Jeroen (34) gaat samen met kinderen het zwerfvuil te lijf: “Sluikstorten is groot probleem”

Jeroen met zijn kinderen Jasmien en Jules.© RB
Jeroen met zijn kinderen Jasmien en Jules.© RB
Robert Barthier
Robert Barthier Medewerker KW

Als de school dicht is wegens een corona-uitbraak, dan moet je als ouder inventief zijn om de kinderen bezig te houden. Jeroen Leplae (34) besloot dan maar gewapend met knijptangen een een vuilniszak door de straten van Langemark te trekken om zwerfvuil op te ruimen, samen met zijn kinderen Jasmien en Jules.

De vrije basisschool in Langemark is al twee weken dicht door een corona-uitbraak en ook in de buitenschoolse kinderopvang ‘t Buitenbeentje waren de kinderen van die school niet welkom. “Een van de twee ouders moet dan optreden als kinderoppas”, vertelt Jeroen Leplae, die samen met zijn broer Jurgen en hun ouders Bruno en Marleen Goemaere opgroeide in Poelkapelle. “Zij leerden ons de natuur met respect te behandelen.”

Groendienst

Jeroen, die gehuwd is met Loes Claus, werkt sinds drie jaar bij de groendienst van Poperinge, waar hij als groepsleider de hoppestad een nog mooier gelaat probeert te geven. Daarnaast is hij meubelrestaurateur-schrijnwerker in bijberoep én ook lid van de ouderraad van de plaatselijke school. “Of ik nu in Poperinge of in Langemark-Poelkapelle wandel of fiets, telkens stel ik dezelfde problemen vast. Bepaalde individuen vertikken het om hun afval te deponeren waar het thuishoort, namelijk in de vuilniszak. Nee, ze gooien het liever zomaar langs de weg. Ongelooflijk! Ik denk dat iedereen sluikstorten toch als een groot probleem beschouwt?”

“Tijdens onze eerste tocht zaten onze zakken al na vier kilometer bomvol”

“Mijn beroep bij de Poperingse groendienst bracht me op het idee om met mijn twee kinderen op stap te gaan en de rol van Mooimaker in te vullen. We kochten twee knijptangen om afval op te ruimen. Pas achteraf vernam ik dat we een gratis hulppakket van de gemeente konden krijgen, inclusief hesjes, handschoenen en knijptangen. Met onze aangepaste tenue en laarzen trokken we de baan op. Een weg van vijf kilometer opruimen, was het streefdoel van onze eerste wandeling. Ik als zakkendrager en de kinderen als afvalpikkers. Maar na vier kilometer moesten we al stoppen omdat onze zakken propvol staken. Er zat niets anders op dan een beetje ontmoedigd huiswaarts te trekken.”

Fier op hun werk

“Jasmien en Jules vertellen ‘s avonds dan zo fier als een gieter aan hun opa en oma wat ze gevonden hebben. Toen we de tweede dag opnieuw de baan op trokken, vonden we in dezelfde omgeving opnieuw lege blikjes bier en Red Bull. Ongelooflijk hoe men kan volharden om zo de natuur te verpesten. We vonden meer dan 200 blikjes, lege sigarettenpakjes, vleesbakjes, blikken en kartonnen dozen, kunststofbidons, flessen… en mondmaskers. Ook een autoband belandde op onze afvalberg. Hoe men dat kan vermijden? In de scholen is respect voor de natuur een onderdeel van het lessenpakket, maar het zijn vooral de ouderen die ongeoorloofd hun afval her en der droppen. Misschien dat het aanrekenen van leeggoed of zware boetes opleggen een tikkeltje zou kunnen helpen?”

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier