Drukke tijden voor horecaman Jürgen Crombez: “16 kilogram vermagerd na heropening horeca”

Het zijn drukke tijden voor de jarige Jürgen Crombez van de Yperley en De Lissewal. De voorzitter van Horeca Ieper draait dagen van 15 à 16 uur, maar hij zou het niet anders willen nadat de pandemie hem veertien maanden lam legde.

Met drie diploma’s op zak had Jürgen Crombez, die vandaag vrijdag 46 wordt, voor een compleet ander carrièrepad kunnen kiezen, maar toch koos hij voor de horeca. “Ik ben teruggekeerd naar de roots”, zegt hij. “Via mijn mama’s kant was de horeca een familiaal gegeven. Haar broer had De Stoove in Ieper en Amfora en Hotel Palace in Poperinge. Als kind was ik daar al veel bij betrokken, maar mijn mama had liever dat we niet in de horeca stapten. Vandaar de studies. Maar uiteindelijk kruipt het bloed waar het niet gaan kan.”

Hoe gaat het nu met jou?

“Momenteel gaat het zeer goed. We zijn heel blij dat we opnieuw kunnen werken. We hebben veertien maanden stilgelegen, waardoor ik me een tijdje wat minder voelde. Het was niet leuk om dat te ervaren: zo weinig werk hebben, vaste medewerkers met wie je alles opgebouwd hebt moeten verliezen… Ik ben de helft van mijn mensen kwijt. Ik begrijp dat ook, want mensen die een huis gekocht hebben komen niet rond met 70% van hun wedde. We zagen ook geen licht aan het einde van de tunnel, maar nu zijn al die zorgen van de baan.”

Merk je een inhaalbeweging wat feesten betreft?

“Sinds februari dit jaar mogen we weer volle bak gaan, en ik moet zeggen: het is ook volle bak. Iedere dag hebben we feesten: huwelijken, uitgestelde communies, verjaardagsfeesten, seniorenfeesten… Dat zijn ze nu allemaal aan het inhalen, à volonté. Het is alsof ze volgend jaar geen feesten meer hebben. Het is ook leuk om de mensen terug te zien. Tijdens corona waren we verrast over de steun die we kregen van de mensen: mails, kaartjes, berichtjes… Om dan die mensen terug te zien, dat gaf een fantastisch gevoel.”

“Opstaan met zicht op de Grote Markt geeft een vakantiegevoel”

Is het niet te veel werk aan het worden?

“Vorig jaar hebben we ook zo’n periode gekend. Op 15 augustus gaven ze het startschot van het einde van de beperkingen. Dus van 15 augustus tot 15 oktober was het ook heel druk. Ik ben toen zestien kilo vermagerd. Als je iedere dag 15 à 16 uren werkt en niet meer uitgaat, gewoon water drinkt en af en toe een pistolet rechtstaand binnenspeelt… Ik moet ook eerlijk zijn: het was goed voor mijn lichaam. Ik was wel wat bijgekomen tijdens de lockdowns. Wij waren het niet gewoon om ‘s avonds thuis te zijn, de barbecue aan te steken en te beginnen aperitieven.” (lacht)

Je hebt er geen moeite mee om zulke lange dagen te werken?

“Zeker niet. Financieel heeft corona diepe putten geslagen. Gelukkig ben ik al twintig jaar bezig en heb ik mijn financiën altijd goed beheerd. Anders was ik er niet meer. Dat had moeten gebeuren in 2016, dan was ik failliet. Wij hebben in 14-18 een gouden periode meegemaakt in Ieper. Dat heeft ook de spaarpot opgeleverd die we nodig hadden om de coronaperiode te overbruggen. Veertien maanden je loon kwijt zijn, dat is gigantisch lang.”

We staan bij de Menenpoort. Heeft de horeca in Ieper veel te danken aan het oorlogstoerisme?

“Het oorlogstoerisme is en blijft uitermate belangrijk, maar we mogen er wel niet op blijven doordrammen dat dit de hoofdactiviteit is in Ieper. Ieper heeft veel meer te bieden. Een andere vaststelling is dat het binnenlands toerisme Ieper heeft ontdekt. Vorig jaar hadden we toch nog een bezetting van 90 procent in Ieper. Dat is gigantisch veel als je vergelijkt met andere steden. Onlangs had ik een fietsclub uit Antwerpen te gast en ze zeiden: we wisten niet dat de Westhoek zo mooi was. Volgend jaar komen we zeker terug.”

Je woont zelf in één van de mooiste panden van Ieper.

“Toen de Yperley te koop stond, droomde ik er wel al van om er iets mee te doen. Uiteindelijk had ik het geluk dat ik de enige was die een bod deed. Voor mij was de Yperley ideaal omdat we veel vragen kregen van groepen die wilden dineren, maar in Elverdinge zaten we te ver en vielen we uit de boot. Ze zochten een locatie die centraal lag tussen het In Flanders Fields Museum en de Menenpoort en dan is de Yperley ideaal gelegen. Ik heb dan eens mijn rekening gemaakt – ik word wel eens de man van de cijfers genoemd – en vastgesteld dat het haalbaar moest zijn. Dat is ook zo gebleken, en veel meer zelfs. Uiteraard zou ik dan ook een stukje voor mezelf innemen. Als je iedere morgen kunt opstaan met zicht op de Grote Markt geeft dat wel een vakantiegevoel. Maar soms duurt dat gevoel niet lang, zeker nu het zo druk is.” (lacht)