PxL-voorzitter stelt voor het eerst zelf tentoon: “Ik toon de schoonheid van mensen”

Jozef Lievens is met 'The street is my world'te gast in café In de Wolken. © JVGK
Peter Van Herzeele
Peter Van Herzeele Medewerker KW

Onder de noemer ‘The street is my world’ toont amateurfotograaf Jozef ‘Jef’ Lievens vier reeksen van zes foto’s gemaakt in Cuba, Italië, Japan en Peru. “Ik toon altijd de mensen in hun culturele context”, aldus Jef.

Jozef Lievens (67) is licentiaat in de rechten. Hij studeerde aan de universiteiten van Leuven, Nottingham, Oxford en Harvard. Jozef is sinds 1976 advocaat aan de balie in Kortrijk. Hij is gespecialiseerd in de problematiek van het familiebedrijf. In zijn vrije tijd is hij voorzitter van het Kortrijkse Fotocollectief PxL en als amateurfotograaf reist hij de wereld rond.

“Ik ben een documentairefotograaf met oog voor essentie, impressie, sereniteit en mensen”, duidt Jef. “Het is een mix van reizen en straatfotografie. Ik hou niet zo van landschapsfotografie.” Als amateur maakt Jef zo’n 400 à 500 foto’s per dag. “Als ik op stap ga, heb ik mijn fototoestel altijd in aanslag. Mijn fotografie is een passionele hobby geworden.” Als voorzitter van PxL heeft Jef al veel tentoonstellingen in goede banen geleid. Nu is hij toe aan zijn allereerste solotentoonstelling. “De selectie was niet gemakkelijk. Bij voorkeur plaats ik de mensen in hun culturele context.”

Geen kleurenfoto’s

In de tentoonstelling ‘The street is my world’ valt meteen op dat alle foto’s in wit/zwart zijn. “Dat bedoel ik met essentie. Kleur is uiteraard mooi, maar het kan de kijker soms afleiden.”

Ik fotografeer graag sterke mensen die zelf hun leed of verdriet verzachten – Jozef ‘Jef’ Lievens

Een tweede constante is dat op elke foto mensen staan: enkelingen, groepen of een massa. Zo toont hij een foto uit Lima in Peru waar enkel dames een processie volgen. Of nog: een foto in Tokio genomen van een massa onder regenschermen. Wie goed kijkt, ziet twee mensen opkijken. “Achter elke foto schuilt een verhaal.” Wat ook opvalt, is dat alle mensen een blij gezicht hebben. “Ze zijn soms arm en hebben niet veel, maar toch stralen ze. Het zijn sterke mensen die zelf hun leed of verdriet verzachten. Zo is er een foto uit Havana waarop mensen om 4 uur in de namiddag een pintje drinken en aan het dansen slaan. Ik toon schoonheid in een natuurlijke omgeving van mensen die zich goed voelen.”

Naar eigen zeggen heeft Jef geen tijd om deel te nemen aan wedstrijden. “Ik won wel ooit de Prijs van de stad Kortrijk met foto’s van de Bruggenloop. En een Prijs van de Provincie met een reeks rond de toenmalige vluchteling Jaweed. Ik heb hem een jaar gevolgd en nu is hij bakkersgast.”

Het Afghaanse meisje

Zijn inspiratie doet Jef op bij de Amerikaanse fotojournalist Steve McCurry. “Hij werd wereldwijd bekend met de foto van ‘Afghan Girl’, het meisje met de groene ogen. De foto stond symbool voor de ellende van de Afghaanse oorlog”, aldus Jef. “Hij is mijn grote voorbeeld: elke foto van Steve McCurry staat op zich, met een eigen plaats, een eigen gevoel en de nodige sereniteit. Dit alles met een mooie techniek. Dat probeer ik ook in en met mijn foto’s te bekomen.”

Info: De tentoonstelling is te zien in café In de Wolken aan de Begijnhofstraat 17 in Kortrijk. Dit tot en met 5 januari 2020, elke donderdag tot en met zondag vanaf 16 uur. Op zondag vanaf 15 uur.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier