Voor het vierde jaar op rij dingen 100 Vlamingen mee naar de titel van Homo Universalis. De rubriek waarmee het VRT-programma Iedereen Beroemd dagelijks afsluit, gaat met kleine opdrachtjes op zoek naar de meest veelzijdige Vlaming. De Izegemse Heidi Deschryvere is één van de 100 kandidaten en geniet enorm van de opnames.
Heidi Deschryvere woont op de Bosmolens met haar man Koen Degezelle. Het koppel heeft drie dochters die al het huis uit zijn. Heidi heeft er een aantal drukke weekends opzitten.
Je bent elke weekdag te zien in Homo Universalis op één. Hoe ben je daarbij terechtgekomen?
“Ik geef vaak avondles, maar corona zorgde ervoor dat ik meer tijd had om ’s avonds eens naar televisieprogramma’s te kijken die ik anders niet zie. Ik vond Homo Universalis meteen een leuke rubriek in Iedereen Beroemd. Het leek mij echt iets voor mij. Toen ik hoorde dat ze nieuwe kandidaten zochten, besloot ik meteen een filmpje op te nemen en in te sturen. Ongeveer een maand later wist ik dat ik één van de honderd kandidaten zou worden. Ik was heel tevreden, maar tegelijk was het ook best spannend.”
Op een weekend nemen we in totaal twaalf afleveringen op
“Als deelnemer krijg je meteen een hele lijst met data voorgeschoteld. Je moet bevestigen dat je al die data vrij zal houden omdat er dan opnames zijn voor het spelletje. Je weet natuurlijk nooit wanneer je afvalt, maar ze nemen het zekere voor het onzekere en je moet dus bevestigen dat je er zeker zal zijn. Ik heb mij meteen geschikt naar de data. Ik vond het een unieke kans om deel te mogen nemen.”
De opnames gaan door in Schelle, niet echt bij de deur voor een West-Vlaming. Valt het wat mee om die verplaatsing telkens te doen?
“De organisatie maakte op voorhand al groepjes van deelnemers die uit dezelfde regio komen. Zo behoor ik tot Team Kortrijk. We kwamen onmiddellijk in contact met de mensen die relatief dichtbij wonen en zo besloten we te carpoolen. Dat werkt prima eigenlijk. We hebben al vaak een weekend opgenomen en dan slaap ik op zaterdagavond wel bij mijn schoonzus in Antwerpen. Dat scheelt erg qua tijd. We beginnen meestal met een onthaal rond 8.30 uur om dan om 9 uur op te nemen en dat kan al eens duren tot 19 uur of zelfs wat later. Dat is dus op zaterdag én op zondag zo. Het is best een intensief spel, maar dat wisten we als deelnemers natuurlijk op voorhand. Mij hoor je zeker niet klagen!”
Homo Universalis is er elke weekdag en duurt ongeveer 4 minuten. Hoe lang duurt het dan om een spelletje op te nemen?
“Ik heb al geleerd dat televisie maken heel veel wachten is. Die 4 minuten komen eigenlijk voort uit om en bij de 2 uur opnemen. We verzamelen in de kring en dan wordt de opdracht uitgelegd. Eens die gespeeld is, moeten de kandidaten die laatst waren nog bij de cameramensen blijven om alles netjes op beeld te krijgen. Daarnaast komen enkele mensen aan het woord met een reactie en dat moet allemaal opgenomen worden. Dat duurt natuurlijk even. Er komt heel wat kijken bij een dergelijk rubriekje van amper 4 minuten. Ik vind dat heel leuk om eens van dichtbij mee te maken.”
“Als we zo’n weekend opnames hebben, dan nemen we in de voormiddag drie afleveringen op en in de namiddag ook drie. Een weekend is dus goed voor twaalf afleveringen. Dat kan al tellen. Telkens als ik een weekend overleefd heb, kan ik mijn geluk niet op. Het is een énorm leuk spel om aan deel te nemen. De sfeer tussen de kandidaten is geweldig en we worden echt in de watten gelegd door de organisatie. Het is een unieke ervaring die ik niet zou willen missen. Ik hoop nog lang te kunnen meespelen.”
Dat is natuurlijk de vraag, hoe ver ben je nu al in de wedstrijd?
“Voorlopig zijn we op televisie ongeveer aan 74 kandidaten, maar elke dag valt er eentje af natuurlijk. Meer ga ik daar niet over vertellen. Na de opnames laat ik telkens weten aan mijn dochters of ik nog in de running ben, maar ook zij zwijgen in alle talen. Je zal echt moeten volgen om te zien hoe ver ik het breng in de wedstrijd. Dé Homo Universalis wint een jaar gratis reizen. Voor mij zou dat echt een droom zijn. Ik doe dus in elk geval mijn uiterste best zodat ik zo lang mogelijk in de running blijf en kans maak op die fantastische prijs. Ik hoop wel dat we de puzzelopdrachten stilaan gehad hebben, dat is echt niks voor mij!”
En afscheid nemen van iemand, hoe gaat dat?
“Momenteel is de groep nog relatief groot, maar het is toch telkens spijtig als iemand naar huis moet. We zijn een hechte bende aan het worden. We hebben een Whatsappgroepje met de kandidaten, maar ik zette mijn gsm op stil. Anders is het een drukte van jewelste! Ik hoop heel erg – net als alle vrouwen van de groep – dat het dit jaar eens een vrouw is die aan het langste eind trekt. De voorbije edities ging telkens een man met de prijs lopen en dat willen we dit jaar koste wat het kost anders zien!”
(Melissa Vanwijnsberghe)
Homo Universalis
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
