Nicole Vanthournout: “Ik hou ervan om met mijn handen bezig te zijn”

Al altijd heeft Nicole Vanthournout een oog voor mooie zaken gehad. Een kunstwerk, een mooi jurkje, een goed boek. Sinds ze negen jaar geleden met pensioen ging, zocht ze een zinvolle invulling voor de vrijgekomen tijd. Die vond ze onder meer in het maken van figuren in papier-maché.

Wie is Nicole Vanthournout?

Nicole (68) is afkomstig van Ichtegem, maar groeide op in Blankenberge. Ze is getrouwd met Ichtegemnaar Luc Provoost, die ze in Ichtegem op een kerstfeest leerde kennen. Ze zijn de ouders van Hilde en Liesbet en opa en oma van negen kleinkinderen. Nicole en Luc wonen in Ichtegem.

Sinds 2008 is Nicole met pensioen, na een carrière van 40 jaar als bediende bij A.D.M.B. in Brugge.

Haar grote passie is creaties maken in papier-maché. Voorts houdt Nicole van lezen, wandelen, winkelen…

Contact: Keibergstraat 25, Ichtegem 051 58 16 37 lucnicoleprovoost@skynet.be.

“Ik moet iets om handen hebben, letterlijk. Of dat nu een grote pot verse soep, of een jurkje, of een beeld in papier-maché is, ik hou ervan om met mijn handen bezig te zijn. Mijn papier-machéverhaal is nu zowat negen jaar geleden begonnen. Ik zocht een nieuwe kerststal, maar diegene die ik graag zag, vond ik te duur. Toen ik op een bepaald moment een kerststal in papier-maché zag, die ik heel mooi maar weer te duur vond, dacht ik ‘Misschien kan ik dat wel zelf maken?’. Ik raadpleegde het internet op zoek naar technieken en ging aan de slag. Ik was tevreden over het resultaat en mijn man Luc ook. Maar bovenal ontdekte ik dat ik dat heel graag deed. Ik ging alsmaar meer opzoeken, en oefenen. Heel veel oefenen. En die oefening baart blijkbaar kunst.”

“Elke dag ben ik met mijn papier-maché bezig. De hobby is een passie geworden. Ik sta ‘s morgens op en begin eraan, al is het maar een half uurtje. Sinds een paar maanden heb ik nu een eigen ateliertje. Mijn man vond het maar niets dat onze keuken van ‘s morgens al vol stond met pulp, kalk en verf. Luc heeft in een kamer een atelier, met werktafel en opbergkasten voor mij ingericht. Nu staan al mijn spullen daar, en is onze keuken de hele dag proper opgeruimd.”

“In die negen jaar oefenen en experimenteren ben ik in die kunsttak gegroeid. Zowel op het vlak van vormgeving als op het vlak van afwerking. Daarmee bedoel ik eigenlijk het geven van kleur aan mijn werken. Ik hou heel erg veel van kleur en durf daar tamelijk ver in te gaan. Felle kleuren, maar soms ook rustiger tinten. Tegenwoordig ga ik al eens kleuren mengen, wat altijd weer een mooi, soms verrassend resultaat geeft.”

“Ik heb altijd al een oog voor kunst en perfectie gehad. Af en toe kopen Luc en ik een mooi werk, dat we dan een bijzondere plaats in ons huis geven. Bij om het even wat ik doe, moet het plaatje kloppen. Of het nu om ons interieur, een gedekte tafel of een zelfgemaakt jurkje gaat. Naaien doe ik ook heel graag. Zo heb ik mijn gordijnen zelf genaaid, en af en toe maak ik iets voor mezelf. Als ik maar met mijn handen bezig kan zijn. Sinds mijn pensionering hou ik ook elke vrijdagmiddag toezicht bij kleutertjes die nog wat willen slapen, en op donderdagnamiddag help ik bij Kind en Gezin. Ik zocht en vond een zinvolle invulling voor mijn tijd toen ik met pensioen ging. Ik voel me goed bij de keuzes die ik gemaakt heb.”

“Wij hebben negen kleinkinderen. Op maandag maken Luc en ik samen een hele menu klaar voor de gezinnen van onze twee dochters. ‘s Middags gaan we met het eten naar onze dochter Liesbet in Torhout, die drie kinderen heeft en ‘s avonds maken we alles nog eens klaar voor het gezin van Hilde; zij heeft zes kinderen en woont in Zedelgem. Onze kinderen en kleinkinderen zijn heel belangrijk voor ons. Zo geven we ieder kleinkind elk jaar zijn of haar verwendagje.”

“Tv-kijken is niet aan mij besteed, behalve het journaal en de Britse crimi’s op vrijdagavond. ‘s Avonds trek ik mij in mijn ateliertje terug en ga een uur of twee, drie aan de slag. Ik kreeg voor kerst een klokje van Luc (lacht). Zo weet ik nu hoe laat het is, met andere woorden, wanneer het tijd is om te stoppen. Dan lezen we nog wat.”