Op vrijdag 13 maart is Sioen met zijn nieuwe theatertour ‘Messages of Cheer & Comfort’ te gast in CC Scharpoord in Knokke-Heist. Eén dag later geeft hij van 15 tot 16 uur een miniconcert in de Fnac in Brugge. Op zaterdag 28 maart brengt hij zijn nieuwe theatertour in De Grote Post in Oostende. Zijn recentste album kreeg ook dezelfde titel mee. Het was al vijf jaar geleden dat Sioen een cd uitbracht. We spraken af met Sioen in de WAY op Dok-Noord in Gent, waar het terug gezellig babbelen was met deze Gentenaar, die ook West-Vlaamse roots heeft door zijn vader die in Dadizele opgroeide.
“Wil je een diepte-interview van Sioen afnemen ? Vraag maar, ‘t is een aangename persoon om mee te praten”, vroeg zijn persverantwoordelijke David aan ons. Een diepte-interview ? Okee, dat gaan we dat wel te doen. Vooraf beluisterden we zijn nieuwe cd. Wat ons opviel, is de rust die we in veel van zijn nieuwe nummers hoorden. Ik kwam alvast zen toen ik naar zijn nieuw muzikaal werk luisterde.
Sioen : “Dat is eigenlijk voor de eerste keer dat ik zoiets hoor, maar ergens klopt het wel wat je zegt. Ik denk dat het komt door de leeftijd, omdat je misschien anders bent opgevoed en jezelf afvraagt wat je sterktes en zwaktes zijn. Die rust vind ik inderdaad goed opgemerkt. Voor deze plaat heb ik mij ook laten omringen met mensen waarmee ik jaren geleden ook al mee samen werkte. Producer Koen Gisen is eigenlijk een sacraal iemand. Hij zit altijd zeer zen achter zijn muziekapparatuur en we zitten in dezelfde ruimte muziek te maken. Het is iemand die uit de jazz wereld komt. Hij brengt ook de rust in de studio, waardoor er ook veel communicatie aan te pas komt. In de teksten zit er ook veel zelfbewustzijn. Daarom denk ik dat het rust uitstraalt.”
Kan je beter je gevoelens overbrengen naar het publiek toe wanneer je rustige songs op hen loslaat ?
Sioen : “Hmmm, welja, ik heb nummers gemaakt die easier on mind zijn. Dat zijn dan meestal nummers om mezelf te kalmeren. Er loopt enorm veel ADHD en energie doorheen mij. Ik denk ook dat ik tekstueel – door de ontmoetingen die ik de afgelopen jaren had – veel heb kunnen bijleren. Ik steek veel werk in het maken van mijn teksten. Ik probeer elk nummer ook meer te analyseren, kies een bepaald thema, waarbij ik vroeger meer de openheid van de luisteraar zijn gang liet gaan. Het is meer bewust en daardoor duidelijker en rustiger. Meestal worden we onrustig door keuzestress. Je komt in de winkel of je kijkt naar de menu en je neemt een dagschotel, dan ben je op je gemak.”
Hoe kwamen de meeste songs tot stand ? In je eigen schrijfruimte of ergens ver weg op misschien een onbewoond eiland ?
Sioen : “Een aantal nummers zijn eigenlijk een beetje een verlengde van een reis die ik deed naar Korea.”
Ben ik correct wanneer ik durf beweren dat je nieuwe album echt waar hét rustigste album is dan al de cd’s die jij in de voorbije 19 jaar al uitbracht ?
Sioen : “Zo had ik het nog niet bekeken. Ik denk dat het meer in balans is. Ik ben echt altijd geboeid geweest door de ambacht van de stiel en ik heb daar echt respect voor, ook in andere sectoren. Ik wilde nog eens een singer-songwriter plaat maken met liedjes die geborduurd zijn. Ik wilde met arrangementen werken die doordacht zijn, zoals bij thematiek… De vorige plaat was meer een bandplaat. Deze plaat is nu vertrokken door de piano en mij. Die is alleszins in balans. Testify is zo’n nummer dat ik op een casiootje schreef dat ik altijd bij mij heb als ik op reis ben. Dan zijn er ook nog nummers bij die komen van Chords & Cracks, een project met kunstenaar Koen van den Broeck. Het is vijf jaar geleden dat mijn vorige plaat uitkwam. Ik deed ondertussen ook al projecten met Dirk Brossé, Jef Neve, waardoor die liefde voor de strijkers en klassieke achtergrond terug naar boven kwam. De meeste nummers ontstonden thuis aan de piano. Ik trok mij ook een paar keren terug in een oud kapelletje in de Franse Ardennen, waar ik geen bereik had en ook geen wifi connectie.”
Elf nummers, ik heb géén voorkeur, jij wel ?
