Roeselarenaar Henok Dekaezemaker (18) te zien in Homo Universalis: “Ik ben een showbeest”

De roots van Henok Dekaezemaker (18) liggen in Ethiopië, maar hij is een rasechte Roeselarenaar die ook vaak in het centrum terug te vinden is. Henok is eveneens actief op diverse sociale netwerkplatforms en zo kwamen de mensen van ‘Homo Universalis’ hem ook op het spoor. “Hoewel ik de op één na jongste van de bende was, heb ik me daar echt waar gejeund”, zegt hij.

Henok Dekaezemaker is een jongeman met een vlotte babbel. Hij studeerde zorg aan VISO, heeft er aan SiVi in Torhout net een zevende jaar veiligheid op zitten en straks vat hij de studies verpleegkunde aan in Vives in Kortrijk. “Op kot ga ik niet, ik zal over en weer pendelen.”

Homo Universalis verandert dit jaar van format. Terwijl het vroeger dagelijks deel uitmaakte van Iedereen Beroemd, wordt het nu een wekelijks programma op zaterdagavond. Tien afleveringen lang strijden 100 enthousiaste kandidaten tegen elkaar. Wie alle spelletjes kan overleven, kroont zich uiteindelijk tot Homo Universalis én wint een jaar gratis reizen. “Ik had het programma wel nog gezien, maar het is vooral mijn oma die fan is”, zegt Henok. “Het spreekt voor zich dat ze nu al wat zenuwachtig loopt, haar kleinzoon komt op tv.”

Twee halfbroers in ethiopië

Henok woont met zijn ouders Geert Dekaezemaker en Pascale Degryse op de Schierveldewijk, niet ver van het Clintonpark. “Ik ben enige zoon, toen ik geadopteerd werd, was ik pas drie jaar. Ik heb wel geen herinneringen meer aan mijn eerste levensjaren in Addis Abeba.” Op zijn 13de begon het al te kriebelen om zijn biologische mama te leren kennen. “Ik wist dat ze mij had afgestaan omdat mijn vader overleden was en zij financieel niet kon instaan voor mijn opvoeding. Ze bezocht me wel in het weeshuis waar ik toen verbleef. Mijn ouders vonden het op mijn 13de nog te vroeg om die stap al te zetten. Uiteindelijk ben ik enkele jaren later gecontacteerd door een man die beweerde dat hij mijn natuurlijke mama kon terugvinden, later bleek dat een priester te zijn die nu in Amerika woont, maar waarvoor mijn moeder nog gewerkt had. En zo geschiedde. In 2019 zijn we met ons gezin, maar ook met mijn nonkel, tante en neef naar daar afgereisd.”

“100 mensen die elkaar niet kennen en met diverse achtergronden en toch was er snel een goede klik”

Best een emotionele ontmoeting. “Ik ben nochtans een harde, maar het was toch heftiger dan verwacht. Mijn Ethiopische mama had het natuurlijk ook even moeilijk. Ze is na mijn vertrek hertrouwd en heeft nog twee zonen, mijn halfbroers dus. Ze wonen er met vijf gezinnen in één woning, ze hebben eigenlijk met hun vier slechts één kamer. Wij hadden ook wat kledij en andere spullen meegebracht, want makkelijk hebben ze het daar niet. Maar ze had haar best gedaan. Er was een koffieceremonie en van mijn stiefpapa kreeg ik een armbandje. Zelf had ik een fotoboek meegebracht.”

Henok, de toegewijde

Het bleef voorlopig bij dat ene bezoek. “Ja, want corona gooide roet in het eten. We zijn nog van plan om terug te gaan. Het contact nu is niet altijd evident, ook al omdat ze geen Engels spreekt. Maar een vriendin van haar wel, dus verloopt het via die dame.”

Henok draagt overigens zijn originele Ethiopische naam. “Mijn ouders hebben die over genomen. Het betekent ‘de toegewijde’. Ik heb het eens opgezocht, er wonen nog twee Henoks in West-Vlaanderen.”

Maar in Roeselare heeft de jongeman ondertussen zijn leven opgebouwd. Zelf was hij lang actief als atleet bij AVR. “En nu geef ik daar training aan de jonge gasten. Die moeten zich vooral amuseren en zo de diverse atletiekdisciplines leren kennen.” Zelf sport hij niet meer zo actief. “Ik fiets en loop nog, maar ik ben vooral veel terug te vinden in het centrum met mijn vrienden.” En dan zijn er ook de sociale media. “Op Instagram en TikTok heb ik best wel wat volgers. Ik tracht er leuke filmpjes te posten, ik wil graag de mensen aan het lachen brengen. En zelfs mijn oma Roseline, mijn grootste fan, duikt vaak op in die fimpjes. Ik moet het toegeven, ik ben eigenlijk wel een showbeest. Ik droom er dan ook van om acteur of presentator te worden.”

Henok hoopt ook wat carrière te maken via sociale media. “Mijn mama begeleidt me daar wat in, mijn pa is zijn nuchtere zelve en wil eerst zien of het ook effectief iets wordt. Mijn ouders steunen me ook bij alles wat ik doe, dus ook bij mijn deelname aan Homo Universalis. Ik had ook al wat ervaring, ik deed al mee in een kortfilm, was te horen in Generation M op MNM en kwam op Canvas in Kinderen van de Migratie.”

Er vloeien traantjes

De opnames vonden opnieuw plaats in de iconische oude Electrabelsite in Schelle. “En die vallen niet te onderschatten. Het lijkt allemaal simpel, maar zo’n opdracht neemt heel wat voorbereiding van de crew in beslag. Over het verloop en de afloop mag ik natuurlijk niets vertellen, maar soms waren het best wel moeilijke proeven. In september word ik 19 jaar, er zat nog één meisje bij dat nog 18 moest worden. De oudste deelnemer was 72 jaar, maar het klikte wonderwel tussen die 100 mensen waarvan je op voorhand niemand kende. Het deelnemersveld was heel divers, nog andere mensen hadden buitenlandse roots. Maar de band die je op zo’n korte tijd creëert is wel uniek. En gelukkig konden we ook carpoolen met wat West-Vlamingen, we zijn met 15 provinciegenoten in totaal. We houden ook nu nog contact en we zullen de eerste aflevering samen bekijken.”

Niet enkel met de West-Vlaamse medekandidaten had de praatgrage jonge kerel een goede band. “Je zult het wel zien op tv. Ik stond er voor een bepaald spel met drie dames die een stuk ouder waren dan mij, op de duur sprak ik hen aan met mama, tante en moeke. En toen er iemand uit vloog, vloeiden er ook traantjes.”

Henok heeft een topervaring achter de rug. “Echt deugddoend. Zo zie je maar dat een groep mensen die elkaar van haar noch pluim kennen, van diverse raciale achtergrond en soms andere geaardheid, het op korte tijd goed met elkaar kunnen vinden.”