Visschers

Kieke gieder ook ip VRT Een no ‘Een Jaar op Zee’ mè Wim Lybaert? ’t Is geeëstig, enterissant en bie momenten ook andoeënlik. Andoeënlik in z’n iprechtheed. Gin pretensie, gin komeejdie, gin fiekfakkerieë, gin tierlantintjies… Rechte vo de vuuste, rechte uut ’t erte.

‘k Zoen’n papiertjie en ’n kreejong bie me moeten leggen binst da ‘k kieken, vo sommogte uutspraken ip te kannen schrieven. Lik van dendieënen over ‘t feejt da visschers ip den bóót tusschen ’t zwoar werk mè malkoar nie anders doeën of klappen en toateren. Je zeej: ‘De visschers zalve zien eejgentlik viswuuven, lik ofda ze zeggen.’

Mo de schonste uutsprake was dedieënen van ’n visschersvrouwe die vertalde da zes of zeven dagen ip zeeë de lieëfde sterker makt, van dat alke ki dat eur vint anlegt an de koaje de lieëfde tusschen under weer ipvlamt van kontentement van malkoar were te zieën. Ze vatte gheeël dien uutleg thope in eeën pakkende zinne: ‘Vesche vis is nieuwe lieëfde.’

Zoe da bie mien en m’n vrouwe ook azzo kannen zien? ‘k Briengen ik wal nie olle zeven dagen vesche vis nor huus, mor olle zeven dagen ligt er bie ons thuus ip tafel ’n nieëf Brugsch Handelsblad mè ’n nieuwe Brugsche Krabbel van mien. ‘k Zeejen vandenuchtend, achter da ‘k de gazette uut de bwatte aân ghoald, tegen m’n vrouwe: ‘Vesche Brugsche Krabbels nieuwe lieëfde?’ Met ’n vraagteeëken in de vorm van ’n stemvereffienge derachter. Mo ‘k èn gin antworde gekregen.

Wat ook in d’ uutzendienge ipvolt is de warme kameroadschap tusschen de visschers. Uut de moend van ’n visscher kloenk da: ‘Ze zien ertjies en karotjies!’ Lotsverboenden deur ’t schip, lik conserven in de blekke dooze.