Ciefers

Moe je e ki wa weten? Da me vreeë gelukkig zien, miender t’ ope. En de Wes-Vlamiengen zien de gelukkigste van ollemolle. Da bliekt uut de Gemeente-Stadsmonitor. Ol bie ol zien me dus kontente menschen. ‘k Zien kontent vo da t’ óóren. Mo ‘t verwoendert mien wal e bitjie. Nie da ‘k de ciefers bekrietiekeeren. ‘k Willen niemand z’n plezieër bederven, ’t mien’ ook nie. ‘k Gon nie lastig doeën, mo vor entwa te zeggen…

Me vitten ip ’t were: ’t is nie koed genoeg in de wienter, mor os ’t e ki sneeëuwt, spreken van ‘n ‘sneeuwbom’. Os ’t regent, is ’t te nat. Os ’t nie regent, zoe ’t e ki meugen regenen.

Me jagen ons ip in ’t verkeeër, van me graken nie ip tied woarda me moeten zien deur de fiele. En over ’t openboar vervoeër kannen m’ olleeëne mo klagen en zagen: de tring is te loate en den ottoobuus stopt te verre.

Ip de tilleviezie ister nieëtend te zieën dat ons anstoat, en ’t zoernaal van snavens geliek te veejle ip da van snoens.

Ter is vil te vil lawoai in onze stroaten, mo me zetten de klank in ons ortjies of koptillefong zo luude da me tinnitus kriegen. On m’ in stad mè de villoo rieën, sakkeren me dan der te vil toeriesten zien. Mor os ter e kir in ’n weekend biena ginne zien, vreeëzen me da de toeristische sector got in malkoar stuuken.

Me verdieënen nie genoeg of ons pansioeën is te kleeëne, mo me gon ol achternoeëne ’n kaffietjie gon drienken en tegen onze vrieënden èn me ’t over ons volgend weekendjien-uut.

’t Is mo vo te zeggen: me lamenteeren en riklameeren over olles, me zagen en klagen, me pruttelen en ruttelen, me ritsepeeëven en rispeteeren, me krieëpen en kroaien… mo vo de reste zien me vreeë kontent.