Gaald

Mark Van de Voorde schrijft onder zijn alter ego Siessewat junior elke week een cursiefje in het Brugsch Handelsblad, waarbij hij op een ludieke manier én volledig in ‘t Brugs de actualiteit onder de loep neemt.

On z’ ip tilleviezie ’n reclame togen vo leeëniengen, krieg j’ ip ’t ende de slogan: ‘Geld lenen kost ook geld.’ Met de gestegen rente moe je da nie mèr uutleggen an joenge menschen die’n iepoteke will’n ofsluuten. En deur da de pries van d’ uuzen – om ’t ‘n bitjie bildend te zeggen – ‘deur ’t dak is gegoan’, is de somme dan ze moeten leeënen – vor ook ieër ’n passend bild te gebruuken – ‘nie vo nor uus te schrieven’. Verlede weke stoend er in de Knack ’n artiekel oender den tietel: ‘Woning kopen in Vlaanderen: Wie van zijn ouders geen dikke envelop krijgt, is gedoemd.’

Nie olleeëne gaald leeënen kost gaald, mor ook gaald spoaren. Van die gestegen ientrest è ‘k nog nie veejle gezieën, mo wal da m’n spoarreekenienge me meeër kost of ipbriengt. En ’t is nog nie ol. Bie sommigte banken moe j’ ook nog ’n ende wachten, os entwieën entwat eejt overgeschreven.

Verlede weke vriedag schreeëf mien vrouwe van eur reekenienge entwat over ip mien reekenienge. Wit je wanneeër da ‘k ’t gekregern èn? Vandeweke diesendag. Da bitjie gaald is vieër dagen oenderweg gebleven. Nog saanse da ’t nie was bluuven plakken in de kaffees, of ’t was schampavie. Oe zoe da kommen da je zo lange moe wachten ip j’n gaald? Ter komt do toch gin mens mèr an te passe, da’s toch de kompjoeëter die z’n werk doeët.

Mo m’n vrouwe peest dan de kompjoeëters, uut dank vo gekope bewezen dieënsten, olle weke ’n lank wieëkend kriegen. In de platse, zeg m’n vrouwe, zien ‘t flexi-jobbers van boven de vuuventsestig die vor ’n oengerloan papiertjies greeëd maken tegen de moandag. En, zeej ze, da zoe nog entwa vo joen zien, ‘k moen ik ton gin gaald overschrieven.