Sophie Destrooper: “We leven hier als prinsessen”

Sophie Destrooper, telg uit de bekende koekjesfamilie, barst van ambitie en energie. Het ondernemersbloed van haar voorvader Jules stroomt onmiskenbaar door haar aderen. “En toch is het leven meer dan alleen werken, dat wil ik nooit uit het oog verliezen”, klinkt ze vastberaden.

“Als jong meisje droomde ik ervan om ooit ceo te worden binnen Jules Destrooper, het koekjesbedrijf van mijn familie. Dat is helaas helemaal anders gelopen (Jules Destrooper werd in 2015 overgenomen door de holding GT&CO, red.), maar het ondernemersbloed zit in mij en ik was altijd al gepassioneerd door de voedingssector. Ik leerde heel veel uit de twee jaar waarin ik voor een Nederlandse snoepfabrikant werkte, net na mijn studies, en nu werk ik mee aan de uitbouw van Noble Chocolates, dat mijn vader twintig jaar geleden oprichtte en dat pralines produceert. Ik volg er sinds een half jaar de salesafdeling op.”

“In 2015 ben ik samen met een vriendin drie maanden door Azië getrokken. We startten in India en zijn dan over Sri Lanka, Cambodja en Vietnam tot in Myanmar gereisd. In Vietnam kwamen we in een lokale werkplaats terecht, waar uit bergen harige kokosnoten heel mooie potjes gemaakt werden. Ik was daarvan onder de indruk en begon te broeden op het idee om die potjes bij ons te importeren. Op die manier kan ik de lokale economie daar een duwtje in de rug geven en de opbrengst van de verkoop investeren in enkele goede doelen in ons land. Want sinds die reis kijk ik toch anders naar mijn eigen leven, ik ben veel dankbaarder geworden. Daar hebben de meeste mensen echt niks en krijgen ze geen kansen, daartegenover leven wij hier als prinsessen. Ik vind dat niet langer vanzelfsprekend.”

“Momenteel reis ik constant door het land, afhankelijk van de afspraken die ik heb. Soms ben ik in Brugge, waar mijn ma een B&B runt, soms in mijn studio in Gent, maar ik volg ook onze werf in Waregem op in het kader van Destrooper Projects. Onze chocoladefabriek is gevestigd in Veurne, de kaaskoekjesfabriek in Roeselare… Ik kijk dus enorm uit naar begin volgend jaar, want dan zou het huisje dat mijn vriend en ik net buiten Gent laten renoveren, klaar moeten zijn. Ik heb stilaan nood aan een plek om tot rust te komen.”

“Door mijn drukke agenda blijft er weinig tijd over om boeken te lezen of televisie te kijken. Daar ben ik dus absoluut niet van op de hoogte. Alleen de actualiteit volg ik uiteraard wel zo goed mogelijk. Maar ik probeer echt ook nog wel een sociaal leven te hebben. Een weekendje weg, een etentje met vrienden… Daar geniet ik enorm van. Of een namiddagje shoppen, dat doe ik ook heel graag.” (lacht)

“Mijn ouders hebben mijn broer en ik altijd met onze voetjes op de grond gehouden. ‘Het is niet omdat je Destrooper heet dat je beter bent dan een ander‘, klonk hun devies. Ze zijn zelf ook zo… normaal. (lacht) We kunnen met alles bij hen terecht. Ze staan altijd voor ons klaar. Ook dat is niet vanzelfsprekend, ondervind ik soms rondom mij.”

“Twee jaar geleden, naar aanleiding van 125 jaar Jules Destrooper, werd aan enkele bekende Vlamingen gevraagd om grote lukken – de koekjes waarmee het allemaal begon – te beschilderen. Die werden dan geveild voor het goede doel. Mijn vader heeft er voor mijn broer en ik elk een gekocht en daar hecht ik emotioneel heel veel waarde aan.”