De mur

De Brugsche poliessie eejt ’n klopjacht ghoekden roend ’t gevang. ’n Wandeloare – in ’t schóón Vlams voorbijganger – aa gebald vo te zeggen dat ie twi menschen aa zieën klemmen over de mur van ’t gevang. Van binnen no buuten wal te verstoan. Uutbreken. Nie t’ omgekeeërde.

Ter zien der ook nie vele die do zoen willen proberen in te breken. ‘k Zeggen ’t je mo, ‘t is wal iets gemakkeliker vo dor in te breken: je moe nie over de mur van ’t gevang klemmen, mor over ‘de grenzen van moraal, orde en wet’.

Van inbreken gesproken, è je ‘t ook geleejzen van die vint die aad ingebroken bie ’n doktur. J’ aa zodoanig vele meegepakt, dat ie moeite aad vo weg te frutten, os den doktur èm aa betrapt. Z’n buut wóóg zodoanig zwoar da den doktur èm bie z’n schabbernak kost griepen. Mo ’t schonst is da d’ avvekoate van dien bandieët bewèirt dat dien inbreker nie d’ intensie aad vo te stelen. Je moe ’t mo kannen uutleggen é.

Vo were te keeëren no die uutbrake uut ’t gevang. ’t Was e lóós geruchte. On de cipiers de gedetienirden were nor under celle aan doen kommen, bleeëk dat er gin eeënen tekort was: ’t ciefer klopte. Wadat die wandeloare ton aa gezieën? ’t Is t’ open da die mens ip zien burt nie moe worden gintirnird wegens ‘waanbeelden in zijn hoofd’.

Vor an da verol ’n stèirt te breien… mos mien vrouwe no de poliessie ballen olle keeëre da ‘k ik over de mur spriengen, ’t is te zeggen over ’n aagstjie van twientig santemeters, vor e ki weg te zien van huus, ton stoend de poliessie ieër olle weke an m’n deure. M’n vrouwe eej wal ’n iplossienge gevoenden tegen mien wegloopgedrag: ze go nu olsan mee. Azzo zie ‘k ik nu ook ikstirn gintirnird.