Ambachtslui laten dit weekend hun handwerk zien: voor één keer mag je op hun vingers kijken

Handige Harry’s en Harriëts palmen zaterdag La Brugeoise in Brugge in. Op het evenement ‘MKRS’ laten ambachtslui hun talent en creaties zien. Wij spraken met vier West-Vlaamse makers.

Lien (30) en Saar (25) maken juwelen en handtassen: “Onze stiel roept verwondering op”

Lien (30) en Saar (25) Deleu zijn twee ondernemende zussen met elk hun ambacht: Lien vervaardigt juwelen, Saar is starter in de lederbewerking. Met Artis&O, een charmante concept store in de kattenstad, delen ze hun passie voor handgemaakte producten met nog andere lokale ambachtslui.

“Het enige wat mijn zus en ik in het atelier met elkaar delen, is het kapblok”, zegt Lien, “maar dat is ook net het boeiende eraan: ik zou niet kunnen wat zij kan en omgekeerd.” Handtassen en juweeltjes gaan bovendien goed samen. “De combo geeft onze winkel een leuke uitstraling.”

Voor Lien was het een meisjesdroom. “Ik maakte als kind al juweeltjes van kralen. Later schuimde ik hobbywinkeltjes af, op zoek naar leuke ringetjes en kettingen. Een van de leukste dingen aan dit beroep, is het vertalen van een idee naar een afgewerkt product. Ik ben van nature nogal perfectionistisch ingesteld, maar tegelijk hou ik er ook wel van om mijn grenzen te verleggen. Al blijft goud natuurlijk wel een kostbaar materiaal en mag er niets verloren gaan.”

Trends? “Het ‘push-present’ – een cadeautje van de partner voor de kersverse mama – raakt ook bij ons steeds meer ingeburgerd. Nog zo’n uit de States overgewaaide trend, is het ‘moedermelkjuweel’. Een koesterelement, zeg maar, ter herinnering aan een bijzondere band met je kind. Het beroep van goudsmid is zich volop aan het verjongen, en de nieuwe generatie speelt veel meer in op trends en emoties”, aldus Lien, die ook altijd haar deur openzet voor de Dag van de Ambachten, open atelierdagen. “Onze stiel roept verwondering op.”

Frederik (41) is kunstsmid: “Mijn messen worden gebruikt tot in New York”

Frederik Tanghe (41) is kunstsmid met een specifieke voorkeur: drie keer per week geeft hij een workshop in de messenmakerij. “En dat voor een heel gevarieerd publiek: mijn jongste cursist was amper een jaar of veertien maar ik krijg hier ook weleens zeventigers over de vloer. Vandaag volgt de wereldkampioen smeden mee – dit is immers een echte niche”, aldus Frederik.

Ook hij merkt dat steeds meer mensen iets willen doen met hun handen. “Ik krijg hier vaak mensen op bezoek die de week erna een workshop keramiek of houtbewerking volgen. Iets zelf creëren van nul, van een idee tot afgewerkt product, dat schenkt enorm veel voldoening.” Frederik gaat aan de slag met ‘bruut staal’. “Mijn messen zijn allemaal hoogwaardig afgewerkt, met veel oog voor duurzaamheid. Voor de heften gebruik ik bijvoorbeeld buxushout van een lokale tuinaanlegger. Staal is op zich ook een heel duurzaam product. Het kan eindeloos gerecycleerd worden.”

Frederiks messen zijn geliefd bij hobbykoks én topchefs. “Er is zelfs een bekend restaurant in New York dat mijn product afneemt. En zeggen dat ik eerst dacht dat ik hier nooit mijn boterham mee zou kunnen verdienen”, glimlacht Frederik, die zes dagen op zeven met zijn passie bezig is. “Er zijn al mensen ingeschreven voor workshops die pas plaatsvinden in januari.”

Stien (33) werkt met restjes leer: “Stukken met emotionele waarde krijgen tweede leven”

STN. bags is het handtassen- en accessoiremerk van ontwerpster Stien Vandecasteele (33). Na haar mode-opleiding aan de Gentse School of Arts, specialiseerde ze zich nog twee jaar in lederbewerking. “Mijn liefde voor het leer was een echte coup de foudre”, vertelt ze. “Leer is een materie die op zichzelf staat, die zowel esthetisch als functioneel kan zijn. Het heeft een unieke look & feel en is bovendien erg duurzaam. Ik werk uitsluitend met restpartijen en recup leder, en ook vegan leer is tegenwoordig helemaal ‘in’. De ecologische keuze was voor mij evident vanaf de eerste dag.” Duurzaamheid is een van de pijlers van STN. bags: met het ‘I once was a jacket’-project geeft Stien oude kledingstukken een tweede leven. “Die leren jas van opa of die handtas waar je moeilijk afscheid van kunt nemen: mensen komen vaak naar mij toe met dingen die emotionele waarde hebben. Als extra personal touch, laten ze er dan soms een stukje tekst in graveren dat een bepaalde herinnering oproept. Dat kan een trouwdatum zijn, ‘liefste mama’ of ‘wil je mijn meter worden?’ Alles kan”, aldus Stien.

Haar ‘maakdrang’ kreeg ze naar eigen zeggen mee van thuis. “Ik heb twee handige, creatieve ouders, en zelf ook altijd al de drang gevoeld om met mijn handen bezig te zijn. Andere mensen daar gelukkig mee te kunnen maken, is het leukste gevoel wat er is. Soms zijn ze al jaren op zoek naar die ene handtas.”

Ondertussen is Stien al bijna tien jaar bezig met haar ambacht. Ze geeft ook les bij Syntra West. “Daar merk ik jaar na jaar dat ambachtsopleidingen enorm in de lift zitten. Creatief bezig zijn, schenkt enorm veel voldoening. Het doorbreekt de dagelijkse sleur”, klinkt het.