Bassist Dick Descamps pakt uit met swingend soloproject Lone Woof

Dick Descamps was destijds al gefascineerd door de mannen van ZZ Top. Hij vroeg zich toen af wie er achter die baarden zat (foto KVdm)
Kurt Vandemaele
Kurt Vandemaele Reporter

Dick Descamps heeft een dozijn bands van basklanken voorzien, doet dat nu nog bij Idiots, en als Dicky Boy is hij ook al jaren een dj die cafés en zalen uit de bol kan laten gaan. Het zal niet lang duren eer gerenommeerde collega-dj’s Lone Woof aan hun playlists zullen toevoegen.Sinds kort kan je op Spotify muziek terugvinden van Lone Woof, een soloproject van Dick Descamps, de Kortrijkse muzikant die onder meer jaren bassist was bij Ozark Henry. Je voelt in de rijke en gevarieerde songs die hij op het publiek loslaat dat hier een songschrijver met tonnen bagage aan het werk is.

Dick Descamps heeft een dozijn bands van basklanken voorzien, doet dat nu nog bij Idiots, en als Dicky Boy is hij ook al jaren een dj die cafés en zalen uit de bol kan laten gaan. Het zal niet lang duren eer gerenommeerde collega-dj’s Lone Woof aan hun playlists zullen toevoegen.

Spel

Het lijkt alsof hij een songschrijver in zichzelf heeft ontdekt. “Ik ben echt een laatbloeier”, geeft hij toe. “Ik ben eigenlijk maar nummers beginnen schrijven met Idiots, tien jaar geleden. Vroeger speelde ik altijd ten dienste van… Bij Ugly Papas was dat ten dienste van dokter Dekerpel, bij Ozark Henry ten dienste van Piet Goddaer. En bij de Cowboys hielp ik wat sleutelen aan nummers, maar ik schreef weinig zelf. Het was echt pas bij Idiots dat ik volledige nummers begon te maken, dus zowel tekst als muziek. Zo begon ik eraan te denken om ook los van Idiots eigen nummers te gaan maken.”

“Hoe meer ik ging investeren in opnamemateriaal bij mij thuis, hoe meer ik voelde dat er meer in zat”, aldus Dick. “Het was eerst wat zoeken, met al die kabels en aansluitingen, veel filmpjes bekeken online, maar eens je alles doorhebt, is het leuk en wordt het echt een spel. Iedere gitaar of synthesizer die je hoort in de nummers, heb ik zelf ingespeeld. Voor de rest werk ik met het computerprogramma Logic, zeg maar een professionele versie van de app Garageband die je op iPhones en andere Macs vindt. Ik had al dat speelgoed net geïnstalleerd toen we door de lockdowns kwamen vast te zitten. Uren en dagen heb ik in mijn speelkamer vertoefd. Eigenlijk heb ik dankzij de coronapandemie zoveel nummers kunnen maken.

‘Hotel Me’

Met Lone Woof bewijst Dick alleszins dat hij alle richtingen uit kan. Op Spotify lanceerde hij de voorbije maanden twee songs en daar komen er binnenkort vier bij. Genoeg voor een ep met heel diverse nummers. “Het is eigenlijk een beetje een visitekaartje. De single die ik uitgebracht heb, Hotel Me, was echt een probeersel. Om te zien hoe alle knopjes werkten. En daar heb ik dan nog een sample tussen gegooid. Ik heb een flard gehaald uit een nummertje dat Boarhound blues heet, een oude blues-song die vrij van rechten was. Een man zingt daar Hotel me. Zo heb ik het tenminste begrepen. Terwijl het ook Don’t tell me kan zijn. Maar ik heb het dan maar Hotel Me genoemd.”

“Zelf zingen doe ik niet. Ik heb daar de stem niet voor. Maar ik vind het heerlijk om met samples te werken. Of ik werk samen met iemand die wel kan zingen. Zoals in dit geval met Cleo Dufourmont, dochter van Luc, die bij Ugly Papas, Two Russian Cowboys en Idiots ook al wel iets inzong. Die heeft een heel mooie stem. Er zit ook een nummer bij dat dateert van de tweede plaat van de Ugly Papas. Toen mocht iedereen van de band los van de plaat een eigen experiment opnemen. Het mijne had ik gemaakt met een drumcomputertje met effecten erop, THC heette dat nummer. Daar werkte ik ook met een sample. Van Skateniggs, een groep waarvan ik niet zeker ben of hij nog bestaat. En datzelfde nummer heb ik nu zwaarder en dansbaarder gemaakt. Nu heet het THC Rvstd. Dat is weer een heel ander genre dan Hotel Me.”

Divers en rijk

De muziek is zo divers en er komt zo’n rijk instrumentarium aan te pas dat Lone Woof niet meteen live op de podia verwacht moet worden. “Tenzij je met ladingen tapes gaat werken. Maar dan kan je eigenlijk ook niet meer van live spreken. Een dj-set met de verschillende nummers is misschien een optie. Ik ben geen frontman. Ik wil het liefst op de achtergrond blijven. Ik heb altijd iets gehad met artiesten die niet herkenbaar waren. Ik ben opgegroeid met Kiss. Het was een groot mysterie wie achter die make-up zat. Net zoals het de vraag was of de baarden van de mannen van ZZ Top echt waren. De mijne is in ieder geval echt.”

“Misschien is het een idee om een plaat op te nemen met allemaal stemmen die ik ken. Ik overweeg zeker om iets te proberen met mijn zoon Harry (frontman bij Whorses, red.). Ik ben eigenlijk gewoon naarstig op zoek naar iets nieuws. Met Idiots hebben we momenteel nog 10 à 12 optredens per jaar. En dat is te weinig. Desnoods stoppen we ermee en doen we met dezelfde mensen iets heel anders. Dat kan ook. Maar ik wil vooruit. En ik wil iets anders. Eventueel met andere muzikanten. Ik voel een heel sterke drang om nieuwe dingen te doen”, besluit Dirk zijn verhaal.

Lees meer over:

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier