Vanaf januari waait er een frisse wind bij dagbladhandel ’t Gazetje: de bekende dagbladhandel in de Dorpsstraat gaat dan na 35 jaar over van moeder op zoon. “Ik kreeg al complimentjes dat Mathias het zo goed doet in de winkel”, aldus trotse mama Anja Vermoortel, die het zelf wat rustiger aan moest doen voor de gezondheid.
Uitbaatster Anja Vermoortel (54) ging door een moeilijke periode: eind vorig jaar belandde ze plots met een zeldzame chronische ziekte op spoed. “Eind oktober was dat. De winkel is dan eerst drie maanden dicht geweest en vanaf februari deed ik enkel nog halve dagen open. Ik mocht van de dokter maar twintig uur per week meer werken”, zo vertelt ze. Gelukkig kon ze toen rekenen op haar zoon Mathias (27). “Ik, de winkel overnemen? Een paar jaar geleden zou ik daar eens goed mee gelachen hebben”, knipoogt hij. “Maar mama staat op zeven jaar van haar pensioen, en twintig uur per week is gewoon niet genoeg om de winkel nog te doen renderen. Ik ben dan in juli beginnen inlopen en dat viel wonderwel mee”, klinkt het. Anja knikt instemmend.
“Ik kreeg al complimentjes van mijn klanten: dat hij zo vriendelijk is en het echt wel goed doet in de winkel. Mathias kan ook goed met mensen overweg”, vertelt ze trots. “Ik ben een geboren zeveraar”, grijnst Mathias. “Nee serieus, ik kan mij goed inleven in anderen. En, al ben ik dan vijf jaar beroepsmilitair geweest, ik heb doorheen de jaren wel wat moeite gekregen met gezag. Ook daarom leek deze job mij wel wat”, is hij eerlijk.
Zaterdagvoormiddag
In januari neemt Mathias, die als besparingsadviseur werkt bij Orange, het roer volledig over. “Ik zou de zaterdagvoormiddag dan ook van acht tot twaalf weer opendoen, want daar is veel vraag naar”, zegt hij. “En ik wil ook luisteren naar onze klanten of er misschien nog andere noden zijn”, klinkt het.
Anja blijft wel inspringen voor de administratie. “Papa deed dat vroeger, maar hij is in maart overleden. Weet je, eigenlijk was hij het die als eerste uitsprak dat de winkel uitbaten misschien iets zou kunnen zijn voor Mathias. Pas op, het is niet zomaar winkeltje spelen, hé. Een dagbladhandel uitbaten, daar komt best wel veel bij kijken. Maar Mathias gaat dat goed doen. Daar ben ik zeker van”, is Anja enthousiast.
“Het geeft mama wat ademruimte nu ik mee in de winkel sta”, zegt Mathias. “Voor haar is het een extra moeilijke periode geweest: opa kreeg op 12 februari te horen dat hij een kwaadaardige tumor had, en is drie weken later overleden”, blikt hij terug.
Investeringen
“Een kleine troost is dat we er als gezin nog hechter uit zijn gekomen”, vult Anja aan. “Maar ik ben er vooral heel dankbaar om dat Mathias dit wil doen voor mij. Zonder hem zou het echt niet meer lukken en stond ik nu nergens. Want ook het financiële plaatje vormt zoals gezegd een uitdaging. We staan voor nieuwe investeringen”, zegt Anja. Vanaf april mag tabak niet meer zichtbaar in de winkels liggen. “En dat zal dus ook weer extra kosten met zich meebrengen”, klinkt het. Maar Anja is graag gezien bij haar klanten, en daar trekt ze zich aan op. “Oudere mensen komen ook voor dat babbeltje, hé. Je hebt nu in het dorp alleen nog maar de bakker en wij, en soms voel je gewoon wanneer een klant nog van heel de dag niemand gezien heeft. Ergens ben je dus ook een beetje sociaal assistente… én biechtmoeder, én psychologe”, glimlacht Anja, die ook al veel steun heeft gehad aan haar klanten. “Ze stuurden massaal bloemen en kaartjes toen ik ziek werd.” Dat zijn mama graag gezien is, kan Mathias alleen maar beamen. “Ze zijn ook blij dat ze in de voormiddag nog het vertrouwde gezicht van mama zien in de winkel.”
Loslaten
’t Gazetje opende de deuren op 1 juli ’89. Anja was toen negentien. “Ik kwam recht van school”, vertelt ze. “Eigenlijk had ik eerst mijn oog laten vallen op een bestaande dagbladhandel wat verderop in de straat. Die stond op dat moment toevallig over te nemen, maar er waren meerdere kandidaten en ik greep ernaast. Met steun van mama en papa ben ik hier dan met ’t Gazetje gestart. Helemaal van nul.” Het voelt dan ook als haar kindje. “Vijfendertig jaar is een lange tijd. Het zal moeilijk zijn om los te laten, maar het is ergens ook een geruststellend gevoel dat mijn zoon het van mij overneemt. Ik zei het al: ik heb er alle vertrouwen in dat hij het goed zal doen”, besluit ze.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
