Dertig

Olleweke kriege’ k in ’t Brugsch Handelsblad m’n oekstjie vor in ’t Brugs ‘n boekstjien open te doeën over Brugge, Brugsche menschen, Brugsche zottigheden en de Brugsche toale. ’t Is vandeweke of ’t noaste weke ol dertig joar da ‘k da doeën.

Dovóóren króóp ieër m’n voader derig joar in z’n penne. Tope dus ol tsestig joar. M’n voader oender ‘t pseudoniem Siessewat, ikke oender da van Siessewat Junior. ‘k Zien oendertusschen nie mè zo ‘junior’, mo dat achtervoegsel oekdt me joenk.

’t Zotte is da ‘k in ’t geweune leven egentlik nog gheeël winnig Brugs klappen, van ‘k zien ’n vóórstander van keurig Nederlands. Ozze ‘k in Olland zien en met de menschen van do ’n koetenaanstjien doeën, kannen ze nie geloven da ‘k ’n Vlamienk zien.

Toch è ‘k nie olleeëne Brugge in m’n erte, mor ook de Brugsche toale. Van ’t moment da ‘k achter m’n kompjoeter kruupen – je wit, in Brugge ‘kruupen’ m’ achter, oender en in olles – vo m’n stikstjie te schrieven, got in m’n essens de Brugsche vokabulèir open.

In ’t Brugs klienke ’t ollemolle wil schonder en sappiger, en dodeure ook vil geeëstiger of andoeënliker. Dorom roa ‘k joender an vo m’n Krabbels nie azzo mo te lezen mo luudde (lik ofda ‘k ik doeën ip de video).

Ik zoen durven peejzen da Brugs d’ oekste toale van de wèireld is. ‘k Zien der zaalfs biena van overtuugd dat ook Adam en Eva Brugs spraken. Ie om z’n schietteboane, amazonne en snetsebelle te versieëren. Zie om eur reulienk, busbing en druustegoard te behagen. ’t Is tenander mor in ’t Brugs dat Eva zowwen appelflauwte koste kriegen. En ’t is mor in ’t Brugs dat Adam achternoar tegen z’n wuuf koste zeggen: ‘Je ziet ’n serpent.’