Exact vijftien jaar geleden mocht Cilou Annys het kroontje van Miss België op haar hoofd plaatsen. De trotse Bruggelinge omschrijft haar missjaar als een levensbepalende periode, net zoals 2024 voor haar een kantelpunt was. Zowel op professioneel als privévlak gooide ze het roer volledig om: Cilou stopte in februari met haar baby- en kinderspeciaalzaak, in mei zette ze een punt achter de relatie met haar verloofde. “Nu kijk ik weer volop naar de toekomst”, zegt ze. “Met heel veel goesting in het leven.”
Even terug naar 10 januari 2010. Op het podium van het Casino van Knokke staan drie meisjes te sterven van de zenuwen. Een van hen zal straks te horen krijgen wie zich de nieuwe Miss België mag noemen en zal zo de titel van mooiste meisje van het land van Zeynep Sever overnemen.
Wanneer haar naam valt, beseft Cilou Annys eerst niet wat er gebeurt. De amper 18 jaar jonge Bruggelinge krijgt het kroontje op haar hoofd geplaatst en mag plaatsnemen in een knalrode Peugeot 308cc, een cabriomodel. “Toen kreeg Miss België nog een auto. Uiteindelijk werd het een parelmoer exemplaar. Je kón op de weg gewoon niet naast me kijken”, glimlacht Cilou (33).
Sinds mei vorig jaar is ze aan de slag als salescoördinator bij het Beurs-, Meeting- en Congrescentrum Brugge (BMCC) en doet ze ook nog regelmatig modellen- en presentatieopdrachten. Het allerbelangrijkste in haar leven zijn echter haar twee kinderen: Liya (8) en Emeryck, die op 19 januari vier kaarsjes mag uitblazen. Maar daarover later meer.
Vijftien jaar geleden werd je tot Miss België gekroond. Wat herinner je je nog van dat moment?
(blaast) “Zot dat het al zolang geleden is. Miss België was toen nog echt een item. Een bepaalde krant organiseerde wekelijks een poll om te zien welke finalisten in poleposition lagen en tijdens de reclameblokken op televisie werden zelfs spotjes van ons getoond. En stemmen via sms was enorm belangrijk. Voor mij moest je MB18 naar 1803 sturen. Kostprijs: 1 euro per berichtje. Ik herinner me dat ik toen meer dan de helft van alle televotingstemmen heb binnengehaald. Ik mocht op heel veel steun rekenen.”
Met resultaat.
“Toen ik mijn naam hoorde, stond ik perplex. Dat kon toch niet? Ik, Cilou uit Brugge, Miss België? Ik was net meerderjarig en nog volop op zoek naar mezelf en wat ik in het leven wilde. Holy shit, dacht ik bij mezelf. Ik was in lichte shock, maar kon niet anders dan meteen in het verhaal meegaan. Go with the flow, zonder al te veel na te denken.”
Waarom heb je je destijds ingeschreven?
“Dat heb ik niet zelf gedaan. Ik deed al sinds mijn veertiende modellenwerk, onder andere voor de Limburgse ontwerper Nicky Vankets. Ik was samen met een vriendin, Nele, met de trein op de terugweg van Limburg. Nele opperde plots het idee om ons allebei in te schrijven voor Miss België. Zij, als Gentse voor Miss Oost-Vlaanderen, ik voor West-Vlaanderen. Om dan samen door te stoten naar de finale, droomde ze luidop. Ik glimlachte even, maar via via was ze aan alle nodige gegevens van mij geraakt… Zij haalde het niet, ik werd Miss België. Eigenlijk heb ik dat hele avontuur rechtstreeks aan haar te danken. Bij deze: dank je wel, Nele. Had zij me niet ingeschreven, dan zaten we hier vandaag niet.”
“Van de laatste vijf missen kan ik enkel Kedist Deltour noemen. Dat zou toch niet mogen?”
Als Miss België werd je instant tot een bekende Vlaming gebombardeerd. Hoe ging je daarmee om?
