De Valk

Mark Van de Voorde schrijft onder zijn alter ego Siessewat junior elke week een cursiefje in het Brugsch Handelsblad, waarbij hij op een ludieke manier én volledig in ‘t Brugs de actualiteit onder de loep neemt.

De Valk is 75 jaar en mag als eerste vrijetijdsgezelschap het stuk ‘Anne, de theatertekst’ opvoeren. Ozze ‘k da lazen, kreeëge ‘k twi flashbacks no m’n kiendertied. Da ‘k ton ’t Dagboek van Anne Frank aân gelezen. Ook zage ‘k me, weejmelgat, vrikkelen ip m’n stoeël in de toneeëlzoale van de Sint-Baafsjongensschool.

De luchten giengen uut, de menschen slikten hunder worden in, de gordiene giengt open. ’n Schienwerper floepte van vanboven ip ’t hoofd van m’n kozieng en liet verstoan; ’t go spannend worden. Vul bewoenderienge keeëke ‘k no ’t dikor. ‘k Aân goeste vo luude te roepen dat iedereeën ’t kost óóren: ‘M’n noenkel Zeraar eej ’t dikor gemakt! Schóón é!’

De Valk is me dus nie oenbekend. Me spraken ton nie van vrijetijdsgezelschap mo van amateurtoneeël. In dien tied spilde ’t amateurgezalschap, wor dat ’n stik van m’n familie met ert en zieële bie betrokken was, in de teejoaterzoale van m’n lagere schóóle, woarda nu de parochiezoale Valkenburg is. De iptredens zien ton nie lange mè deuregegoan in de parochiale Sint-Baafsjongensschool.

Me spreken van joaren Vigtig. De tieden woaren an ’t veranderen en dus De Valk ook. Da gezalschap, moe je weten, was óórsproenkelik ’n uutsluutend mannengezalschap. Da was nie mè te doeën. Ze kosten toch gin vrouwerollen deur vinten loaten spelen. Dus beslisten ze van gemengd te worden, gemiengeld bie manieëre van klappen. Mo da was buuten de woard gerekend, de woard ziende de paster van de prochie en vóórzitter van de schóóle, paster De Meester. ‘Dat is,’ rieëpt ie, ‘de katte bie de melk zetten!’ De Valk eej ton ’n andere zoale gezocht. Os do de malk greeëd stoend, wete ‘k nie.