Storm

Da was nogol ’n stormtjie verlede weke. Ozze ‘k e ki no buuten giengen, woare ‘k benowd da m’n last’ aartjies mè wortel en ol uut m’n kop giengen getrokken worden. ‘k Zien ton mo zeeëre were no binnen gegoan. En ‘k èn me gekloesterd in de warmte (bie de stove; ’t is te zegen, bie manieëre van klappen, van ‘k èn gin stove).

An storm kan je nieëtend doeën, je moe ‘t letterlik pakken ‘lik ofda ’t woait en droait’. Zaalfs de polletiek kant er nieëtend an doeën, oloewal dan der in polletieke partieën ook nogol wa ‘wiendzotten’ zitten. ’n Wiendzot is ’n polletieker die van partieë is veranderd, ’n overloper dus.

Ost azzo woaide en stormde lik verlede weke, zeej m’n voader olsan: ’t Is an ‘t buuschen. Buusschen, ’n prachtig word worin da je ’t lawoai van de storm ol óórt. Van zowwe wir zeej m’n voader ook dat ‘n oengdewir was. Mo ter klopt entwa nie an da word ‘oengdewir’, van tegeliek zeejd ie toen da ’t ‘gin wir is vor ’n oengd deure te jagen’. Dat is ton toch egentlik ’t omgekeeërde van ‘n oengedwir.

Mor allee, van storm en beeësten gesproken, wit je wadan ze lange lange geleeën ook zeejen tegen stormwir in de erfst (en ook in de lente)? Da ’t ‘n óóievoarsstorm was. Mo je zoedt in zowwe wir ogliek beter gin óóievoarsbeeënen èn: ip zowwe lange póóten wor je deur de woaiende wienden van j’n sokkel gebloazen en vlieëg je mè j’n pekkels in de lucht.

Die storm van verlede weke kwaam uut ’t zuuden en nie uut t’ westen. Lik ofda Bruggeliengen vroeger zoen gezeejd èn, ‘de wiend zaat nie in ’t regengat’, mo ’t eej toch ferm geregend. ‘k Gon meeër zeggen, ’t stroentregende. Nog anders gezeejd, ’t regende stroent met akstjies.