“Dat was echt gek. Het ene moment was ik nog die eerstejaarsstudente bedrijfsvertaler-tolk, een dag later kende heel België mijn gezicht. Ik herinner me nog goed een van mijn allereerste grote opdrachten: het autosalon in Brussel. Op de stand van sponsor Peugeot heb ik dertien uur lang met een loodzware jurk, dito kroon en hoge hakken gestaan. Met drommen mensen rondom me. Ik voelde me echt in de zoo. Op een gegeven moment ben ik zelfs in een wagen moeten kruipen omdat het te benauwd werd. Ik kan je verzekeren, op een 18-jarige maakt zoiets een stevige indruk. Maar ik moest me aan mijn job houden: blijven lachen en vriendelijk zijn. Zo ging dat toen nog. Op de duur droomde ik zelfs dat er journalisten en fotografen aan mijn bed stonden.”
Je hebt toen ook je studies definitief stopgezet. Spijt van?
“Ja en neen. Op mijn cv vind je geen hoger diploma terug, maar dat jaartje Miss België was een onbetaalbare leerschool. Ik beschouw het als een snelcursus volwassen worden. Mijn studentenperiode heb ik overgeslagen, al kreeg ik daar heel veel voor in return. Ik ben een product van de universiteit van het leven.”
Werd je goed begeleid tijdens je jaar als Miss België?
“Het kon beter. Ik had een persoonlijke assistente die mijn bomvolle agenda beheerde en me van hot naar her stuurde, maar dat was het ook. Ik heb toen in recordtempo geleerd om zelfstandig te worden. Mijn plan trekken, zeg maar. Ik trok op mijn eentje naar Miss Universe in Las Vegas en Miss World in China, maar een echt klankbord had ik niet. Terwijl zo’n jaar op een jong meisje een erg grote impact heeft. De organisatie zou eigenlijk een mental coach moeten voorzien, want er komt heel wat op je af. Je wordt uit je vertrouwde omgeving gehaald, je sociaal leven belandt op waakvlamniveau… Toen ik een jaar later de fakkel doorgaf aan Justine De Jonckheere (uit Wevelgem, red.), heb ik haar gezegd dat ze me altijd mocht contacteren als ze vragen had of met iets zat.”
Hoe blik je nu terug op je jaar als Miss België?
“Met veel dankbaarheid. Ik ben er op persoonlijk vlak veel sterker uitgekomen en heb er een groot netwerk aan overgehouden. Ik zou het zo opnieuw doen. Dat ene jaartje heeft me zoveel matuurder gemaakt.”
Heb je je ooit de vraag gesteld hoe je leven er zonder die ervaring zou uitgezien hebben?
(knikt) “Al vaak. Dan had ik waarschijnlijk mijn diploma gehaald en was ik in de marketingwereld aan de slag. Carrière maken, maar anoniemer, in elk geval.”
Het cliché wil dat een Miss België een carrière in de media ambieert. Was dat ooit een optie voor je?
“Die piste is de revue gepasseerd, maar dat West-Vlaamse accent, hé… Úren dictie heb ik gevolgd, maar ik kreeg mijn uitspraak maar niet feilloos. Toen heb ik dat maar laten schieten. Nu kan ik mijn tongval wél volledig verbergen, maar dat hoeft niet meer. Ik ben preus op mijn afkomst en Vlaanderen heeft ons dialect intussen omarmd.”
“Wat als ik geen Miss België was geworden? Dan had ik mijn diploma gehaald en was ik waarschijnlijk in de marketingwereld aan de slag. Carrière maken, maar anoniemer”
Je kroontje heeft maar één smet: de fameuze cover van P-magazine waar je bovenop een Belgische vlag staat en Bart De Wever je lint probeert doormidden te knippen…
“Elk miss heeft haar schandaaltje. De bedoeling achter die shoot was nochtans nobel. Ik als symbool van het verenigde België, samen met de Vlaams-nationalist De Wever. Maar het is compleet anders geïnterpreteerd. Plots had ik heel Wallonië tegen me en mocht ik het op alle Franstalige radiozenders gaan uitleggen. Ce n’était pas mon but, het was mijn intentie niet. Dat heb ik toen tot in den treure herhaald. Ik was nog maar enkele weken Miss België, maar zat toen echt diep. Gelukkig heb ik snel het tij kunnen keren. Straks wordt Bart De Wever misschien premier. Dan is de cirkel helemaal rond.”
Vijftien jaar geleden was er van #metoo nog geen sprake. Heb jij last gehad van opdringerige en handtastelijke mannen?
“Ik had zelfs stalkers. Mensen die bij mijn mama thuis kwamen aanbellen. Er zijn toen enkele contactverboden uitgesproken… Echt creepy. Wanneer mensen met me op de foto gingen, voelde ik de handen regelmatig iets te veel naar beneden glijden. Aanvankelijk wist ik niet hoe ik me moest gedragen, maar daar had ik al snel iets op gevonden. Ik hield één arm op de rug en wanneer ik voelde dat er foute bedoelingen in het spel waren, sloeg ik hun hand weg en gaf ik een boze blik. Een subtiele manier om ze met het schaamrood op de wangen te laten afdruipen. En vaak waren het hooggeplaatste mensen die hun kans waagden. De gewone man had wél respect. Ik krijg tot op vandaag trouwens via sociale media oneerbare voorstellen. Gelukkig heb ik een olifantenvel gekweekt.”
Miss België heeft veel glans verloren. Jammer?
“Bijzonder jammer, zelfs. Het is en blijft een instituut, maar het is niet geëvolueerd. Het opzet en de finale zijn al jaren vastgeroest, terwijl er zoveel potentieel is. Missverkiezingen zijn nog altijd van deze tijd, maar het moet over meer gaan dan enkel een mooi snoetje. Kijk naar Miss Universe, waar de inhoud minstens even belangrijk is.”
“Missverkiezingen zijn nog altijd van deze tijd, maar het moet over meer gaan dan enkel een mooi snoetje. De inhoud is minstens even belangrijk”
Kan het gouden randje van weleer nog terugkeren?
“Zeker, mits je het hele concept op de tekentafel legt. Waarom bijvoorbeeld geen realityshow over de finalisten maken? Zo creëer je automatisch meer buzz. En zorg voor een flitsende slotshow met diepgang. Alleen moet je daarvoor de finalisten intensief begeleiden en voorbereiden. Je kan van een 18-jarige onmogelijk verwachten dat ze alle kennis in pacht heeft.”
Zou je daar zelf mee je schouders onder willen zetten?
“Zeker. Miss België ligt me nog altijd na aan het hart. De finale (op zaterdag 15 februari, red.) zal ik sowieso op televisie volgen. Deels uit sentiment, maar ook omdat je als Miss België een jaar lang een van dé uithangborden van je land bent. Als de juiste mensen op de juiste knoppen drukken, kan hier een mooi verhaal uit groeien.”
Kan je de laatste vijf winnaressen opnoemen?
(blaast) “Kedist Deltour, want zij is van Harelbeke… Voor de rest heb ik Wikipedia nodig. Kijk, dat zou toch niet mogen?”
Iets anders: hoe gaat het met jou vandaag?
“Ik heb er een bewogen 2024 opzitten. Tabula rasa, zelfs. Ik krabbel stilaan weer recht, al heb ik best diepe dalen gezien. Zowel afscheid moeten nemen van je zaak als je relatie, het doet iets met een mens. Maar tegelijk beschouwde ik het als een opportuniteit. Ik heb een zeer mooi hoofdstuk afgesloten, nu is het tijd voor een nieuw verhaal. Ik heb een nieuwe job waar ik me erg goed in voel en ik heb opnieuw de liefde in mijn leven toegelaten. We nemen het stap voor stap, maar het voelt erg goed aan. Ik heb op de resetknop geduwd, maar kijk nu weer volop naar de toekomst. Met heel veel goesting in het leven. Die joie de vivre was ik op een gegeven moment wat kwijt. Het voorbije jaar heeft me één grote les geleerd: als je zelf maar een halve bent, kan je je niet volledig geven voor anderen.”
“Ik heb opnieuw de liefde in mijn leven toegelaten en kijk weer volop naar de toekomst”
Waar droom je nog van?
“Ik wil ooit opnieuw zelf iets uit de grond stampen. Ik heb bakken energie, mijn creativiteit moet ik kwijt. Maar tegelijk geniet ik vooral van de kleine dingen van het leven. Vorige week nog heb ik met mijn zoon en dochter een wandeling in het Minnewaterpark gemaakt en daarna thuis koekjes gebakken. Dáár draait het leven toch om?”
Wat als je dochter binnen tien jaar haar mama achterna wil en aan Miss België wil deelnemen?
“Veel zal afhangen van waar de verkiezing dan voor staat. Maar als dat haar ambitie is, waarom niet? Ik zie veel van mezelf in haar terug. Ze heeft een grote drive, houdt van competitie en is echt om op te eten. Áls het zover komt, zal ik haar sowieso intensief begeleiden. Mama is ervaringsdeskundige.” (knipoogt)
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
