Camera

Mark Van de Voorde schrijft onder zijn alter ego Siessewat junior elke week een cursiefje in het Brugsch Handelsblad, waarbij hij op een ludieke manier én volledig in ‘t Brugs de actualiteit onder de loep neemt.

Ter kommen slimme camera’s in de Steeënstroate. Da zien camera’s die de plakke van d’ ottoo kannen lezen. ‘k Wisten nie da je slim ziet, os je numeroos kan lezen. Hoe slim moe ‘k ik ton zien: ik kannen de gazette lezen.

’t Is do nie vóóren da ‘k ‘t over die camera’s hèn. D’ anleidienge zien m’n geburs. M’n geburvrouwe is g’obsidird deur die camera’s. Nie da ze benauwd is vo geflitst te zien. Ze rieë nóóis met den otoo no stad. Ze pak de villoo. Villoplakken beston ol feeërtig joar nie mè.

Mo ’t go do nie over. M’n geburvrouwe zoe zowwe slimme camera’s in en roend heur huus willen. Vor heur vint in de goaten t’ hoekden. Van dat is nogol ’n nuumeroo. Angezieën da die camera’s nuumeroos kannen lezen, pees ze dan z’ ook heur vint die ’n nummeroo is, zoen kannen volgen.

Ten eeëste betrouw z’ hem nie, ost ie achter z’n kompjoeëter zit: no wa kiekt ie? Ten twidde stel ze vaste da de flaschen mè kortendrank en de bieërbakken olle stappe leeëg zien: da go nie van de kaboeters zien. Ten derde vergit heur vint wadat ie van de wienkel moe meebriengen. Of je vergist hem van marsandieze. Vergissen is wal menselijk, en je moe do kunnen overstappen, zegge ‘k ik. Mo mannen die hunder vergissiengen vergeten, hèn nie goeëd nor hunder vrouwe geluusterd.

Die camera’s gon naturlik nieëtend iplossen. Die tweeë doen nie anders of ruuzemaken. Vorol over kleeënigheden. Bie ons is da nie. Mien vrouwe makt er ’n punt van vo nie te dieskuusjeren over zaken die nie de moeite wèird zien vor over te diskuusjeren. Naturlik hèn miender wal dikkels gróóte diskuussies over de vrage of ’n zake wal of nie de moeite wèird is vor over te diskuusjeren.