Als het assisenhof de Champions League voor advocaten is, dan scoorde de Roeselaarse strafpleiter Filip De Reuse (47) dit jaar al twee keer het winnende doelpunt. Twee vrijspraken – eentje voor roofmoord, eentje voor doodslag – in één gerechtelijk jaar: het is in de recente geschiedenis van het West-Vlaamse assisenhof ongezien. “Als dat beschuldigdenbankje openzwaait: héér-lijk!”, glunderen De Reuse en zijn medepleitster Floor Ameye nog na.
De twee vrijspraken
• In september sprak het assisenhof alle drie de beschuldigden vrij voor de roofmoord op Roland Roelens (66) uit Oostrozebeke. Die werd in 2016 neergestoken door zijn buurman Nico T., die later overleed in zijn cel. De vrouw en dochter van T. moesten zich wel verant-woorden, net als zijn kennis Pedro Bouckaert die zou geholpen hebben met het openbreken van de kluis van het slachtoffer. Filip De Reuse en Gregory Everaert toonden glashelder aan dat het onderzoek een Zwitserse kaas met wel heel veel gaten was en kregen Pedro zo vrij.
• Vorige week stonden Athena Man en Lorine De Witte terecht voor de doodslag op Caroline Kint in 2021 in Kortrijk. Athena Man sloeg en stampte het slachtoffer tot moes en beweerde opgehitst te zijn door Lorine, buurvrouw van het slachtoffer. Filip De Reuse en Floor Ameye konden de jury overtuigen dat De Witte onmogelijk kon weten wat Athena Man van plan was en dus geen mededader kon zijn aan doodslag. Wel kreeg ze negen maanden celstraf wegens schuldig hulpverzuim. Athena Man werd veroordeeld tot 17 jaar gevangenisstraf. (LK)
Wanneer we enkele dagen na de meest recente vrijspraak het kantoor van advocaat Filip De Reuse in Roeselare binnenstappen, lijkt het wel alsof we in oorlogsgebied beland zijn. Het hele dossier over de doodslag op de Kortrijkse Caroline Kint in oktober 2021 ligt er uitgestald, op zowat elke tafel of bureau en zelfs op de vloer liggen processen-verbaal, foto’s en stukken uit het dossier. “Sorry, ik heb nog geen tijd gehad om op te ruimen”, verontschuldigt De Reuse zich. Samen met zijn medepleitster Floor Ameye – 30 jaar, maar al vier assisenzaken op de teller – is het even uitblazen na een zware week.
Wat is het eerste wat je doet als je thuiskomt na zo’n vrijspraak?
Ameye: “Slapen. Tijdens het proces zelf hebben we elke nacht maar een paar uur kunnen slapen. Je wil elk detail nagaan, dat proces-verbaal nog eens lezen, die video-verhoren nog eens nakijken. Voor je het weet, is het vier uur ’s nachts voor je je bed ziet. Assisen is, letterlijk, moordend. Ook voor je omgeving. Je zit een hele week in die bubbel en kan over niets anders praten.”
Als het poortje van de beschuldigdenbank dan openzwaait, wat gaat er dan door je heen?
De Reuse: “Pure ontlading. Ik geef het toe: ik heb een traantje gelaten. Je beseft dan waar je die week – en al die weken studie ervoor – voor gewerkt hebt. Je gelooft ook echt in je cliënt.”
Ameye: “Lorine was tijdens het onderzoek vrijgelaten maar moest voor het proces weer naar de cel. Niet evident, want ze was onschuldig. Als het dan lukt om haar weer thuis te krijgen, is dat een zalig gevoel.”
Er werd de hele week op jullie cliënte ingebeukt. Hadden jullie dat verwacht?
De Reuse: “Ja, maar niet dat het zo extreem zou zijn. Wij hadden van dag één duidelijk gemaakt dat we betwisten dat Lorine schuldig was aan doodslag. Het resultaat was een pure karaktermoord op haar. In die dertig assisenzaken die ik al pleitte, heb ik dat nooit zo erg meegemaakt. Op elk assisenproces wordt het leven van de beschuldigde tot in het pietluttigste detail uit de doeken gedaan, maar deze keer was het wel heel erg. Er is gelogen en gemanipuleerd en men heeft cruciale stukken achtergehouden omdat ze niet in het kraam pasten.”
Ook in het proces over de roofmoord op Roland Roelens sprak je over tunnelvisie van de speurders.
De Reuse: “Ik ga voorzichtig zijn, maar in dergelijke dossiers heeft de politie veel macht. En eens ze in die tunnel zitten, krijg je ze er niet meer uit. Dan moet en zal Barbertje hangen. Het is de politie die bepaalt wat relevant is voor het dossier, maar dat pik ik niet. Ik wil álles onderzocht zien, open en bloot.”
Ameye: “In het dossier van Lorine zit een proces-verbaal over haar telefonische communicatie van de bewuste dag, met alleen maar de zaken die de politie relevant vindt. Wat bleek? Al het relevante bleek ten laste van Lorine De Witte te zijn. Dat is geen eerlijke bewijsvoering.”
Als ik dat als gewone burger hoor, beangstigt mij dat wel.
De Reuse: “Zeker, mij ook. Dat is een zeer gevaarlijke evolutie. In het dossier over de roofmoord op Roland Roelens is de politie op het assisenhof zelfs komen liegen. Onder eed! Ik durf dat zeggen. Maar ook de onderzoeksrechter krijgt met zulk politiewerk geen eerlijk dossier voor zich en de rechtbank die moet beslissen wie voor het assisenhof moet verschijnen ook niet. En dan krijg je onschuldige mensen die hun lot in de handen van de jury moeten leggen. Om koude rillingen van te krijgen.”
Ameye: “Het is ook moeilijk om een jury daarvan te overtuigen tijdens een assisenproces. Een voorzitter laat het niet altijd toe om kritiek te geven op de politie of om agenten die komen getuigen lastige vragen te stellen. Ook nu kreeg ik opmerkingen over de zure vragen die ik stelde. Maar dat is ons werk, daarvoor zijn we er als advocaat.”
Volgens de laatste Justitiebarometer van de Hoge Raad voor de Justitie is het vertrouwen in het gerecht opnieuw flink gedaald. Mensen geloven minder en minder in een eerlijk proces.
Ameye: “Ik schrik daar niet van. Een eerlijk proces start bij het eerste verhoor. Ik ben ervan overtuigd dat de meeste politiemensen, rechters en procureurs hun uiterste best doen. Maar soms loopt het fout. Door onwil, onkunde of onoplettendheid, terwijl de gevolgen daarvan catastrofaal kunnen zijn. Het vertrouwen in de assisenprocedure stijgt wel. En dat is goed. Het volk oordeelt over het volk in de ergste misdaden die er bestaan.”
De Reuse: “Men onderschat jury’s altijd. Je ziet die mensen groeien tijdens het proces. Ze beginnen er soms met enige tegenzin aan, maar op het einde zie je dat ze hun taak heel ernstig nemen. En ze durven de knoop doorhakken.”
Justitie is dus niet ‘door en door rot’, zoals sommige politici beweren.
De Reuse: (afgemeten) “Neen. Daar geloof ik absoluut niet in. Wat ik wel geloof, is dat er een soort klassenjustitie bestaat – onbewust misschien – die er niet zou mogen zijn. Kijk naar Luc Martens (de oud-burgemeester van Roeselare die beschuldigd wordt van oplichting, red.). Die heeft nu één nacht in de cel gezeten. Eén! Ik heb cliënten die gepakt worden met tien gram drugs en máánden achter tralies zitten. En waar zit Martens? In zijn luxe-appartement. Ik vind dat onbegrijpelijk.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
