De veroordeelde moordenaar Jean-Claude Lacote (59) eist via de rechtbank een schadevergoeding van oud-speurder Willy Devestel (83). Volgens Lacote, de mannelijke helft van het zogenaamde ‘duivelskoppel’, kreeg hij geen eerlijk proces omdat de gepensioneerde commissaris hem op voorhand zwart zou hebben gemaakt in de pers. “Hij beschuldigde hem van bedreigingen, maar maakt dit op geen enkele wijze hard”. Volgens de advocaat van Devestel is Lacote enkel uit op wraak.
Als toenmalig commissaris van de gerechtelijke politie in Brugge leidde Willy Devestel destijds het onderzoek naar de moord op Marcus Mitchell in 1996 in De Haan. De Britse zakenman werd in de duinen afgemaakt met twee kogels in het hoofd en het onderzoek leidde de speurders naar Fransman Jean-Claude Lacote, die samen met zijn Vlaamse vriendin Hilde Van Acker een jetset-leventje leidde. Het zogenaamde ‘duivelskoppel’ belandde in de gevangenis, maar kwam voorwaardelijk vrij en stuurde in 2011 zijn kat naar het assisenproces in Brugge. Terwijl ze bovenaan de Most Wanted-lijst prijkten, kregen ze allebei levenslang.
Ivoorkust
In november 2019, 23 jaar na de moord, werd het duo in Ivoorkust opgepakt. Ze tekenden verzet aan en kregen een nieuw assisenproces. In maart 2021 werden ze opnieuw schuldig verklaard. Lacote kreeg 30 jaar cel, Hilde Van Acker 24 jaar. Maar in de aanloop naar het tweede assisenproces gaf oud-speurder Willy Devestel een interview aan onze krant. Daarin stelde hij onder meer hoe hij bedreigd werd door Lacote. Die laatste beschuldigt Devestel nu van laster en schending van zijn beroepsgeheim. “Door die uitlatingen kreeg hij geen eerlijk proces, want hij was al publiek veroordeeld”, stelde Bram Casier, de advocaat van Lacote, dinsdag op het proces voor de burgerlijke rechtbank in Brugge.
Walter Van Steenbrugge, de advocaat van Devestel, noemde demarche van de veroordeelde crimineel een manier om wraak te nemen op de Bruggeling. “Dit proces weegt zwaar op mijn cliënt en zijn familie”, stelde hij. “Die bedreigingen waren immers niet uit de lucht gegrepen. Na zijn pensioen in 2006 kreeg mijn cliënt van de Staatsveiligheid toelating om een vuurwapen te dragen. Hij maakte destijds melding van de dreigementen aan de onderzoeksrechter, maar kranig als hij is koos hij er toch voor om het onderzoek verder te zetten. Hij deed nochtans enkel zijn job en heeft aan de pers nooit zaken verklaard die nog niet gezegd waren op het eerste proces. Deze roekeloze procedure toont aan dat Lacote in 2025 nog altijd op onaanvaardbare manier druk wil uitoefenen op cliënt.”
Voor de deur
Devestel sloot zich daarbij aan en gaf meer details over de aard van de dreigementen. “In de loop van 1999 werd ik geregeld ‘s nachts thuis opgebeld”, vertelde hij. “Er waren enkel geruis en muziek te horen en in de achtergrond soms ook Engelse stammen. Toen mijn vrouw het stopcontact uiteindelijk uittrok, belde Lacote mij op mijn kantoor. Hij noemde mijn privé-adres en zei dat hij voor mijn huis stond. Er zou volgens hem iets ernstig gebeuren. Ik heb die zaken destijds als getuige verteld op het eerste assisenproces en heb ze enkel herhaald in die interviews.”
Volgens meester Casier zijn die dreigementen nooit bewezen. “En ze kunnen ook nooit meer bewezen worden, want ze zouden verjaard zijn. Mijn cliënt ontkent ze ook ten stelligste en Devestel maakt ze ook op geen enkele wijze hard. Hij heeft de pers uitgebreid te woord gestaan met details uit een onderzoek dat nog geheim was. Ook al waren sommige elementen al aan bod op gekomen op het proces bij verstek. Hij heeft er enkel de belastende elementen uitgepikt om een publieke veroordeling te bekomen. Hij dikte bepaalde zaken aan voor zijn eigen glorie en maakte zich niet enkel schuldig aan laster maar ook aan schending van zijn beroepsgeheim. Zelfs al was hij toen al gepensioneerd.”
Schadevergoeding
Casier vroeg een euro voorlopige schadevergoeding van Devestel. “Dat mijn cliënt schade leed is duidelijk, maar de exacte omvang kan op vandaag nog niet bepaald worden. Zijn reputatie werd nog vóór het tweede proces geschaad. Hij werd zwart gemaakt bij het publiek, waaruit de jury gekozen werd voor het tweede proces in 2021. Dit was een voorbeeld van trial by media. Het publiek kreeg nog voor het proces een zeer eenzijdig beeld voorgeschoteld. Het beeld van een duivel. Want zo zag Willy Devestel hem.”
Na het tweede proces legde Hilde Van Acker zich neer bij haar veroordeling. Maar Lacote stapte naar het Europees Hof voor de Rechten van de Mens om het laatste proces nietig te laten verklaren. Mocht dat het geval zijn kan er een derde assisenproces komen. “En daar zullen we op dezelfde problemen stuiten want opnieuw zal een jury worden samengesteld uit mensen, die al beïnvloed werden door de publieke procesvoering. En Willy Devestel heeft dit in de hand gewerkt”, aldus meester Casier.
Onzin
Dat Devestel de reputatie van Lacote zou hebben besmeurd noemde Van Steenbrugge onzin. “Ik ken niet veel mensen met zo’n kwalijke reputatie als Lacote en die heeft hij enkel aan zichzelf te danken. Zijn leven lijkt wel een filmscenario. Oplichting met valse namen, wapenhandel, drugs: vier uur had ik nodig om de akte van beschuldiging te lezen van het assisenproces. Hij is een crimineel van het ergste soort, maar hoopt een nieuw proces te krijgen waar hij nog eens kan zeggen dat mijn cliënt een leugenaar is. Dat deed hij ook al in 2021.”
Devestel gaat naar eigen zeggen nog altijd gebukt onder de dreigementen van destijds. Hij verwees daarbij naar een dodenlijst die destijds bij Lacote werd aangetroffen. “Er stonden zeven mensen op die dood moesten omdat ze hem het leven lastig hadden gemaakt. Bovenaan stond een Zuid-Afrikaanse journaliste waarvan hij wou dat ze met zuur verminkt werd in het gezicht alvorens ze werd doodgeschoten. Er stonden ook twee Belgische politiemannen op die lijst. De namen werden niet genoemd, maar ik ben er zeker van dat ik een van hen was.”
Die woorden schoten bij meester Casier zwaar in het verkeerde keelgat. “Als verweer met nog méér niet-gestaafde beschuldigingen komen aandraven aan het adres van mijn cliënt: il faut le faire. Van een ‘hitlist’ is nergens in het dossier sprake.” De rechtbank doet uitspraak op 25 november. (AFr)
