Geluidstechnicus Stijn Declercq reist normaal de wereld rond: “Toekomst oogt somber”

De mannen van Goose, het wereldhitwonder Lost Frequencies en ook onze Flip Kowlier doen maar al te graag een beroep op Stijn Declercq. Hij zorgt er mee voor dat hun optredens perfect klinken. Maar de muzieksector kleurt dieprood. “Velen zullen dit niet overleven.”

Stijn Declercq is het niet gewend veel thuis te zijn. Soms is hij enkele weken van huis en toert hij door de Verenigde Staten met een van de bands die hij geluidstechnisch begeleidt.

Vier bandleden en twee technici in een busje, met één matras om om beurt wat te slapen en beurtelings achter het stuur

Hoe belandden jullie als Izegems koppel in Bavikhove?

“Na onze studies woonden we een tijdje in Gent, vervolgens huurden we in Sint-Baafs-Vijve en toen we iets wilden kopen, stootten we hier op het huis in Bavikhove. Er was hier letterlijk geen toilet in huis. We hebben dat grotendeels zelf verbouwd, met ook wat hulp van mijn broer en schoonbroers. Je leert veel al doende. Bovendien zijn er periodes in het jaar waarin ik tijdens de week veel thuis ben.”

Dus het thuiszitten went nu wel?

“Het mag snel gedaan zijn. Ik heb nu tijd gehad om dingen te doen met de kinderen, zoals fietstochtjes bijvoorbeeld. Maar ik ben ook zelfstandige. Wij moeten ook constant investeren in nieuwe apparatuur, daarvoor heb je leningen lopen. Ik ben ook blij met de maatregelen van de overheid, anders zou ik al mijn job mogen vaarwel zeggen. Maar de vraag zal zijn wanneer onze sector weer zal mogen opstarten. Mijn verwachting is niet voor eind 2020. Maar van de extra vrije tijd heb ik gebruik gemaakt om filmpjes te lanceren waarbij we het concept van muziek in 3D tonen. En eerlijk: ik ben ook al gaan helpen in de bouw.”

“Ooit wil ik met mijn gezin eens Nieuw-Zeeland bezoeken”

Hoe baande je je een weg in deze wereld?

“Vroeger heb ik ook veel videomontagewerk gedaan, voor de programma’s van Filip Joos, maar ook voor Panorama en Koppen. Ja, zelfs nog voor Big Brother. Ik werkte toen ook voor een bedrijf in Kuurne en zo kwam ik contact met Flip Kowlier. Zelf had ik ooit nog in een band gespeeld, maar hoewel Kowlier ook van Izegem was, kenden we elkaar niet persoonlijk. Dat was eigenlijk ook zo met Wim Opbrouck. Die kende ik als Gerrit Callewaert uit Bavikhove. Maar toen ik voor De Dolfijntjes mocht werken, kreeg ik te horen dat Wim hier enkele huizen verder in Bavikhove woont. Daarna ging het snel. Ik maakte ook de opgang mee van Goose. We waren net terug van een tour door Europa. Vier bandleden en twee technici in een busje, met één matras om om beurt wat te slapen en beurtelings achter het stuur. Ondertussen was hun muziek hier in België een echte hype geworden. We reden quasi rechtstreeks door naar de wei van Werchter. Toen we daar voor de show in de Marquee voor 8.000 man kwamen te staan, dat geeft je wel rillingen.”

Wat doe je precies als geluidstechnicus?

“Per optreden heb je er eigenlijk twee. De ene zorgt ervoor dat muziek in de zaal goed zit. Dat doe ik soms, maar meestal ben ik de technicus die zorgt voor het geluid dat naar de bandleden gaat. Nu werken we met oortjes en zorgen we ervoor dat elke muzikant hoort wat hij wil. Als bijvoorbeeld de zanger de baslijn sterker wil horen, om zo zijn zanglijn op af te stemmen, dan kan dat perfect. Soms stuur ik tot acht verschillende samenstellingen door naar diverse muzikanten. We staan ook voortdurend in contact. Als een zanger met zijn elleboog zwaait, kan dat betekenen dat hij de piano sterker wil laten doorkomen.”

Het lijstje met bekend bands waarmee je werkt lijkt eindeloos. Hoe valt dat altijd te combineren?

“Nu was ik me aan het voorbereiden op het Lotto Arena-concert met Gers Pardoel. Maar dat viel dus in het water. Wij moeten altijd erg flexibel zijn. Ik heb zo eens een een tournee door de VS met Christine and the Queens laten schieten. Ik moest quasi ‘s anderendaags vertrekken. Ik heb ook nog een gezin met drie kinderen, gelukkig heb ik een topvrouw die me dat allemaal gunt. Met die artiesten heb je een vertrouwensband en die hebben natuurlijk niet graag dat ze naar een vervanger moeten zoeken. Daarom hebben we nu een bedrijfje MONO opgericht met zes mensen. We hebben elk onze specialiteit, maar kunnen ook voor elkaar inspringen. Want je kan natuurlijk maar op één plaats tegelijk zijn.”

Beleefde je al zotte zaken?

“Tuurlijk. Zo moesten we eens met Netsky naar Nieuw-Zeeland voor één optreden. 37 uren vliegen op de heenreis, het optreden en daarna meteen terug met een tussenstop in Seoul. Maar ik tour liever met de bus, dat is minder vermoeiend. Na een optreden geniet je nog wat na, daarna duik je je bed in op de bus en eens uitgeslapen sta je al in de volgende stad. Maar als ik ooit ergens terug naartoe wil met mijn gezin is het wel Nieuw-Zeeland. Prachtige landschappen, die komen recht uit Lord of the Rings. En aangename mensen: ze lijken wel op Vlamingen.”

Hoe zal jullie sector hieruit komen?

“De sector bloedt, zoveel is duidelijk. De toekomst oogt somber. Voor iedere artiest heb je een veelvoud aan muzikanten en technici. Ik ben daar dus een van. We verdienen onze boterham, maar worden er niet rijk van. Dat hoeft ook niet, ik ben blij dat ik dit kan doen. Maar hopelijk krijgen we straks perspectief en weten we waar we naartoe kunnen werken.”

Je kan Stijn Declercq ook volgen via Instragram (declercq.stijn), via Facebook en youtube.