Sioen : “Goh, das moeilijk. Het zijn allemaal kleine baby’tjes die je op de plaat hebt gezet, maar een kernnummer voor mij is wel Wondering. Het is eigenlijk een gedachtespinsel van mensen die zich afvragen waar we naar toe moeten. Je voelt dat we in een tijd leven die in transitie is : de naweeën van de start van het internet, de politieke verschuivingen, de maatschappelijke vervreemding van elkaar … We voelen dat er een nieuw tijdperk aankomt maar we weten nog niet waar het naar toe gaat, hoe we de verandering teweeg gaan brengen voor ons zelf. Door die vragen te stellen en die ook uit te spreken in dit nummer ontstonden er dan ook andere nummers, zoals Little girl die ondersteunend toewerkt naar onze jeugd in Vlaanderen. Testify is een nummer dat ik schreef rond heel het #metoo-gebeuren. Ik wou voor die mensen iets betekenen.”
Vind je #metoo soms niet overdreven ?
Sioen : “Absoluut niet ! Het is belangrijk dat discussies wat frictie opleveren hé. Als er in de stad of je buurt iets verandert, kan er wel discussie van komen. Het is net hetzelfde alsof je in een glas water roert en er komen belletjes vrij, er komt zuurstof in de maatschappij. Je komt daardoor tot een gesprek, je komt daardoor tot een ontmoeting en je leert bij van jezelf, je buur. Als je die discussie toelaat, kom je veel te weten over jezelf en de maatschappij. Op die manier kunnen we positief evolueren. Het is logisch dat er mensen tegen veranderingen zijn. Ik vind dat altijd een interessante periode. Stilstaan is toch niet interessant.”
Durf jij als artiest een vrouwelijke fan vastnemen ?
Sioen : “Ik denk niet dat een knuffel op een rustige manier en een complimentje zoiets niet teweeg brengt. Ik denk dat we als het écht over #metoo gaat over veel grotere dingen moeten praten.”
Welke song schreef jij het vlugst neer en welke song was moeilijk om op papier te plaatsen ?
Sioen : “Rest Your Head is het laatste nummer op de plaat. Het is ook een nummer waarin het meeste troost in zit. Messages of Cheer & Comfort, de cheer staat voor een duwtje in de rug en een bemoedigend woordje. Comfort staat voor de troost bij elkaar zoeken. Rest Your Head is eigenlijk een verhaal over mijn neef. Hij heeft -zoals zovelen bij ons – slecht nieuws gekregen op het gebied van gezondheid. Ondanks het slechte nieuws kan hij troost vinden bij familie en vrienden om samen de toekomst tegemoet te gaan. Het was een nummer dat zowel muzikaal en tekstueel snel op papier stond en die eigenlijk ook wel zorgde dat mijn plaat ook troost kon bieden. Het is een klein nummertje maar zo waardevol op de plaat.”
Hoorde ik dat goed ? Uw neef ?
Sioen : “Ja, hij is – denk ik – twee jaar ouder of mij. Hij kreeg de diagnose van kanker die niet kan genezen worden. Het is een jong persoon, die ook nog eens dichtbij mij staat. Het had een grote impact op onze familie. Het is eigenlijk een nummer dat geschreven is voor mensen die eigenlijk in contact staan met geliefden die ziek zijn.”
Sta je ook stil bij het klimaat ?
Sioen : “Absoluut. Ik verblijf al 10 jaar in Zuid Korea. Ik heb al gezien dat het klimaat snel kan veranderen. Ze blijven ook niet bij de pakken zitten Ze leggen parken aan in de stad, elektrische wagens, de waterstofmotoren… Ze investeren ook in windenergie. Als de Aziaten een transitie maken dat kunnen ze veel sneller veranderen dan wij. Als ik van Zuid-Korea terug kom naar hier, dan merk ik hier veel meer stilstanden. Kijk maar wat er met de NMBS gebeurt. In 40 jaar tijd denk ik dat enkel de rokerscoupé is afgeschaft. Voor de rest is er niet veel aangepast. Als je daar het transport ziet, kunnen we er ook veel van op steken. We moeten gewoon heel de aanpak veranderen.”
Volgens jouw verandert er dus hier maar weinig ?
Sioen: “Inderdaad. Ik denk dat Europa een voordeel had met alle Griekse filosofen waarmee we opgegroeid zijn. Maar door dat zijn we wat verdwaald in de wetten die erna zijn gemaakt. Veel wetten moeten ze echt nog eens herwerken.”
Was het een moeilijk album om mee uit te pakken ?
Sioen : “Eigenlijk ging het vlot, maar het duurde wel lang tegen dat ik ben begonnen aan een nieuwe plaat. Ik merkte aan het vorig album in 2015 dat ik veel plezier had. Ik ben blij dat ik ook met nieuwe mensen mocht samenwerken, zoals Jef Neve, Dirk Brossé, kunstschilder Koen van den Broek. Ik deed een project met piano’s in de stad, 123-piano. Door samen te werken met andere mensen leer je ontzettend veel bij. Je wordt door hen geïnspireerd en dat is ook een metafoor voor onze samenleving. Ik zeg altijd tegen de mensen dat ze buiten moeten komen en praten. Sommige mensen kennen hun buren niet. Ga op café praat en discussieer met elkaar. Je leert dingen bij. Dat besef kwam pas later. Ik moest eerst met veel mensen gesproken hebben om daarna ideeën te krijgen voor een nieuwe plaat. Eens ik eraan ben begonnen, ging alles vlot. We namen 16 nummers op, 11 daarvan kwamen op de plaat.”
