Gulzig, gretig en gepassioneerd. Zo kan je nog het best Reinhilde Debruyne omschrijven. Naast haar job als leerlingenbegeleider en tattooartieste verdiept ze zich graag in het sportieve, illustratieve en creatieve. Eind dit jaar komt haar eigen boek uit.
Wie is Reinhilde Debruyne?
Reinhilde Debruyne (32) is afkomstig van Sint-Eloois-Winkel, maar woont op vandaag met haar man Koen Metsu in Hulste. Samen hebben ze twee kinderen: Leander (6) en Hadewijch (3).
Ze volgde regentaat plastische opvoeding en Engels in Brugge. Daarna studeerde ze voor zorgleerkracht aan de Arteveldehogeschool in Gent.
Reinhilde werkt als leerlingenbegeleider, is illustratrice en tatoeëert bij Cindy Frey Tattoo Studio in Kortrijk.
“Elke tattoo heeft een eigen verhaal. Ik heb zelfs mensen die tomaten op hun lijf willen. Onlangs nog liet iemand een winkelkar tatoeëren, een knipoog naar zijn job waar hij zijn vrouw leerde kennen. Ook de mijne staan voor een bepaalde periode in mijn leven. Ik heb er een stuk of tien, denk ik. Ik ben trots op de pioenrozen op mijn schouder, maar de handjes van mijn kinderen op mijn arm zijn logischerwijze heel belangrijk. Mijn man heeft geen tattoos, nee.”
“Als leerlingenbegeleider in het katholiek onderwijs wordt van mij verwacht dat mijn tattoos niet zichtbaar zijn. Ironisch is dan ook dat veel 18-jarigen op school ze wel mogen tonen. Ik troost me met het idee dat tussen hen ook toekomstige leraren zitten, waardoor de volgende generatie er niet meer naast zal kunnen kijken.”
“Vorig jaar werkte ik nog in Brugge, maar de verplaatsing alleen al kostte mij elke week zo’n elf uur. Met mijn illustratieve werk daarbij, woog dat op mijn gezin. Toevallig kwam op dat moment de aanbieding voor een parttimejob als leerlingenbegeleider voorbij en kon ik in augustus aan de slag in het tattoosalon van Cindy Frey. Zij leerde me kennen dankzij een tekening van mij die een klant meebracht. Ik ontwerp logo’s, huisstijlen, maar evengoed albumhoezen of achtergronden voor op concerten.”
“Na mijn deelname aan Buren Bij Kunstenaars nam iemand contact met mij op, of ik het niet zag zitten om illustraties te maken voor een eerste kinderboek. In de schoolvakanties, toen de kinderen op kamp waren, besteedde ik toen echt elke minuut aan tekenen. Heel mijn living hing vol toen.”
“Ik ben niet iedereen. Dat zei ik in de derde kleuterklas toen de juffrouw mij aanmaande om net als iedereen te gaan staan voor de directeur. Die uitspraak is blijven hangen. Ze wordt ook de titel van mijn eigen boek straks, deels autobiografisch, over iemand die heel kleurrijk is, maar alles rondom zich als zwart-wit en saai ervaart. Als kind vond ik de school heel beperkend, tot een creatieve vervangleerkracht dat beeld doorprikte. Toen wist ik: dit wil ik ook doen.”
“Hoe moeilijker de tattoos zijn, hoe liever ik ze zet. Dan ga ik helemaal in the zone. Als ik iets niet of moeilijk kan, dan wil ik dat absoluut onder de knie krijgen. Ik heb het liefst iets waar ik volledig mijn eigen ding mee kan doen. Een eigen stijl heb ik nog niet, ik ben nog volop op zoek.”
“Leerlingen begeleiden kruipt onder je vel en vaak moet je een knop omdraaien, ja. Al heb ik intussen een heel dashboard aan knoppen staan. (lacht) De leerlingen verwachten het beste van jezelf, de klanten ook, je kinderen en je man ook. Dat kan al eens veel zijn, ja. Door te gaan lopen, blaas ik stoom af. Met mijn man, die een zittend beroep heeft, ben ik enkele jaren geleden begonnen met trainen voor obstakel- en mudruns. Maar ik kan evengoed heel hard genieten van thuis de kousen plooien met Netflix op de achtergrond. Wanneer ik dan slaap? Overdag durf ik al eens een halfuurtje in te halen. Daar schaam ik me ook niet meer voor. Mensen zonder kinderen die zeggen dat ze geen tijd hebben om een boek te lezen, daar moet ik heel hard mee lachen.”
Mijn Leven
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier