Lieve Declercq (72) vond op haar 47ste haar droomjob: buschauffeur bij De Lijn. Door een voetbreuk moest ze onverwacht vroeg afscheid nemen van een pak jonge reizigers die haar zagen als tweede mama. De Droomfabriek gaf Lieve een laatste busrit en de “halte van haar dromen”.
“Ik deed altijd secretariaatswerk tot mijn 47ste”, vertelt Lieve Declercq (72) uit de Diksmuidse deelgemeente Esen. “Ik was de computer en telefoon beu en miste sociaal contact. Ik wou drastisch veranderen van werk en de keuze was niet moeilijk. Bij De Lijn was ik 13 jaar, 5 maand en 18 dagen buschauffeur.”
“Ik heb geteld tot de laatste dag en laatste minuut van mijn onverwacht afscheid. Op 13 juni 2013 had ik een ongeval in de stelplaats: ik maakte een kwalijke val naast mijn eigen wagen en liep een lelijke voetbreuk op. Na ook nog een complicatie en trombose kreeg ik geen medische keuring meer.”
“Plots stoppen met rijden was een ramp voor mij. Ik was toen 60, veel te jong om thuis te zitten en niks te doen. Ik kon geen afscheid nemen van mijn job, van mijn collega’s en van alle mensen die ik leerde kennen op de bus.”
Busmama
Lieve had zich ontpopt als tweede mama van heel wat kinderen en jongeren. “Ga je ze een beetje in de gaten houden, vroegen veel ouders. En zo groeide het. Het begon met trakteren op snoep voor verjaardagen. Eigenlijk mocht het niet, maar ik zette de muziek wat luider wanneer iemand een liedje graag hoorde. Zoals de meezinger ‘Allemaal’ van Wim Soutaer, die telkens voor ambiance zorgde.”
“Ik had een kleine apotheek bij voor wie iets zou nodig hebben. Bij mij konden ze altijd terecht met pleziertjes en verdrietjes, zoals hun nieuw lief of een recente relatiebreuk. Ik zorgde voor de jonge reizigers alsof ze mijn eigen kinderen waren en de dankbaarheid was enorm.”
Ludieke aanpak belletjetrek
Lieve wachtte zelfs op reizigers die wat te laat waren. Wie iets vergat op haar bus, kreeg het persoonlijk thuis terug. “Normaal moesten we verloren spullen — een gsm, trui of zwemzak bijvoorbeeld — afgeven in een lokaaltje van De Lijn, maar na mijn dienst belde ik aan bij de mensen om het af te geven. Ik vond dat een kleine moeite.”
Belletjetrek en andere kwajongensstreken werden ludiek aangepakt. “Als er op de bel geduwd werd, stopte ik en moest de persoon in kwestie afstappen en opnieuw opstappen. Deed die dat vijf keer, dan moest die vijf keer af- en opstappen. We hadden eens ferm veel leute en dan was het gepasseerd.”
‘Lieve van de bus’
“Na verloop van tijd vroegen passagiers aan de collega’s: is het Lieve die vandaag rijdt? Ik kreeg de bijnaam ‘Lieve van de bus’ en had de tijd van mijn leven. Het doet nu pijn wanneer De Lijn negatief in het nieuws komt. Jonge mensen zijn niet meer zo gemotiveerd om dit werk te doen.”
“Men staakt voor gesplitste diensten bijvoorbeeld, maar mensen moeten nu eenmaal ’s morgens én ’s avonds van en naar hun werk gebracht worden. Ik had daar nooit problemen mee.”
Bart Peeters aan de deur
Lieve zocht nooit de schijnwerpers. Met haar kandidatuur voor het VRT-programma ‘De Droomfabriek’ wou ze haar pijnlijk afscheid eindelijk een plaats geven.
“Ik had domweg dat formuliertje ingevuld voor De Droomfabriek om het van mij af te zetten: ‘foert, ’t is passé nu’. Nooit had ik durven denken dat ze er iets mee zouden doen. Plots stond Bart Peeters aan mijn deur voor een verrassende laatste busrit op 21 augustus vorig jaar.”
Massaal afscheid
Een aantal trouwe reizigers stapten die dag een laatste keer op bij Lieve, hun ‘busmama’ van weleer, en op het einde van de rit in Nieuwpoort kreeg ze een massaal afscheid van de oud-collega’s van De Lijn.
“Ze waren er allemaal, van de eerste tot de laatste. Dat deed iets. Het was een superleuke dag en een waardig afscheid. Ik kreeg zelfs berichtjes en telefoontjes van mensen die ik van haar noch pluimen ken. Meegaan als passagier op de bus lukt nog steeds niet, het zit te diep dat ik zelf niet kan rijden. Na 13 jaar blijft het te emotioneel.”
Gedroomd cadeau
Als extraatje en als blijvende herinnering aan ‘haar’ vaste lijn en droomjob, onthulde De Droomfabriek afgelopen zaterdagavond tijdens de uitzending live een bushalte in Lieves voortuin.
“Die gepersonaliseerde halte was de grootste verrassing. De halte van mijn dromen, op lijn 41: een beter cadeau konden ze mij niet geven. De halte blijft aan mijn huis staan. Het is natuurlijk geen echte halte waar de bus zou passeren. Maar wie langskomt, is altijd welgekomen.”
(TP)