Je werkte samen met Michel Bisceglia. Kende je deze persoon heel goed en hoe is de samenwerking verlopen ? Een perfecte match ?
Sioen : “Ik werkte met een aantal arrangeurs samen voor de plaat. Ik kende Michel niet persoonlijk maar wel zijn muziek. Hij is één van de topmuzikanten die in België filmmuziek maakt. Bij Burden of Love werkten we samen. Het is een nummer dat ik heel theatraal wou brengen. Hij was dus een perfecte match. Ik zocht echt wel ambachtsmensen om de arrangementen te maken. Normaal maak ik alle arrangementen zelf maar ik wou het voor deze plaat uit handen geven aan ambachtsmensen.”
Als ik je ‘palmares’ – als ik het zo mag verwoorden – bekijk, dan kijk je ongetwijfeld vol trots naar de voorbije jaren, naar alles wat je al op muzikaal vlak realiseerde. Is een optreden voor de Koning en Koningin in Seoul ‘het hoogtepunt’ of verkies je liever de samenwerking voor een project met Dirk Brossé en Jef Neve ?
Sioen : “Eén hoogtepunt kiezen is moeilijk. Het is wel zo dat ik met Jef Neve en Dirk Brossé in het hoofdkwartier van de VN heb gespeeld in New York. Dat was vooral magisch omdat we net een vredesnummer hebben gemaakt. Een vredesnummer maken en een jaar later in New York staan in de VN was symboliek ongelooflijk belangrijk. Ambassadeur van Team België tijdens de Olympische Spelen was ook een hoogtepunt. Seoul is mijn tweede thuis geworden door mijn partner. Het is het thuisland van mijn vriendin en dat maakt het natuurlijk specialer. Om te mogen optreden voor de Koning en Koningin is dat een grote herkenning dat ook het buitenlands verhaal wordt geaccepteerd.”
Je hebt meerdere zijprojecten, maar één is er alvast De Piepkes, samen met bluesgitarist Roland Van Campenhout, muzikant Pieter-Jan De Smet en illustratrice Sarah Yu Zeebroek. Is muziek schrijven voor kids iets totaal anders ? Krijg je van kids meer dankbaarheid terug dan van volwassenen ?
Sioen : “Een goede vraag ! Dankbaarheid zeker, maar ook eerlijkheid. Kinderen zijn rechtuit. Ze zegen oprecht hun mening. Ooit zei er iemand : we zijn als volwassenen het soms kwijt om oprecht spontaan te zijn. Eerlijk en rechtuit te zijn. Soms verbloemen we de dingen. We houden ons in omdat we bepaalde mensen niet kennen. We staan niet open. Dat is wat kinderen wel doen. Oprecht zijn. Muziek maken voor kinderen is ook heel spannend. Je weet niet wat het met kinderen teweeg brengt. Kinderen geven oprecht een compliment. Volwassenen doen dat niet vlug. Iemand zei na een optreden eens tegen mij : Sorry dat ik stoor, ik wilde je een compliment geven. Ik zei : Je mag altijd mij storen om een compliment te geven.”
Je bent 19 jaar bezig. Volgend jaar zit je dus in een feestjaar ?
Sioen : “Op 30 september 2000 gaf ik mijn eerste optreden in een kleine café in Gent. In 2001 volgde mijn eerste demo. Ik heb nog geen plannen. Ik zou graag nog eens met een groot orkest willen werken. Ik zie wel wat er allemaal op mij afkomt.”
Je hebt West-Vlaamse roots ? Correct ?
Sioen : “Dat klopt. Mijn vader groeide op in Dadizele. We hebben nog familie wonen in West-Vlaanderen. De Sioens zijn eigenlijk van West-Vlaanderen. We komen samen op familiefeesten. Wat ik van mijn vader mee heb, is de goesting, de gedrevenheid. Ik ben een echte werker. Mijn moeder is van Oppuurs. Vader en moeder studeerden in Gent, bleven hier plakken. Mijn grootvader Remi Sioen of de man met drie muzieknoten in zijn naam was een gedreven man in Dadizele, die altijd in het verenigingsleven actief was. Hij vertelde zoveel tegen ons over zijn leven. De grote firma Sioen uit Ardooie is dan weer geen familie. Of misschien heel ver, dat ik het niet weet. Ik hoopte ooit eens hun personeelsfeest te mogen spelen. Ik stelde die vraag, maar ik moet nog altijd een reactie terug krijgen…” (PADI)
Optredens en info, zie www.sioen.net. – Op zaterdag 14 maart geeft Sioen ook een miniconcert van 15 tot 16 uur in Fnac, Markt 18-19 in Brugge.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier