Pateeke

Lien Vansteenbrugge vertelt over haar leven in Tielt.

Laatst kwam er een paniekerige dame de boekenwinkel binnengestormd. Haar e-reader had de geest gegeven. Dat was een groot probleem dat dringend een oplossing behoefde, want al jaren las ze élke avond voor het slapengaan. Ik ben zelf nogal een gewoontebeestje, dus ik had met haar te doen. Ze deed haar verhaal met veel vijven en zessen. Bleek dat het ding nooit echt naar behoren had gefunctioneerd, maar nu was de pijp echt uit. Een nieuwe was de enige oplossing.

Nu ben ik een complete digibeet en voel me in deze digitale tijden al een half fossiel, maar gelukkig is mijn collega een gelukkige e-reader-lezer die het apparaat door en door kent. Dat ze nog wat boodschappen moest doen, zei ze. Prima, dat gaf ons de tijd om de e-reader te installeren.

“Een taartje midden in de week, da’s een kleine luxe”

Ik volgde aandachtig het hele proces en toen de dame weer binnenwaaide, was alles in kannen en kruiken. Ze kreeg een hele hoop tips en tricks mee, en nu weet ik dus eindelijk ook hoe zo’n ding marcheert. Uit pure dankbaarheid was ze even bij de Java om pateekes geweest. Kijk, daar word ik blij van, een wanhopige klant weer aan het nodige leesvoer helpen. En zo’n fraisetaartje bij de koffie is natuurlijk ook een ongewone luxe zo midden in de week.

Ook mensen kunnen pateekes zijn, of toch in mijn geboortedorp Dentergem. ‘Gij zijt toch een pateeke’, zei mijn meme wel eens. Een specialleke, een sloeberig geval waar ge niet boos op kunt worden. Misschien is het een idee: welk pateeke breng jij deze week een pateeke, gewoon zomaar?