Strafpleiter debuteert met misdaadroman: “Ik put inspiratie uit mijn beroep”

Eind deze week ligt een opmerkelijk debuut in de boekenwinkel. Met Cupido schreef strafpleiter Kristiaan Vandenbussche (45) uit De Panne zijn eerste misdaadroman. De auteur pleitte al in tal van moordprocessen en gebruikt die ervaring om de lezer mee te nemen in een bloedstollende reeks moorden binnen een West-Vlaamse vriendengroep. “Dit is mijn ode aan West-Vlaanderen.”

Vijf vrienden met een gemeenschappelijk verleden in de jeugdinstelling in Ruiselede dragen een verschrikkelijk geheim met zich mee. Naast armoede, trauma en een gemeenschappelijke vijand is het vooral de zwijgplicht over dat geheim dat hen aan elkaar bindt. Jaren na hun afscheid van de jeugdinstelling legt echter het ene na het andere lid van de vriendengroep het bijltje erbij neer, telkens door toedoen van een onbekende moordenaar. Hun partners beginnen zich vragen te stellen en als de groep ook nog eens op een enorme som geld botst, stijgt de spanning. Zullen ze het geheim kunnen bewaren? Wie is de moordenaar die het op hen gemunt heeft? Ziedaar de plot van de eerste misdaadroman van strafpleiter Kristiaan Vandenbussche uit De Panne. De telg uit een magistratenfamilie (zie kader, red.) pleitte al vier assisenprocessen en trad de voorbije jaren op in heel wat opmerkelijke moordzaken in de provincie. Die ervaring kwam meer dan van pas om van zijn debuut een boek te maken dat de lezer meteen bij het nekvel grijpt.

Je boek is nog maar een paar pagina’s ver en het eerste lijk ligt al op straat.

“Wat intrigeert een lezer die de boekenwinkel binnen stapt? De kaft, de achterflap en het eerste hoofdstuk. Daarom heb ik al in de eerste alinea een flinke brok spanning gestopt. In het begin van mijn carrière pleitte ik ook vaak te lang, maar door de jaren heen heb ik geleerd dat het geen zin heeft om het hele dossier van naaldje tot draadje te herhalen. Ik heb ook heel bewust gekozen voor een niet al te literaire schrijfstijl. Rechttoe rechtaan, dat past beter bij mij. Het zorgt er ook voor dat het tempo bijzonder hoog ligt.”

De vele details in je boek verraden dat het geschreven werd door iemand uit ‘de branche’.

“Ik heb veel inspiratie geput uit de knowhow die ik heb door mijn beroep. Hoe verloopt een ondervraging? Wat doet een wetsdokter precies? Hoe gaat een huiszoeking in zijn werk? Dat zijn allemaal zaken die ik iedere dag meemaak. Maar voor de rest heb ik veel uit mijn fantasie gehaald, die ik voornamelijk te danken heb aan mijn familie. Met mijn grootmoeder ging ik als klein mannetje al mee naar de Minerva, een kleine onafhankelijke cinema in De Panne. Mijn eerste film daar was Sneeuwwitje, maar ik zag er ook Franse film noir, dingen uit het alternatieve circuit en de Amerikaanse populaire cinema. Films als Se7en zijn zeker een bron van inspiratie geweest, net als het oeuvre van Quentin Tarantino.”

Het is niet ondenkbeeldig dat er een televisiereeks van komt

Naast wat zijsprongetjes naar het buitenland speelt het boek zich voornamelijk af in onze provincie. Een dankbare setting?

“Wat mij nog het meest aantrekt in West-Vlaanderen is de zee. De zee trekt, zeggen ze, en dat klopt. Als je van de zee afkomstig bent, wil je daar altijd naar terug. De weidsheid van de zee geeft een enorm gevoel van vrijheid. Ik hou van West-Vlaanderen. Ik ben een West-Vlaming in hart en nieren. Doe moar geweune, die typische West-Vlaamse mentaliteit heb ik wel. In de advocatuur lopen er genoeg mensen rond die vol van zichzelf zijn. Als eerbetoon aan mijn provincie heb ik dan ook zoveel mogelijk locaties in het boek opgenomen, van Kortrijk over Ruiselede tot Brugge en mijn geliefde Westkust. Mocht het boek ooit leiden tot een tv-reeks – een stille droom van me – dan zouden ze komen filmen op de Markt in Veurne. Dat zou fantastisch zijn! Veel kan ik er nog niet over zeggen, maar de kans is niet ondenkbeeldig dat het ooit tot een tv-reeks komt.”

Je bent ondertussen al volop bezig met nieuwe projecten.

“Ik heb zeven jaar gedaan over dit boek. Ik ben eraan begonnen na de relatiebreuk met de moeder van mijn kinderen. Schrijven houdt je van de straat, zeggen ze, en ook dat klopt. Ik ben ervan geschrokken hoeveel werk in zo’n project kruipt. Hartzeer krijg ik ervan als ik boeken zie liggen op een rommelmarkt voor één of twee euro, omdat ik nu weet hoeveel werk daarin gestopt wordt. Maar inderdaad, ik ben al bezig met nieuwe dingen, waaronder een non-fictieboek over de Bende Van Nijvel. Ik ben de raadsman van een man die beweert nog voor de befaamde Reus van de Bende te hebben gewerkt en las de voorbije jaren kilo’s boeken over de Bende. Ik heb zo mijn idee over wie er achter de Bende zit en heb de drang om daar een boek over te schrijven. Het is de grootste cold case in de Belgische geschiedenis, terwijl de oplossing volgens mij duidelijk ergens in het dossier zit. Dat moet uitgespit worden, al is het maar voor de vele slachtoffers die nu al zo lang op een antwoord wachten.”