Zes maanden nadat haar onderbeen verpletterd raakte onder een minibulldozer, verliest een alleenstaande moeder uit Brugge alsnog haar voet en onderbeen. “De voorbije weken onderging ik helse pijnen. Hoe raar het ook klinkt: ik ben opgelucht dat er eindelijk duidelijkheid is. Er is ook goede hoop dat ik in de toekomst opnieuw zal kunnen stappen met een prothese”, zegt Marjolein Vandenbussche.
De Brugse vrouw blijft opvallend positief nadat ze vrijdagochtend het harde verdict te horen kreeg. “Een amputatie tot 10 centimeter onder de knie … Dat hoort natuurlijk niemand graag. Maar nu heb ik tenminste opnieuw toekomstperspectieven. Met een prothese zal ik dingen kunnen die ik in mijn huidige toestand nooit meer zou kunnen. Denk maar aan werken of zelfs simpelweg wandelen”, zegt Marjolein (32). Woensdagochtend om 7 uur gaat ze onherroepelijk onder het mes voor de ingrijpende ingreep.
Steun van ouders
Het zware arbeidsongeval gebeurde begin oktober 2018. Marjolein moest een minibulldozer op een vrachtwagen rijden op een werf in Waregem, toen het gevaarte aan het slippen ging en kantelde. In een reflex zette Marjolein haar voet neer, waardoor het zwaargewicht vol op haar onderbeen en voet terechtkwam. Meteen was duidelijk dat de situatie ernstig was. “Al heb ik tegelijk veel geluk gehad. In de meeste gevallen vertel je zo’n ongevallen niet meer na”, getuigt Marjolein.
“Eigenlijk was mijn voet meer dood dan levend”
De weken en maanden erna bleef het bang afwachten of een amputatie nodig was. Lange tijd leek het alsof de vrouw haar onderbeen en voet zou kunnen houden. Enkele weken geleden werd de hoop echter onherroepelijk de grond ingeboord. “Er was geen botaanmaak meer en er bleek ook sprake van een infectie. Eigenlijk was mijn voet meer dood dan levend. Er zat geen enkele beweging meer in”, getuigt de mama van twee jonge kinderen. “Natuurlijk was het niet eenvoudig om de voorbije maanden een gezin te runnen. Gelukkig kreeg ik enorm veel steun van mijn ouders om op de kinderen te letten.”
Toekomst
Schrik voor de toekomst heeft Marjolein niet. “Ik loop nu ook al zes maanden rond alsof ik maar één been heb. Op een prothese zal het wellicht nog enkele jaren wachten zijn. Weet je, eigenlijk vind ik het niet echt slecht nieuws. De helse pijnen zullen voorbije zijn en ik kan opnieuw mijn blik op de toekomst wenden”, besluit een optimistische Marjolein.
(MM)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier