De politie heeft vijf verdachten opgepakt voor inbraken en gijzeling van Milan (15). Drie van de daders blijken vrienden van Milan. Hij stond in zijn slaapkamer oog in oog met twee inbrekers die het gemunt hadden op een grote som geld. Ze sloten hem op en konden vertrekken met een buit. Even later kon Milan zich bevrijden en alarm slaan.
Er werd nogal vlug een link gelegd naar de brede leefomgeving en daardoor kwam aan het licht dat er ook vorige week woensdag dieven in huis waren. Zij stalen meer dan 6.000 euro en verdwenen. Dat werd niet opgemerkt door de familie.
Papa en mama zijn, net als Milan, blij dat de zaak naar een ontknoping gaat. “Wij willen dat gerechtigheid geschiedt en zullen ons daar ten volle voor inzetten.” Een onderzoeksrechter spit de zaak verder uit.
Over die laffe manier hoop ik hen in de rechtbank eens goed mijn gedacht te kunnen zeggen
Mama Hilde Vanden Broucke heeft in de Beverenstraat een kinepraktijk. Al zeven jaar combineert ze haar job met het populaire en bekende Bistro Poirot in de Harelbekestraat. “Het zijn vooral op vrijdagen lange werkdagen. Ik ben van 7 tot 12 uur bezig als kine, vertrek dan naar het restaurant en vanaf 17 uur werk ik opnieuw in de praktijk. Na die patiënten en huisbezoeken is het terug naar Poirot om nog een handje toe te steken.e
Vorige vrijdag was het ook zo’n planning. Papa Luc Derammelaere deed zoals gewoonlijk de voorbereiding in het restaurant en om 12 uur zou Hilde hem komen helpen. “Voor Milan is het vakantie. Hij bleef wat uitslapen, geraakte niet meteen aangekleed en ik riep hem toe dat hij maar te voet naast de Harelbekestraat moest komen. Ik vertrok en zag hier in de Beverenstraat, aan de kant van mijn woning, een oude personenwagen met een goudkleurige carrosserie. De auto op zich en ook de nummerplaat was bijzonder. Ik zag er twee jonge mannen inzitten, maar meer aandacht schonk ik er op dat moment niet aan.”
Veel weg van een film
In Bistro Poirot was het druk en tussendoor viel het de ouders op dat Milan wel lang wegbleef. “Maar een jongen van vijftien zou wel zijn plan trekken. Het middageten was ook voor hem in Poirot voorzien.”
Wat er zich kort na het vertrek van Hilde in de Beverenstraat afspeelde, heeft veel weg van een film. Milan was niet meteen gehaast om ook te vertrekken tot hij plots aan zijn openstaand kamerraam twee zwartgeklede mannen zag staan zwaaien. Zij hadden zich, na het vertrek van mama, via de achterkant van de woning over de omheining toegang tot de woning verschaft en stonden oog in oog met Milan. De jongen moest op bevel een zwemshort aantrekken en de mannen vroegen in het Frans naar geld.
Alles doorzocht
“In het tuintje vlakbij de kamer van Milan zitten drie hondjes. Eén liet zich horen en een van de inbrekers liep ernaar toe”, aldus Hilde. “Milan riep meteen van zijn hondjes te blijven. De jongen moest meteen zijn gsm volledig uitschakelen en afgeven. Hij werd verplicht te zeggen waar er geld was en moest voortdurend bij een van de mannen blijven, terwijl de andere alle kamers en kasten doorzocht.”
De twee vonden bankkaarten en Milan moest de codes zeggen. “Hij zei verkeerde nummers, terwijl de mannen (die toen al overgeschakeld waren naar Nederlands, red.) hem bedreigden dat zij hem, als hij verkeerde nummers zei, wel zouden vinden. Zij wisten dat hij in een Kortrijkse school zat, omdat er ergens in de woning facturen van de school lagen.”
Milan moest mee naar de verdieping en werd er in een berging opgesloten. De inbrekers vonden een grote som geld en Milan hoorde hen vertrekken. Met een paar handigheden slaagde hij erin zich uit de berging te bevrijden. Hij sprong twee en een halve meter van een dak. De weg naar opa Frans Vanden Broucke, die vlakbij woont, was snel afgelegd en hij belde de ouders op.
Enkel geld
Hilde: “Luc reed naar de Beverenstraat en ondertussen had Milan zelf de politie opgebeld. Zij geloofden niet meteen zijn verhaal en hij moest een tweede keer bellen. Heel kort nadien was de politie ter plaatse. De vaststellingen gebeurden, met vingerafdrukken en persoonsbeschrijvingen. Zij hadden geen tassen bij zich en staken alles wat zij aan geld vonden in de wijde zakken van hun jas.”
De mannen hadden enkel interesse in geld: geen juwelen of munten, want die lieten ze onaangeroerd. “Ik vind het des te erger dat ze Milan duwden en zelfs sloegen met zijn eigen trommelstokken die steeds in de woning liggen.”
Pas toen Hilde de jongen in haar armen sloot, begon hij hevig te wenen. “Ik ben heel kwaad hoe ze hem dat konden aandoen.” Voor de jongen, die slachtofferhulp kreeg, ging het leven eigenlijk gewoon voort. Hij sliep een nacht bij een vriend en zaterdagavond ging hij naar de herhalingen van de fanfare en ‘s avonds naar een optreden in De Wieke op de Molenhoek.
“Maar over die laffe manier van gijzelen, slaan en stelen, hoop ik hen in de rechtbank eens goed mijn gedacht te kunnen zeggen”, besluit papa Luc Derammelaere vurig. (Marc Vergote)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier