandweer opnieuw ter plaatse was en een andere ruimdienst in de silo’s aan de slag was. Hoe was het in godsnaam mogelijk dat nog geen 24 uur na de ontploffing er alweer aan het financiële aspect gedacht werd? Dat ging er bij mij niet in. Ik prijs me gelukkig dat er toen niets ergs is gebeurd.”

Respect voor Pouleyn

Uiteindelijk werd er afgelopen maandag, mede door bemiddeling van de politie, een vergadering georganiseerd tussen de familie van de vier slachtoffers en de mensen van Pouleyn. “Dat was ook nodig, want we wilden allemaal duidelijkheid. Ik moet eerlijk toegeven dat ik met gebalde vuisten in de zakken naar dat gesprek ben afgezakt, maar ondertussen is mijn respect voor de mensen van het bedrijf groot. Zij zijn evenzeer zwaar onder de indruk en leven enorm met ons mee. We kregen er ook te horen dat niet Pouleyn opdracht had gegeven om de silo te reinigen, maar wel de brandweer. Ook daarom was er die bewuste zaterdagochtend alweer activiteit.”

Brandweer: “Site verlaten na overleg met bedrijf”

“Vanuit Fluvia leven we ontzettend mee met de slachtoffers, hun familie en vrienden die getroffen werden door dit ongeval”, klinkt het bij woordvoerder Kaat Nuyttens van de brandweerzone. “Noodcentrale 112 alarmeerde ons donderdagvoormiddag voor een industriebrand. Bij die silobrand hebben onze brandweermannen duidelijk gehandeld. In de namiddag was de brand dan ook onder controle en na overleg met het betrokken bedrijf hebben we de plaats van interventie verlaten”, legt de woordvoerder uit. “Vrijdagmorgen werden we opnieuw opgeroepen naar dezelfde locatie voor een industriebrand, waarbij onmiddellijk melding werd gemaakt van vier gewonden. We betreuren dat er bij dat incident slachtoffers zijn gevallen en betuigen ons medeleven. Onze brandweermannen en ambulanciers zijn zwaar onder de indruk van dit ongeval. Verder wachten ook wij het arbeidsongevallenonderzoek af, waarin het volledige verloop van het incident wordt geconstrueerd”, klinkt het bij de brandweer. (MV)

Net tijdens het gesprek met Pouleyn kreeg Kurt telefoon van Ziggy’s mama Lesley. “Ze vertelde me dat hij op eigen houtje het beademingstoestel uit zijn lichaam had getrokken. Tien minuten later belde het UZ Gent me zelf op met de melding dat Ziggy bij bewustzijn was. Ik ben toen meteen vertrokken, want ik wilde bij mijn zoon zijn. Wanneer ik in zijn kamer kwam, nam ik kort zijn voet vast en Ziggy keek me aan. ‘Papa, vuistje…’, zei hij. Je kan niet geloven wat er toen door mee heen ging.”

Schitterende werkgever

Ziggy herinnert zich ondertussen vrijwel alles van de dramatische gebeurtenis. “Hij vertelde ons dat hij in zijn slaap die vlammen nog ziet. We kunnen enkel luisteren naar onze zoon en hem zo goed mogelijk steunen. Een opsteker is dat hij voorlopig geen plastische chirurgie nodig heeft, maar we wachten af. We hopen allemaal dat Ziggy zo goed mogelijk herstelt van de ontploffing. Aan Ziggy’s mentaliteit zal het niet liggen. Hij is van nature een erg positief ingesteld persoon en ook nu houdt hij er de courage in. Eigenlijk houdt hij óns recht. Onvoorstelbaar. Hij beseft wel dat hij erg veel geduld zal moeten oefenen. Er wacht hem nog een lange strijd, maar Ziggy is een vechter. Opgeven kent hij niet.”

Naast Ziggy raakten ook zijn collega’s Alexander Bauwens (29) uit Wakken en Axel Vroman (21) uit Markegem zwaar verbrand bij Pouleyn. “Zij verblijven allebei in het UZ Leuven. Alle ouders houden intens contact met elkaar. Zaterdag gaan we ook allemaal naar de uitvaart van Matthias. We zullen elkaars steun de komende weken en maanden meer dan nodig hebben.”

Tegenover de werkgever van Ziggy koestert Kurt geen enkele wrok. “Ik ken de zaakvoerder al mijn halve leven en kan enkel zeggen dat hij leeft voor zijn mensen. Hij kwam ons deze week nog bezoeken en is ook zwaar onder de indruk. Hij heeft beloofd om zijn getroffen werknemers op alle mogelijke manieren te helpen en ik weet gewoon dat hij dat ook zal doen. Ook voor hém is dit een regelrecht drama.”

Een standbeeld voor werknemer

Hoe de toekomst er voor Ziggy zal uit zien, is nog onduidelijk, zegt Kurt. “Momenteel leven we van dag tot dag. Met slechts één doel: er zijn voor onze zoon. Ziggy zelf zou op termijn graag weer bij Cannie aan de slag gaan, maar dan eerder de particuliere opdrachten aanpakken en de industrie links laten liggen. Hij werkt er nu bijna drie jaar en doet zijn job zielsgraag. Dat is echter nog ver van ons verwijderd. Laat ons eerst focussen op zijn herstel. We zijn in elk geval iedereen dankbaar die Ziggy en zijn collega’s op welke manier dan ook hebben geholpen. Niet in het minst de werknemer van Pouleyn die zich als eerste over de slachtoffers heeft bekommerd. Die mens verdient een standbeeld.”