Rieke

Me zien nog mor an de vierd’ ofleverienge, m’ èn der nog zesse te goan. Ton gon me weten wieën da de riekste West-Vlaminek is. In onze gazette lopt de spisjolle serie over de riekste West-Vlamiengen. ‘k Zien benieuwd wien da de rieksten is. ‘k Zien egentlik nie benieuwd, van ‘k weten ‘t: ikke.

Je zoe ‘t pertangs nie zeggen, os je de bridte van m’n gevel zoe meten. En moste ‘k vertallen hoe winnig breeëd da ‘k ’t kannen loaten angen, je zoe ’t ollesins nie geloven. Je wit: die ‘t breeëd eejt, moe ’t breeëd loaten angen. Olhoewal, ter zien twi sóórten rieke menschen: rieke smoeters en rieke rotten. Die laste sóórte is stiekend rieke mor ook oendegieërig.

Ik zien gin eeën van de tweeë. Dodeure go Ludwig Verduyn mien nie kieëzen vo van vóóren te ston blienken (j’ eej m’ óóit in z’n boek uut 2001 over de machtigste Belgen ip nuumeroo tweeë gezet in ‘n bepalde kategorieë, mo da was wat anders en aa nieët mè gaald te maken).

Toch zie ‘k de riekste West-Vlamienk. ‘k Verzamelen wal gin ottoo’s. Je kan toch mo met eeën tegeliek rieën. ‘k Verzamelen gin schilderieën. Ter angen der genoeg in de muzees. ‘k En gin kasteeël in ’t buuteland. Ip reejze go ‘k gin twi keeëren no de zalfste plekke. ‘k En gin jacht. ‘k Loaten me nie ipjagen, en nog minder vo te kannen zeggen: kiek wada ‘k èn. ‘k En gin portefullie met andeeëlen. Van oe rieker da je ziet, oe oarmer da je je foeëlt on ze schommelen. ‘k Zitten lieëver te schommelen ip de toeter mè m’n kleeënkienders.

Vwala, die kleeënzeuns, dat is m’n riekdom. Hoevele dan ze wèrd zien? Gin eeën rieke West-Vlamienk die gaald genoeg eejt vo ze kopen. ’t Is dorom da ‘k ik de rieksten zien.